මල් පොකුරක් දරා සිටින ළදැරියක්‌
ජීවිතය කලබල විය යුතුය
මිනිත්තු පහක පොරොත්තු කාල සීමාව තුල පවා නිමා කිරීමට
තව රාජකාරියක් තිබිය යුතුමය ....
එසේ නොවුන විට කල්ප ගානක අතීතය යන්තමින්ද,
මෑත අතීතයේදී සිදුවූ දෑ තත්පරයෙන් අශුවෙන් පංගුව තෙක්මද,
මෙනෙහි කිරීමට හැකි අතීතස්මරණ ඥානය පහල වේ....
එවිට හදවතේ කපාට බිත්ති ඝනකම් වී
"හෝල් ඉන් ද හාර්ට්'' තත්වය තෙක්ම වර්ධනය විය හැක....
ජීවිතය එසේය...හදවතේ හිලක් ඇති වන එකත් එක අතකට හොඳය...
එවිට කිසිම බරක් උහුලාගෙන සිටිය යුතු නැත....
එවන් කල්පාන්තර මතක ස්මරණ අතරින්
"නැන්නා බබා ?"
සිඟිති පා ගැටෙන හඬත්, මුදු මොලොක් හුරතල් හඬත්
විටක ඇසී නෑසී යයි....
මා දෑස් හැරියොත් ඈ කෑ ගසා දිව විත් මගේ ලැමඳ මත ගුලි වෙන්නීය....
ඉන් පසුව ඇත්තේ දිගු නිහඬතාවයකි....
දෑ අවුරුදු දැරියකට තරම් නොවෙන නිහඬතාවයකි....
ඈ දෑස් පියාගෙන මට තුරුළු වී හිඳින්නීය...
''රත්තෙ පතා'"
ඈ මුමුන්නීය....
''ඔව් මැණික....ඔයා මගේ රත්තරන් පුතා''
මම කියමි..
ඇගේ සිඟිති අතැඟිලි මගේ දෙකොපුල් පුරා යන්නේ ඉතා සෙමිනි....
ඒ අත්ලාන්තික් සාගරයෙන් එහා පැත්තේය...
එය බොහෝ දුරකි...
ස්මරණයට පවා වෙහෙසකර දුරකි...
ඒ දුරින් දුරස් කර තබන දෑ බොහෝය...
තුන්තිස් පැයේම ළඟ රැදෙන්නට බල කරන දෑ බොහෝය...
මේ අත්ලාන්තික් සාගරය මගෙන් ඈත් කල දෑ බොහෝය...
ජීවිතය කලබල විය යුත්තේ එබැවිනි...
එවිට එළඹී සිහියෙන් සිටිය යුතුමය...
අද මේ මොහොතේ ජීවත් විය යුතුමය...
අතීතස්මරණය භාවනාවකි..
හදවතේ බොහෝ සීතල තැන් උණුසුම් කර
හදවතක් ඇති බව සියුම් ස්නායු හරහා දෑසට මතක් කර දෙන්නකි...
ඊයේ දවාලේ මට අද 31 බව මතක තිබුණි...
එහෙත්,
මේ ගෙවී යන්නේ 31 වෙනිදා රාත්‍රිය වග
නැවත මතක් වූයේ දැන් ටිකකට කලියෙනි....
ප්‍රේමය සහ කැස්ස සැඟවීමට බැරි බව සමහරු කියති...
එහෙත් මේ එළඹෙන වසරේවත් ප්‍රේමය කෙසේ වෙතත්
කැස්ස නම් කෙසේ හෝ සඟවා ගත යුතුය...
සති හයකට පමණ කලින් උණෙන්, සෙම්ප්‍රතිශ්‍යාවෙන් පටන් ගත් කැස්ස,
හිම මිදෙන හීතලේ පපුව පුරවාලන්නේ,
හදවතේ ඇති බර නොදන්නා නිසා වෙන්නට පුළුවන...
ඊයේ දවාලේ මේ සිසිරයේ පළමු හිම වැස්ස දුටිමි...
වැස්සක් කිව්වාට ඒ වැටුනේ මල් තුහින පමණකි...
මට නම් ඒ හොඳටෝම මදිය...
සීතලෙන් මිදී යන්නට හිම කුණාටුවක් අවැසිය...
පෙනහළු පිරවූ කැස්ස සමඟ සෘණ අගයක් ගන්නා හීතලේ යන විට දැනෙන අමන්දානන්දය
ඔබ දන්නවාදැයි නොදනිමි...
බෙහෙත් කෙසේ වෙතත් කෝපි වලින්ම දවස ගත වෙන්නේ
ඒ නිසාවෙන් වෙන්නට පුළුවන...
මේ සියලු වැල් වටාරම් ලිව්වේ ඔබ සියලු දෙනාට සුබ නව වසරක් පතන්නටය...
අතීතස්මරණය අස්සේ එක් වරම මතක් වූයේ මේ වන විට
ලංකාවාසී ඔබ සැමට 2017 එළඹී ඇති වගය...
ඉඳින් ලංකාවාසී, ලෝකවාසි බ්ලොග් සොයුරු සොයුරියන් හැමදෙනාටත්, බ්ලොග් කියවන, නමක් ඇති, නමක් නැති කමෙන්ටු දමන ඔබ සියලු දෙනාටත්, සියලු ලෝ වැසියන්ටත් සාමය, සතුට, සෞභාග්‍ය පිරි ආදරණීය නව වසරක් වේවා...
ජීවිතය කලබල විය යුතුය...එමෙන්ම ඔබේ ආදරණීයයන් සමඟ නිරන්තරයෙන් රැඳිය යුතුය...
ආදරය බෙදා ගත යුතුය...
මන්ද, හෙට උදෑසන හිරු එළිය දැකීම
බොහෝ අවිනිශ්චිත බැවිනි....