Sunday, November 12, 2017

මයි ෆ්‍රෙන්ඩ්...


A Driver Behind The Wheel-Image From The Internet


මට මතක විදියට නම් ඔහු රුසියානු සම්භවයක් ඇත්තෙක්...

නීමෝ කාටුන් චිත්‍රපටයේ ඩෝරි, ඇය වගේම මගෙත් කෙටි කාලීන මතකය අඩුයි ...

ඒ මිත්‍රශීලි රියදුරා මට ඔහුගේ උපන් රටේ නම පැවසුවත් මට දැන් එය අමතකයි...

"සුබ උදෑසනක්...ඔබ ස්පාඤ්ඤ ජාතිකයෙක්ද" ...මා කැබ් රථයට ගොඩ වුන ගමන්ම ඔහු ඇහුවේ එහෙම...

"ඔබටත් සුබ උදෑසනක්...නැහැ...මා ශ්‍රී ලාංකිකයෙක්..." මේ මිනිහටත් ඕනේ නැති දෙයක් නෑ...මා ඔහුට පිළිතුරු එක් කලේ නුරුස්නා හැඟීමෙන්...

එදා මගේ සාමාන්‍ය දින චරියාවෙන් බැහැර දවසක්...කාර්ය බහුල පැය වල අධිවේගී මාවතේ බැල්ටිමෝර්  වෙත රිය පැදවීම අතිශය වෙහෙසකර බැවින්, කැබ් රථ ඉතා සුදුසු විකල්පයක්...

ඒත් දැන්....මේ නාඳුනන රියදුරා අර අදින්නේ නම් ඉතා දිග කථාවකට...විනාඩි හතළිස්පහක්...මා ඔහුට කතා කරන්නට අනුබල දිය යුතුද ?..මා රහසේම  විමසුවේ මගේ හිතෙන්...

හ්ම්...ජීවිතේ අලුත් දෙයක් අහන්න ලැබේවි, ඒ හින්ද කතා කරපන්, ඒ මට සිතෙන් ලැබුන අණ...

ඔව් නාඳුනන රියදුරෙක්, අවධානයෙන් ඉඳින්...හිත තවත් හේතු කිව්වා...

ඊළඟට ඒ මිනිසාට මගේ සුපුරුදු සිනහව දුන්නේ අඩුවක් නැතුව...කොහොමත් අඩක් හිනාවෙන, ව්‍යාජ සිනහව මට පුරුදු දෙයක් නෙවේ...

ඇත්තටම ඔහු කථාව පටන් ගත් තැන මට ඒ හැටි මතකයක් නැති උනත්, ඔහු නොනැවතී ආමන්ත්‍රණය කලේ ජිවිතයේ යථාර්තයට...

ඒ නිසා මාත් ඉබේටම ඔහුගේ කතන්දරයේ කොටස් කරුවෙක් වුනා කිව්වොත් නිවැරදියි...

මයි ෆ්‍රෙන්ඩ්...මගේ මිතුරිය...

ඔහු මාව ඇමතුවේ එහෙමයි...

අපි මේ රටට ආවේ දෙදහස් දෙක වර්ෂයේ...මගේ දරුවෝ දෙන්නයි, මගේ බිරිඳයි...

ඒ එද්දී මට ඉංග්‍රීසි භාෂාව බිඳක්වත් බැහැ....

ඇත්තෙන්ම ඔහුගේ ඉංග්‍රීසි භාෂාව අදත් තිබුනේ බොහොම සාමාන්‍ය මට්ටමක...ඒ නිසාමද කොහේදෝ මා ඔහුගේ වාක්‍ය ඌණ පුරණය කරන හැම මොහොතකම ඔහු මට ස්තුති කළා...නමුත් මේ රට තුල ඉංග්‍රීසි භාෂාව නොදැනීම කිසිවෙකුට ගැටළුවක් නොවෙයි...එය ගැටළුවක් වන්නේ ශ්‍රී ලංකාව වැනි රටවලින් එන සුදු රුධිරාණු අධික කළු සුද්දන්නට බව මා අත්‍ දැකීමෙන් දන්නා දෙයක්...

"දිස් ඉස් පොළොස්" වැනි යමක් මෙහි වෙළද සැලකදී ඇසුනහොත් ඔබ කිසි සේත්ම පුදුම නොවිය යුතු කරුණක්...ඒ තමන්ගේ ඉන්ගිරිසියේ  දිග පළල පෙන්වන හෙළයෙක් විය හැකියි...

සමාවෙන්න, අපි යලිත් අපේ මිත්‍රයාගේ කතාවට සවන් දෙමු...

"ජීවිතය පහසු වුනේ නැහැ, මගේ මිතුරිය"

"භාෂාව නොහැකි වුවත් මා රැකියාවල් ගණනාවක් කළා, මගේ පළමු වැටුප පැයට ඩොලර් හයයි"



"මේ රටේදී නිතරම ඔබට තෝරාගන්න අවස්ථා ලැබෙනවා, ඔබට දියුණු වෙන්නත් පුළුවන්, නැතිනම් විනාශ වෙන්නත් පුළුවන්"


"මගේ මිතුරිය, මිනිසුන් හරි පුදුමයි, ඔවුන් ජීවත් වෙන්නේ පඩි පත මත්තේමයි, ඉතුරුම් නැහැ, සුළු රැකියාවක් සොයා ගත ගමන් ඔවුන් කරන්නේ අලුත්ම වාහනයක් හෝ ගෙයක් මිලදී ගන්නෙක, ඉන් පසුව ජීවිතේම දුකින්..."

ඔහු පවසන මේ සියලු කරුණු සත්‍ය බව මා කියන්නේ වගකීමෙන්... 

ඉතාම මෑතකදී ග්‍රීන් කාඩ් ලොතරැයි හරහා සංක්‍රමණය වූ ලංකික පවුලක්, නිවාස කුලිය හෝ ගෙවා ගැනීමට හැකියාවක් නොමැති වුවත්, නවතම රූපවාහිනී යන්ත්‍රයක් මිලදී ගත්තා යැයි උදම් ඇනූ බව මට පැවසුවේ මගේ මිතුරියක්...

මෙවන් දේශයක ජීවිතයට සවිමත් අත්තිවාරමක් ගොඩ නගා ගැනීම, අතිශය නුවණක්කාර ලෙස කල යුතු බුද්ධිමය මෙහෙයුමක්...සෑම පඩි පතකින්ම සියයට තිහක පමණ බදු ගෙවා, කොටසක් නිවාස කුලී හෝ නිවාස ණයද, සෞඛ්‍ය, නිවාස, වාහන එකී නොකී සියලු රක්ෂණ ආවරණද, ඒ ආවරණ වලින් ආවරණය නොවන ඒ සියලුම සේවා සඳහා අය වන වියදම්ද, සියලුම පාරිභෝගික හා වෙළද සේවා වලට බදුද, දරුවාගේ දිවා සුරැකුමට හෝ පාසලෙන් පසු රඳවා ගැනීමට වැය වන මුදල්ද, ඔවුන්ගේ සියලු උසස් අධ්‍යාපන වියදම්ද..............මේ එයින් සුළු විස්තරයක්...

සියල්ල නොමිලේ ලැබෙන දේශයක ජීවත් වන ඔබට, ජීවිතය උගන්නට නම් මෙය පාසැලක්...ඔබේ වැඩිහිටි දෙමාපියන් දරුවන් රැක බලා ගනිද්දී, රජයෙන් ඔබේ දරුවන්ට අධ්‍යාපනය ලබා දෙන්නේ නොමිලේ...අපේ දරුවෝ තාවකාලික රැකියා යන සංකල්පයක් ගැන වද විය යුතුත් නැහැ...ඔවුන් වද වෙන්නේ නොමිලේ ලැබෙන දේ, තවත් වැඩියෙන් ලබා ගන්නා හැටියක් ගැන...

"මගේ මිතුරිය, මට වුවමනා වුනා ඇමෙරිකානු දරුවෙක් හදන්න.. මට මෙහෙදී ඉපදුනා පුතෙක්...ඔහු දැන්  පළමු උපාධිය හදාරන වයසේ...ඔහුට පහසුවක් ලෙසයි මා මේ අමතර රැකියාව කරන්නේ, ඔහුගේ අධ්‍යාපනයට උදව්වක් වෙන්න..."

මගේ රියදුරු මිතුරාගේද බුද්ධිය පරයා, පිතෘ ප්‍රේමය අන්ධව නැගී ගොස් බව මට හැඟුනේ ඒ මොහොතේදී...එහෙත් මා කලේ ඔහුට දොඩමලු වන්නට ඉඩ දීම...

"මට නිවාස දෙකක් තිබෙනවා...මගේ වැඩිමහළු පුතාට අවුරුදු තිහක් පමණ...ඔහුගේ විවාහයට පෙර මා ඩොලර් තිස්දහසක මූලික අගයක් ගෙවා, ඉතිරිය නිවාස ණයක් ලෙස ඔහුට නිවසක් මිලදී ගත්තා..."

"මගේ මිතුරිය, ඔහු මගේ හිත රිද්දාපු තරම...එය අදටත් මගේ පපුවට පිහියෙන් අනින්නා වාගෙයි...නිවාසය මිලදී ගත්‍ පසු මා ඔහුට කිව්වා ණය ගෙවාගෙන යන ලෙස...ඔබ දන්නවාද මගේ මිතුරිය ඔහු මට පැවැසූ දේ..." 

"තාත්තා, ඔබ ඔය කළා වාගේම රැකියා කිහිපයක් කරමින් මා වෙනුවෙන් ඔය ණය මුදල ගෙවා දමන්න...මා ඔබෙන් නිවාසයක් ඉල්ලුවේත් නැහැ..." 

"ඒ තමයි ඔහු මට පැවසූ දෙය...මා නිවාසය මිලදී ගත්තේ මගේ නමින්...ඔහු ගෙව්වේ වාරික දෙක තුනයි...මටත් නොදන්වා ඔහු එක් වාරිකයක් ගෙවීම පැහැර හැරියා...අවසානයේ එය බලපෑවේ මගේ ණය අගයට..."

මේ රටේදී,  ණය අගය හෙවත් ක්‍රෙඩිට් ස්කෝර් ඉතා ඉහල අගයක පවත්වා ගැනීම ඉතා අත්‍යවශ්‍ය දෙයක්...දීර්ඝ කාලීන, විශ්වාසදායී ණය පත් හිමියෙකු වීම එහි මූලික කරුණක්...එලෙසම, තමන් ලබා ගන්නා සියලුම ණය සහ බිල්පත් ගණුදෙනු නිසි කලට පියවීමත් අනිවාර්යයි....වාහන සහ නිවාස මිලදී ගැනීමේදීත්, කුලී පදනමට නිවාස ලබා ගැනීමේදීත්, ඔබගේ මුල් මුදල සහ පොළිය තීරණය කරන්නේ මෙම අගය මගින්...

ජීවිතය කෙතරම් සුක්ෂම ලෙස හැසිරවිය යුතුද යන්න ඇත්තෙන්ම මා උගත්තේ අමෙරිකාවේදී...


"මගේ මිතුරිය...මේ අලුත් පරම්පරාවේ දරුවන්...ඔවුන්ට විනයක් නැහැ...වැඩිහිටියන්ට ගරු කරන්න දන්නේ නැහැ...ඒ වගේම ඔවුන්ට මානුෂීය හැඟීම් නැහැ...සියල්ලම මුදල් පමණයි..."

"ඔවුන් විවාහ වන්නේ රැකියාව, තත්වය සහ මුදල් පදනම් කරගෙන...ඔබේ ගුණවත් කම, සෙනෙහස, සුන්දරත්වය...මේ කිසිවක් ඔවුනට වැදගත් නැහැ..."

"ඔබ දන්නවාද...මගේ වැඩිමහල් පුතා දැන් විවාහකයි... විවාහයට කලින්, ඔහුගේ මනාලියත්, ඇයගේ දෙමාපියනුත් අපගේ නිවසට ආවා...ඔබ පුදුම වෙයි, ඔවුන් මගෙන් ඇසුවේ, මා ඔවුන්ගේ විවාහයට වෙන් කරන මුදලේ ප්‍රමාණය ගැන...මා එවෙලේම එතැනින් ඉවත් වුනා...මගේ බිරිඳ ඔවුන්ට මුදල් දුන්නා...මා අදටත් දන්නේ නැහැ ඒ කොපමණක්ද කියා...ඒ වෙද්දී ඔහුට මා නිවාසය මිලදී ගෙන හමාරයි...ඔවුන් දෙදෙනාම ඉතා හොඳ රැකියාවන් කරන උදවිය..."

"ඔවුන් දෙදෙනා ඔවුන්ගේ පළමු දරුවා බලාපොරොත්තු වන සාදය පසු ගිය සතියේ මහා ඉහලින් සැමරුවා...ඉතා විශාල පෙට්ටියකින් නිල් පැහැ බැලුම් මතු වුනා....ඒ තමයි ඔවුන්ගේ පුදුම කරවීම...සියල්ලන්ම ප්‍රීති ඝෝෂා කලා...මා දන්නවා, මගේ බිරිඳ, ඔවුන්ට මුදල් දෙන්නට ඇති..."

ඔහුගේ කටහඩේ තිබුනේ වෙහෙසට පත් වූ මිනිසෙකුගේ, කලකිරීමක්...

"එහෙත් ඔබලා දැන් ඉතුරුම් වැඩි කල යුතුයි නේද...නැතහොත්, ඔබ දෙදෙනාටම වෙන්නේ පිහිටක් නොමැතිව අසරණ වන්නට "

මා ඒ අදහස මතු කලේ, හිත පත්ලේ මේ දිරිය මිනිසා වෙවුවෙන් උපන් සානුකම්පිත හැඟීමෙන්....

"ස්තුතියි මගේ මිතුරිය...ඔබ එය තේරුම් ගත්තාට..."

"මිනිසුන් නම් කියන්නේ මා වාසනාවන්ත බව...ඔබ දන්නවාද, මා අදත් අවදි වූයේ උදෑසන හතරට...මා රාත්‍රී වනතෙක් නොනවත්වා වැඩ කරනවා...මා කලිනුත් කිව්වා වාගේ තීරණය අප සතුයි..."

ඔහු තවත් එක් දිරිය මිනිසෙක්...ආදරණීය සැමියෙක්...වගකීම් ඉටු කල පියෙක්...ඔහුගේ දරුවන්, තව දුරටත් ඔහුගේ පිහිට පැතිය යුතුද....

මේ කියවන ඔබත් එවන් දරුවෙක්ද...නිදහසේ සිතා බලන්න...ඔබගේ හිතිවිලි කිසිවෙකුට නොපෙනෙන වග මා ඔබට සහතික වෙන්නම්....

.........................................................................................................................................................

මේ කතාන්දරයේ වැනි දරුවන් ඔබත් උස් මහත් කර ඇත්නම්, මම එහි වරද පටවන්නේ දෙමාපියන් වූ ඔබටය...ආදරය, සෙනෙහස ලබා දීම යනු දරුවන්ගේ සේවකයන් වීම නොවන වග මාගේ මතයයි...දෙමාපියන් වන ඔබගේ ජීවිතයේ සෑම තත්පරයක්ම වෙහෙසකර බව දරුවන්ට ඒත්තු ගැන්වීමේ කලාව ඔබ ප්‍රගුණ කල යුතු දෙයකි...එහිදී, ඔබ සමග දුක, සතුට සියල්ල විඳ දරා ගැනීමට දරුවන් උගත යුතුය...ස්වාධීන මිනිසෙකු ලෙස හිස ඔසවාගෙන් දෙපයින් ගමන් කිරීම, දෙමාපියන්ගේ මුදලින් ලැබූ සුඛෝපභෝගී වාහනයක් පැදවීමට වඩා අභිමානයක් බව සිතීමට තරම් ඒ දරුවාට ආත්ම විශ්වාසයක් ඇති විය යුතුය...

ලෝකයට බරක් වන, මානුෂිය හැඟීම් නොමැති දරුවන් බිහි කරන්නේ ඔබේ සැලසුමකින් තොරවූ ආදරයම මිස අන් යමක් නොවන්නේය...දරුවාගේ මූලික අවශ්‍යතා ඉටු කිරීමේදී ඔබට සීමාවන් තිබිය යුතුය...

ඇමෙරිකාවේ උසස් පවුල් වල දරුවන් තාවකාලික රැකියා නොකරන බව සිතන ශ්‍රී ලාංකික පියෙක් සිය දියණියව රැකියාවට නොයැවීමට තීරණය කල බව මම පසු ගිය දිනෙක ඇසුවෙමි...ඔහු රැකියාවන් කිහිපයක් කරන මගේ රියදුරු මිත්‍රයා වැන්නෙකි...ඔහුගේ තරුණ දියණිය, සුළු රැකියා ඉතා පහත් කොට සලකමින්, තමාගේ පියාගේ ණය පතින් උසස් අධ්‍යාපනයට වියදම් කරයි...ඔවුන්ගේ ජීවිත කොහේ නවතීදැයි මම නොදනිමි...එහෙත් බොහෝ තරුණ ඇමෙරිකානු දරුවන් දෙමාපියන් මත යැපීම යනු කුමක්දැයි නොදන්නා බව පමණක් මම පැහැදිලිව දනිමි...

දාරක ප්‍රේමය යනු දරුවන්ගේ සේවකයන් වීමද නැතහොත් ඔවුන්ගේ ආදරණීය සහ වඩාත් විශ්වාසදායී මාර්ගපදේශකයා වීමද යන්න තීරණය කිරීම ඔබ සතුය... 




WW



Thursday, November 2, 2017

Fantasy vs Reality....යථාර්තයෙන් ඔබ්බට...


A couple in heaven-Image from the internet

Are you okay?

සියල්ල සිදුවී අවසානයේ ඇයට කෙටි පණිවුඩයක් ලැබින.

ඇය හුන්නේ ඉතා කලබල වූ නගරය මැද බොහෝ ඉවසිලිවන්ත වූ නිල් අහස දෙස බලාගෙනය. එහෙත් සිත තුල වූයේ අධිවේගී මාවතකි. එහි තැනක කැබලි වී ගිය කාරය තුල, ඇය අසීරුවෙන් අවසන් සුසුම් පොද පිට කරමින් උන්නාය. ඇයගේ ස්නායු හරහා සිදු වූ සියලු රසායනික ප්‍රතික්‍රියා නැවතී තිබිණි. මහා දවාලේ, හිරිගඩු පිපෙන සීතලක, ඉර වගක් නොමැතිව සිටින කල, ඒ කෙටි පණිවුඩය අසනි වැස්සක්  සේ දැනෙන  ෆැන්ටසියෙන් ඇය ඒ මොහොත වෙද්දී මිදී තිබිණ. ඇය කළු කුහරයක සැඟවූ ප්‍රේමය, මන්දාකිණියක, ඔහුගේ සඳ එළිය වැටෙන මානයේ නැවතත් තැබිය යුතු නැත.

අහස බොහෝ සේ විසල් බවත්, ඒ සාම හිස් බවත් ඇයට හැගිණි. තව නොබෝ දිනකින් උදාවෙන දින සියල්ලම ඒ තරමටම හිස් වනු ඇත.

ඇයට බොහෝ වෙහෙසකර බවක් දැනිණ. 

විසි අවුරුද්දකට වඩා දින පිරවූ එකම අරමුණ වුයේ සිය ආදරණීයයන්ගේ සතුට නොවේදැයි, ඇය තමාගෙන්ම ප්‍රශ්න කලාය. ඒ ගමන තුල, තමාගේ හැඟීම් කවරාකාරදැයි යම් තරමකින් හෝ තෝරා, බේරා ගැනීම‍ට ඇය නොනැවතුණු බව දන්නී ඇයම පමණකි. පිටත සිට බලන්නෙකුට ඇය, අපරාජිත, අරමුණු සපුරා ගත් ගැහැණියකි. එවන් ලොවක, තමා සතු සියලු ශක්තිය, අන් අය කෙරෙහි කැප කල බොහෝ වෙහෙසකර යුවතියකගේ, සැඟවුණු ප්‍රාර්ථනා තිබීම, මරණ දඬුවම ලැබිය හැකි වරදක් බව අද ඔප්පු වී හමාරය.

"Poor Sad Woman...She is ruining happiness of everyone else...looking for her own happiness..."

ඒ වචන ඇයගේ මොළයේද, හදවතේද සියුම් ම නහර විනිවිදිමින් තිබිණි. එයින් ඇති වූ කුඩා සිදුරු වලින් පිටවූ වේදනාව ඇයගේ හදවත අකර්මන්‍ය කිරීමට තරම් ප්‍රබලව නැගිණි.  

ඔහු ඇය දිනා ගැනීමේ තරඟය තුල, ඉතා අවදානම් අන්ත කරා යාම අරඹා බොහෝ කාලයක් ගත වුවද, ඔහුට අවැසි කුමක්දැයි ඔහුවත් නොදැන හුන්නා වෙන්නට පුළුවන. එසේත් නොමැති නම් ඔහු හුදෙක් සෙල්ලක්කාරයෙකු වන්නටද පුළුවන.

එහෙත්, ඔහු අසලදී ඇයට ආදරණීයම වූ ප්‍රේමයද, රැකවරණයද දැනෙනා තරමටම, ඔහු කුමක් හෝ එක්තරා අන්තයක් ප්‍රගුණ කල අයෙකු වග පමණක් ඇය නිහඬවම තීරණය කලාය. ජීවිතයේ ප්‍රථම වතාවට, ප්‍රේමයට අකුරු මදිවෙද්දී, බොහෝ විට ඔහු ගේ දෑ ස මත්තේ කාලය නැවතී තිබිණි.  

ඔහු දෑස් වලින් උණ්ඩ විසි කල අතර, ඇය ඒවායින් වෙඩි තබා ගත්තාය.

අප අරඹන සියලු වැකි අවසන් වන්නේ නැවතීමේ තිතකිනි. ඒ තිත ඉක්මනින් තැබීමට ඇය ආත්මාර්ථකාමී යැයි කියූ ඒ වචන පෙළ බොහෝ ඉවහල් වූ බව කිසිවෙකු දන්නේ නැත. 

ඇයද ඔහු තරමටම උමතු, හිතුවක්කාරියක වග, ඇයගේ සමු ගැනීමේ අවසන් කෙටි පණිවුඩය ලැබෙන තුරු ඔහු සිතන්නට නොමැත. 

තම හිතෛෂියන් වෙනුවෙන් වෙන් කල ගමනේ, මදකට නැවතී ඔහුට අසීමිත ලෙස ප්‍රේම කිරීමේ දඬුවම තීරණය කිරීම ඇය සතු අයිතියකි. 

ඇය හිමාලයාවේ උසම තැන් වෙත ජීවිතයේ සුක්කානම ගෙන ගියේ, ඇය වටා හුන් සියල්ලෝම සතුටින් තබන්නටය. බැඳීමට කිසිවක් නොතිබූ කල, ඇය ඒ ගමන සඳහා මෙහෙයවූ සුක්කානමට බොහෝ සේ බැඳී තිබිණි. අන් සියල්ලෝම ඇයගේ ආදරයෙන් සතුටු වෙද්දී, ඇය අජීවී, හැඟීම් දැනීම් නොමැති කාල සටහන් ලුහු බැඳ සැනසුනාය. රැයක්, දවාලක් වෙනසක් නැති ජීවිත කාල සටහනේ නිද්‍රාවෙන් ඇය අවදි වූයේ, ඔහු එන දාට අහසේ ඇඳුන විදුලි සැර වල තිගැස්මෙනි. 

ඒ කාල සටහන් සියල්ලම මතකයක් කර ඇය යන්නට යන බව ඇසීමෙන් පුදුම වූවා යැයි කියූ ඔහුගේ ස්නායු දත්ත කොයි යම් දැයි සිතන්නට ඇයට නිනව්වක් අද නැත.

Are you okay, please let me know that you are?

ඇය මළානික දුරකථන තිරයට හිස් බැල්මක් හෙලා, රියදුරු අසුන තුල ගුලි වූවාය. 

හිස ගසා හඬා වැලපෙන්නට අවැසි උරහිසේ අයිතිකරු, ඔබ හොඳින්දැයි, ඇයගෙන් අසයි.

Kill me...

එසේ නොකියා ඇය දුරකථනය ක්‍රියා විරහිත කලාය.

බොහෝ දුර සිට බැලූ කල ඉතා උස්ව නැගී ඇති කඳු මුදුන් සියල්ලම, අසීරුවෙන් නැග ගත්‍ කල, ඇත්තේ හාත්පස හිස් බවකි, තැනිතලාවකි, හුදකලාවකි. ඔබ නොදන්නා, නොදුටු කිසිවක්, ඒ මහා උස කඳු මුදුන් වල නැත. එහෙයින්  තැනිතලාවේ සුවෙන් ජීවත් වනු විනා අසීරුවෙන් කඳු මුඳුන් තරණය කිරීම, අනවරත වෙහෙසකි.

Do you love me ?

ඔහුගේ දෑස මත, අළු පැහැයෙන් දිලිසුන කුඩා මැණික් පලිඟු තුල ඇය එයට පිළිතුර කෙටූ වග, ඔහු නොදකිනු ඇත. 

ඒ අප කිසිවෙක් තමන්ගේ දෙඇස් වල ලියැවී ඇති දෑ මන්දැයි විශ්ලේෂණය නොකරන බැවිනි....



..........................................................................................................

ඇයගේ උකුල මත අළු වන් ඇස් ඇති, කුඩා සින්ඩරෙල්ලාවක නිදා වැටෙන්නීය. ඔහුගේ කැරලි හිස කෙස් ඇයගේ උරහිස මතය...

ඔහුගේ පය පාමුල කුඩා කෝච්චියක් සමඟ හරඹ කරන කොලු පැටියාද, ඔහු සේම හිතුවක්කාරයෙකි.

අවසාන තිත් තැබීම ඒ තරම් පහසු නම්, බොහෝ දෙනා ඒ තිත තමා ලඟම තබා ගනු ඇත.

ඇය එදා නික්ම ගොස් ජීවිතය සොයා ගියේ නැත. ඇයට උවමනා වූයේ සියලු රැහැන් බිඳ ලා තනි වන්නටය.  එසේ ගිය ගමනක ඔහුගේ දෑස කොළ එළියක් වී දැල්වෙද්දී, ඇයට රතු එළියේ නවතින්නට අමතක විය. ඇයගේ සියලු ඉන්ද්‍රියන් අවසඟ වෙද්දී, ඔහු සියලු ලේ නහර වල කිමිදී දැනෙන වේදනාව කොයි තරම් සියුම් දැයි ඇයට දැනුණි.

දින ගණන් ගෙවී යද්දී, ඇයට හුරු පුරුදු අකුණු සැරය ඇයගේ ඇඳ ඉහපත ඇඳෙනු ඇය බලා සිටියේ මලානික දෑසිනි. ඔහු ඇයගේ හදවත පුරා තැනින් ඇති කල සුව නොවූ පැලුම් වලට, ප්‍රේමය බහාලූයේ ඉතා මට සිලිටි ලෙසය.

විල් යූ මැරි මී....ඩූ යූ ලව් මී....

ඇය තබන්නට සිතු අවසාන තිතට, නොනවතින තිත් එක්‌ කල හිතුවක්කාරයාගේ හිස ඇයගේ උරතලය මත කඩා වැටී තිබුණි. 

ඇය ඔහු අවදිවන තුරු නොසෙල්වී දෑස පියා ඉන්නට තීරණය කලාය...

...................................................................................................................................................................


මේ කතන්දර දෙක තුලට ෆැන්ටසිය හෝ රියැලිටිය ආරෝපණය කිරීම ඔබ සතු වග කීමකි. වටිනාම දෙය වන්නේ සෑම ෆැන්ටසියක්ම, රියැලිටියක් කිරීමට උත්සාහ නොදැරීමයි. ඒ මන්ද යත්, රියැලිටියේ ඇත්තේ, ෆැන්ටසියට වඩා බොහෝ වෙනස් මනෝ භාවයන් බැවිණි.

............................................................................................................


මට ආදරේදැයි ආයෙමත් නාසන්න 
ඕනෙමද හේතුවක් ප්‍රේමයක් උපදින්න
අහඹු ඇස් බැල්මකට, ඕනෙ නෑ උප්පැන්න
අයිතියක් කුමකටද හෙවනැල්ලෙ හැප්පෙන්න...


උල්පතක් හිර කරන් දුක් විඳින කන්දකට
අකුණු සැර එව එවා සමච්චල් නොකරන්න
දරා ගන්නට බැරිව නාය ගියොතින් ඔන්න
මේ තරම් ආදරේ තිබුනිදැයි නාසන්න...


පුර හඳක් සැරසෙද්දි පෝරුවට ගොඩ වෙන්න
මියැදිච්ච තරුවකට නාඩන්න නොකියන්න
කළු කුහර තියෙන්නෙම හිතුනාම තනිවෙන්න
සඳ එළිය නොවැටෙන්න, ආයිමත් නොබලන්න....


.................................................................................
මට ආදරේදැයි ඉතින්, ආයෙමත් නාසන්න
................................................................................


WW!!!