මල් මැරුනෙ ආදරෙන් හිත පැලිල බඹරුන්ට

 “මගෙ කියා කෙනෙක් නැත” බුදු බණේ කිව්වාට 

“උඹ මගේමයි” හිතුවෙ, මං නොතේරුම් කමට 

හීනි පෙති අගිස්සෙන්, නටු වලට  ඇලුනාට 

මල් මැරුනෙ ආදරෙන් හිත පැලිල  බඹරුන්ට …

මං උඹේ ඇහ වැටුන සතර මහ ධාතුවක්  

විඥානෙන් උඹේ, අත් ඇරපු සලකුණක් 

උඹ හීන් සීරුවෙ ඇනපු රත් වෙච්ච ගිණි හුලක් 

ඇවිලෙනව පපුව මැද සංසාරෙ ගින්දරක්…. 

ඉඳහිටක මං උඹට අනා කැවු බත් පිඩක 

බත් නෙවේ තිබුනෙ බං ආදරේ මහමෙරක  

කාලෙ හරි රත්තරනෙ අභිනිෂ්ක්‍රමණයට

පිං උඹට පෙන්නාපු සසර පෙර නිමිත්තට….