tag:blogger.com,1999:blog-71766481031830963462024-02-19T13:03:38.462-05:00පොකුරු වැහි WW (පොකුරුවැහි)http://www.blogger.com/profile/10587623449695329723noreply@blogger.comBlogger65125tag:blogger.com,1999:blog-7176648103183096346.post-49156966001346706672024-02-11T00:04:00.000-05:002024-02-11T00:04:48.259-05:00හැමෝම ඒ වගේ මැරෙන් නෑ…<h3 style="text-align: left;"><span style="font-family: times;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></span></h3><h3 style="text-align: left;"><span style="font-family: times;"><span style="font-size: large;">ඉස්සර වගේ දැන්, කවි වල හංගලා </span></span></h3><h3 style="text-align: left;"><span style="font-family: times; font-size: large;"><span>ඔයා ගැන ලියන්නට හිතක් නෑ <br /></span><span>අහසෙ හිස් තැන් වලට, කළු පාට ගෑවාම <br /></span><span>වැහි මිසක ඉර එළිය වැටෙන්නෑ…</span></span></h3><h3 style="text-align: left;"><span style="font-family: times; font-size: large;"><span><br /></span><span>ඔයා පස්සෙම වැටිල, පියාඹපු සමනල්ලු <br /></span><span>උන් නම් කියන දේ ඇහුවෙ නෑ<br /></span><span>නින්ද නැති දාට මං, උන්ගෙ තටු පොඩි කලා <br /></span><span>ඒ වුනත් උන් තාම මරුනෙ නෑ…</span></span></h3><h3 style="text-align: left;"><span style="font-family: times; font-size: large;"><span><br /></span>ඔයාගේ ඇස් වලින්, මගෙ හිතේ මල් මහපු <br />ඉඳිකටු පාර නම් මැකෙන් නෑ <br />ඒ පාර දිගේ මං, රතු රෝස පැල කලා <br />දැන් ඉතින් කවුරුවත් දකින් නෑ…</span></h3><h3 style="text-align: left;"><span style="font-family: times;"><span style="font-size: large;"><br />සඳ කිඳුරු ජාතකේ, කින්නරිය මැරුණාට <br />හැමෝම ඒ වගේ මැරෙන් නෑ…<br />ඔයා දන්නැතුවාට, පපුව පැලුනට පස්සෙ<br />ජීවත් වෙන එකත් ලේසි නෑ…</span><br /></span></h3><p style="text-align: left;">ww@2018</p>WW (පොකුරුවැහි)http://www.blogger.com/profile/10587623449695329723noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-7176648103183096346.post-90584804385858998442024-01-06T14:40:00.004-05:002024-01-06T19:31:07.809-05:00 දික්කසාදයෙන් පසු....<p><span style="font-size: large;"><b> </b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>අපට කොහෙ හරි වැරදෙන්න ඇති </b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>සොඳුර ඒ ගැන හිතා පල නැති </b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>වසර විස්සක ගෙවුණු තත්පර </b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>හිත රිදුන තැන් දන්නවා ඇති... </b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b><br /></b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>කෝපි උගුරක අතරමං වෙන </b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>හවස් වරු මට මග ඇරෙන්නැති </b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>වයින් උගුරක රහ බලන්නට </b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>ඉඳ හිටක ඔබටත් හිතෙන්නැති...</b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b><br /></b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>ප්රේමයක් නැති ගැඹුරු හිස්තැන් </b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>ටිකෙන් ටික ආගාධ වෙන්නැති </b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>කිමිදෙන්න බැරි අඳුරු තැන් වල </b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>හුස්ම ටික ටික හිරවෙන්න ඇති... </b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b><br /></b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>කාලයක් උණුවෙලා නොදැනිම </b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>කඳුළු ලෝදිය වී ගලන්නැති </b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>තදින් මා ඇලවූ පැලැස්තර </b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>පෑරුවේ ඔබ නොදැන වෙන්නැති...</b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b><br /></b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>තේරුමක් හෝ තාලමක් නැති </b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>කවියකත් ඉඳහිටක රස ඇති </b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>කසාදය ඒ වගේ කවියකි </b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>සොඳුර ඔබ එය දන්නැතුව ඇති... </b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b><br /></b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>අපට කොහෙ හරි වරදින්න ඇති </b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>එකට ආ මග දැන් ඉවර ඇති </b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>වෙන් වෙන්ව අප යන ගමන් ගැන </b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>දැන් ඉතින් අප සොයා පල නැති...</b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b><br /></b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>.......................................................................................................................................................................................................................................................................................................................</b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b><br /></b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>දියණියද දේපොළද වස්තුව </b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>දැන් ඉතින් අප බෙදා ගත යුතු </b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>ටයිම් ට්රැවලින් කරන මැෂිමක් </b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>කොහෙන් හෝ මා සොයා ගත යුතු... </b></span></p><p><br /></p><p><span style="font-size: large;"><b>ඔබ විසින් ටෝටල්(ඩ්) කර දැමූ </b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>හදවත ජන්ක් යාඩ් දැමිය යුතු...</b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>ත්රී ඩී හිතක් සවි කරනු හැකි</b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>සර්ජන් කෙනෙකුන්ද සෙවිය යුතු...</b></span></p><p><br /></p><p><span style="font-size: large;"><b>හයිකින්, පිෂින් සහ කෑම්පින් </b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>නොගියාට අමනාප නොවිය යුතු...</b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>මට මගෙම වෙන ප්රේමයක් </b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>කවදාක හෝ මට ලැබිය යුතු...</b></span></p><p><br /></p><p><span style="font-size: large;"><b>ඔබ අපුල යැයි කියූ දෙකොපුලට </b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>හාදුවක උණුසුමක් දැනිය යුතු...</b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>දැඩි පිරිමි බාහුවක තෙරපෙනා </b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>සියුම් කෙඳිරිල්ලක්ද ඇසිය යුතු...</b></span></p><p><br /></p><p><span style="font-size: large;"><b>සංසාරෙ පැටළුන මාල හත </b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>මා එය තනියෙන්ම ලිහිය යුතු...</b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>බුදු නොවන බැවින් ඔබ කිසිදාක </b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b>මා යසෝධරාවක් නොවිය යුතු... </b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b><br /></b></span></p><p><span style="font-size: large;"><b> </b></span></p>WW (පොකුරුවැහි)http://www.blogger.com/profile/10587623449695329723noreply@blogger.com28tag:blogger.com,1999:blog-7176648103183096346.post-24089013194179410872023-12-26T01:30:00.005-05:002023-12-26T09:07:23.700-05:00රිසර්ච් and ලයිෆ් (ජීවිතය ලියා තබමි 5)<p><span style="font-size: large;">වසර අවසාන මෙහෙයුම් වාර්ථාවෙහි සාරාංශය...</span></p><p><span style="font-size: large;">එය වසර අවසාන නිවාඩුවට පෙර, මා විසින් මට පවරා ගෙන තුබූ අවසන් කාර්යය...මා සිතා සිටියේ එය වරුවකින් නිමා කරන්නට...</span></p><p><span style="font-size: large;">දැනට ක්රියාත්මක වන පර්යේෂණ ව්යාපෘති (research projects) හතරක්...නිමා කල එක් ව්යාපෘතියක්...ඒවායේ ලිඛිත ප්රගති වාර්ථා සකස් කිරීම් සහ වාචික ඉදිරිපත් කිරීම් (presentations)...2024/2025 අරමුදල් ලබා ගැනීම සඳහා සකස් කරන ලද තරඟකාරී පර්යේෂණ ව්යාපෘති යෝජනාවලි (research proposals) හයක්...නිමා කරන ලද පර්යේෂණයක දත්ත ඇතුලත් පර්යේෂණ පත්රිකා ප්රකාශනයක් සහ දැනට සකස් වෙමින් පවතින එවන් පත්රිකා දෙකක්...පේටන්ට් බලපත්රයකට අවශ්ය දත්ත...ඩොලර් මිලියන ගණනාවක් වටිනා පර්යේෂණ ව්යාපෘති සම්බන්ධ කොන්ත්රාතු...එකී මෙකී නොකී කළ කී දෑ, අනිකුත් රාජකාරී මැද සාරාංශ ගත කොට හමාර වන විට දවසක් ගත වී හමාරයි...</span></p><p><span style="font-size: large;">මේ දෙවන ජෛව ආරක්ෂණ මට්ටමේ (Bio safety level 2) පර්යේෂණාගරයක් පරිපාලනය කරමින්, එහි සියලු පර්යේෂණ වැඩ කටයුතු මෙහෙයවන, පර්යේෂණාගරයේ ඇති අන්තරායකර ජීවී ද්රව්ය (biohazardous waste) බහලාන ඇසුරුම දක්වාම වග කිවයුතු විද්යාඥයෙකුගේ වගකීම් සම්භාරයෙන් කොටසක්...කෙතරම් සහායකයින් සිටියද, රැකියාව කෙරෙහි ආශාවෙන්, ඉතා නිවැරදිව සහ මනා කළමනාකාරිත්වයෙන් යුතුව, වගකීමෙන්, විශ්වාසදායක ප්රථිපල ලබා දෙන පර්යේෂණ සහයකයෙක් හමු වන්නේ ඉතා කලාතුරකින්...එවැනි තත්වයක ප්රධාන විශ්ලේෂක (Principal Investigator) සහ අධ්යක්ෂක වරයා ලෙස වගකීම් දරන විද්යාඥයෙකුගේ මොළයේ සියලු ස්නායු, අංශක තුන්සිය හැටක පරාසයක් ආවරණය කරන, රේඩාර් පද්ධතියක් සේ හසුරුවා ගැනීම ඉතා වැදගත්... </span></p><p><span style="font-size: large;">මා මේ සඳහන් කරන්නේ ලාභ නොලබන (non-profit), ඇමෙරිකානු වෛද්ය පර්යේෂණ (medical research) ආයතනයක් යටතේ පවතින, පර්යේෂණාගරයක් පරිපාලනය කිරීමේදී දරන්නට වන වගකීම් වලින් කොටසක්...විද්යාගාර අධ්යක්ෂක වරයෙකුගේ ප්රධානම අභියෝගය වන්නේ ඵලදායිතාවයෙන් යුක්ත, නව්ය පර්යේෂණ ව්යාපෘති නිර්මාණය කිරීම සහ නව ව්යාපෘති සඳහා අරමුදල් සොයාගැනීම... මේ පර්යේෂණ සඳහා සම්බන්ධ වන බොහොමයක් විද්යාඥයන්ගේත්, ඔවුන්ගේ සහායකයින්ගේත්, සම්පුර්ණ පඩිපතෙහි බරත් (full burdened salary), පර්යේෂණයට අදාළ සෘජු පිරිවැයත්, ඒ මත ගොඩ නැගෙන ආයතනීය වක්ර පිරිවැයත් (direct and indirect costs), මේ අරමුදල් වල අයවැයට ඇතුලත්...එහෙයින් පර්යේෂණාගරයක් පරිපාලනය කරන්නාවූ ප්රධානියෙකුගේ හිස මත ඇත්තේ ඉතා විශාල බරක්...එම පර්යේෂණාගාරයේ සහ එම විද්යාඥයාගේ වෘත්තීය ගමන් මග තීරණය වන්නේ, ඔහු හෝ ඇයගේ දැනුම සහ බුද්ධිය මත ගොඩ නගන්නාවූ පර්යේෂණ යෝජනාවලියන් විසින්...අධි පීඩන කලාපයක, මැරතන් කාල සටහනක් දුවන්නා වූ ඔවුන් තම ආත්මයෙන්ම මේ පර්යේෂණ වලට ඇබ්බැහි වූවන්...තර්කානුකූල බුද්ධිය, දැනුම සහ රාමුවෙන් එපිට සිතීමේ හැකියාව මෙහිදී අතිශය වැදගත්...එමෙන්ම, හිරු එළිය විනිවිදන ගැඹුරු විලක් වන් නිරවුල් මනසක්ද එවැන්නෙකුට අත්යාවශ්යමයි...</span></p><p><span style="font-size: large;">ඔව්, මා දැන් මේ මැරතන් තරඟයට ඇබ්බැහි වී, ඉතාම කුඩා පර්යේෂණ ප්රථිපලයකින් පවා කිව නොහැකි තරමේ ආත්ම තෘප්තියක් ලබන්නියක වී හමාරයි...මෙයින් වසර විස්සකට පමණ පෙරාතුව, කොළඹ විශ්ව විද්යාලයේ වෛද්ය පීටයෙන් පටන් ගෙන නිව්යෝක් විශ්ව විද්යාලය හරහා ලෝකයේ ප්රධාන, ඇමෙරිකානු පර්යේෂණ බලඇණියක් දක්වා මා ආ මේ ගමන...පැය දහසයකට වඩා නොකඩවා පර්යේෂණාගරයේ ගත කල දින ගණන්...කරන්නා වූ කුමන හෝ දෙයක, ඉතා ක්ෂුද්රමය හෝ නොවැදගත් යැයි සිතෙන කොටසක් පවා පරිපූර්ණ ලෙස නිමා කිරීමට ගත් උත්සාහයන්...ඉතා උසස් ගණයේ මාර්ගෝපදේශකයින්...කුමන අන්දමකින් හෝ සෑහීමකට පත් නොවූ විද්යාඥයින්...මේ සියල්ලම අද දිනයේ "මා" යන පුද්ගලයා සහ වෘත්තිකයා නිර්මාණය කිරීමට බොහෝ සේ ඉවහල් වූ සාධක...</span></p><p><span style="font-size: large;">ඕනෑම මිනිසෙකුගේ අදහසක ඇති හරය පමණක් විශ්ලේෂණය කර එහි ඇති චිත්තාවේගයන් එසේත් නැතිනම් ඉමොශන්ස් (emotions) පෙරා වෙන් කරන්නට ඇති හැකියාව පසු ගිය අවුරුදු කිහිපය තුල මා හුරු කල දෙයක්...එමෙන්ම ඉමොශන්ස් වලින් තොරව පැහැදිළිව තමන්ගේ අදහස අනිකාට ප්රකාශ කිරීමද මා මේ කාලය තුල ප්රගුණ කරමින් පවතින දෙයක්...මේ අදහස මෙතන ලියා තබන්නට හේතු වූයේ තමන් කරනා දෙය පිළිබඳව අනිකාගේ ප්රශංසා හෝ අදහස් බලාපොරොත්තු වීම පිලිබඳ <a href="https://lankanian.blogspot.com/2023/12/blog-post.html" target="_blank">ඉයන්</a> ලියා තුබූ අපූරු ලිපිය නිසාවෙන්...</span></p><p><span style="font-size: large;">මගේ අදහස නම්, තමා වෙහෙස වී, කාලය, ශ්රමය සහ දැනුම කැප කරමින් කරන්නාවූ රාජකාරියකට හෝ කරන්නා වූ නිර්මාණයකට හෝ නඩත්තු කරන්නා වූ සම්බන්ධයකට දිය යුතු අගය පිලිබඳ හොඳම මිම්ම ඇත්තේ තමන් එයින් ලබන ආත්ම තෘප්තිය තුල... මිනිසුන් බොහෝ සේ ප්රතිචාර මත යැපෙන්නේ තමන් විසින් අතිශය ලෙස වින්දනය නොකරන්නාවූ සහ තමන් ඉතා ආත්ම විශ්වාසයෙන් නොකරන්නාවූ දෑ සඳහා බවයි මගේ නම් අදහස...අනිත් අතට, නොයෙකුත් සැඟවුණු න්යාය පත්ර ඇතුව ප්රතිචාර ලබා දෙන මිනිසුන් සිටිනා ලෝකයක, මේ සියලු අදහස් පෙරා උරා ගැනීමත්, ඒවායින් වල්මත් නොවී එළඹි සිහියෙන් සිටීමත්, තමාගේ අරමුණු කරා යාමට ඉතා වැදගත්...එමෙන්ම, අප සියල්ලෝම පෘතග්ජනයන් වූ ලෝකයක, යම් කෙනෙකුගේ සිත සුවපත් වෙන ප්රශංසාත්මක අදහසක් හෝ ප්රතිචාරයක් ලබා දීම අපට නොමිලයේම කරන්නට හැකි දෙයක් හෙයින්, එය කිරීමට කිසිවෙක් මැලි විය යුතුත් නැහැ....සමහර විටක අප තබා යන්නා වූ ඉතා ක්ෂුද්ර වූත්, අතිශය සුන්දර වූත් එවන් මතකයක් හෝ සටහනක් එය ලබන්නාගේ ජීවිතයම වෙනස් කල හැකි දෙයක් වෙන්නට පුළුවන්...</span></p><div><div><span style="font-size: large;">ඇය මට තබා ගියේ එවන් මතකයක්...ඉතා කුඩා දැරියකව විසාකාවේ හොස්ටල් කොරිඩෝව තුල සාංකාවෙන් ඇවිද යන විටක එක් පසකට පිරූ කැරළි සහිත කෙටි කොණ්ඩයක් තිබුණ ඇය මා සමඟ සිනාසුනේ බොහොම යන්තමට...ඇය ටිකක් නපුරු ඇති...කුඩා මට හිතුනේ එහෙම...ඒ සිනහවේ ඇය සඟවා උන් අතිශය ආදරනීය සහෝදරත්වය මා දැන ගන්නේ ඉන් වසර තිහකට ආසන්න කාලයකට පසුව මා මුහුණු පොතේ එකල ලියූ නිර්මාණ වලට ඇයගෙන් ලැබුන ප්රතිචාර වලින්...මින් වසර පහකට පමණ පෙර මා හදිසියේම මගේ මුහුණ පොතද බ්ලොගයද සියලුම සමාජ මාධ්යද අක්රිය කරන්නේ මිනිසුන්ගේ කලබලයෙන් මිදෙන්නට හිතාගෙන...ඒ මිනිසුන් අතර මට බොහෝ කරුණාවෙන් ආදරය කල මගේ පාසල් මිතුරියන් සහ වැඩිමහල් සහෝදරියනුත් මා ඉතා ආත්මාර්ථකාමී ලෙස අමතක කර දැමූ බව කිව්වොත් නිවැරදියි...ඉන් පසුව ඇය මට සිදු වූයේ කුමක්දැයි සොයා තිබුනත් මා ඇයට ප්රතිචාරයක් දැක්වීමට තරම් වෙහෙසක් දැක්වූයේ නැහැ...ඔව්, ජීවිතය බොහෝ කෙටියි...අප ආදරය කරන, අපට ආදරය කරන මිනිසුන් වෙනුවෙන් මොහොතක් කැප කිරීමට ඇති නොහැකියාව, රාජකාරී කලබලය මත පැටවූ මට, සදාකාලික වූත්, විග්රහ කල නොහැකි වූත්, කවියකට පෙරලිය නොහැකි වූත්, වේදනාවක් ඉතිරි කමින් ඇය හදිසියේම යන්න ගිහින්...ඇය නමින් කල්හාරි ලියනගේ...වෘත්තියෙන් විනිසුරු වරියක්...ඇගේ සමකාලීනයන් අතර බොහෝ සේ ආදරණීය චරිතයක්...මිනිස්සුන්ට තියෙන්නේ පණ ගැහෙන හිත්...ඔබ යන්න ගියේ මට එහෙම කියාගෙන...කල්හාරි අක්කේ ඔබට සුබ ගමන්... </span></div></div><div><span style="font-size: large;"><div><br /></div><div><br /></div><div>..............................................................................................................</div><div><br /></div><div>මේ ලිපිය මා විසින් මට ලබාදුන් ප්රශංසාවක්...කොවිඩ් වසංගතය සමඟ එළඹුන බොහෝ වෙහෙසකර වසර තුනක අවසානයේ, සියලු වසංගත රෝග පර්යේෂණ උඩු යටිකුරු වුනු කාලවකවානුවක, මේ සටහන ලියන්නට ජීවතුන් අතර සිටීම වෙනුවෙන් සිතට නැගුන ප්රීතිය වෙනුවෙන් ලියවුනක්...</div><div><br /></div><div>ඔබ සැමට සියලු ප්රාර්ථනා ඉෂ්ට වන, ඔබේ මනාපය නිවැරදිව භාවිතා කරන්නට හැකි වන, නිදුක් නිරෝගී, සුබ 2024 කට මගෙන් සුබ පැතුම් !!! </div></span></div><div><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div><a href="https://pokuruwahi.blogspot.com/search/label/%E0%B6%B8%E0%B6%9C%E0%B7%9A%20%E0%B6%9A%E0%B6%AD%E0%B7%8F%E0%B7%80" target="_blank">ජීවිතය ලියා තබමි කලින් ලිපි...</a><br /></div>WW (පොකුරුවැහි)http://www.blogger.com/profile/10587623449695329723noreply@blogger.com22tag:blogger.com,1999:blog-7176648103183096346.post-28991476815649677232023-12-03T23:45:00.001-05:002023-12-03T23:45:38.802-05:00මල් මැරුනෙ ආදරෙන් හිත පැලිල බඹරුන්ට <p><span style="font-size: large;"> “මගෙ කියා කෙනෙක් නැත” බුදු බණේ කිව්වාට </span></p><p><span style="font-size: large;">“උඹ මගේමයි” හිතුවෙ, මං නොතේරුම් කමට </span></p><p><span style="font-size: large;">හීනි පෙති අගිස්සෙන්, නටු වලට ඇලුනාට </span></p><p><span style="font-size: large;">මල් මැරුනෙ ආදරෙන් හිත පැලිල බඹරුන්ට …</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">මං උඹේ ඇහ වැටුන සතර මහ ධාතුවක් </span></p><p><span style="font-size: large;">විඥානෙන් උඹේ, අත් ඇරපු සලකුණක් </span></p><p><span style="font-size: large;">උඹ හීන් සීරුවෙ ඇනපු රත් වෙච්ච ගිණි හුලක් </span></p><p><span style="font-size: large;">ඇවිලෙනව පපුව මැද සංසාරෙ ගින්දරක්…. </span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">ඉඳහිටක මං උඹට අනා කැවු බත් පිඩක </span></p><p><span style="font-size: large;">බත් නෙවේ තිබුනෙ බං ආදරේ මහමෙරක </span></p><p><span style="font-size: large;">කාලෙ හරි රත්තරනෙ අභිනිෂ්ක්රමණයට</span></p><p><span style="font-size: large;">පිං උඹට පෙන්නාපු සසර පෙර නිමිත්තට</span>…. </p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p> </p>WW (පොකුරුවැහි)http://www.blogger.com/profile/10587623449695329723noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-7176648103183096346.post-2885752101028248732023-11-24T22:34:00.007-05:002023-12-25T13:36:34.697-05:00මිනිස්සු සහ ටර්නින්ග් පොයින්ට්ස් (ජීවිතය ලියා තබමි - 4)<p><span style="font-size: large;">ශිෂ්යත්ව ප්රථිපල නම් ආව. </span></p><p><span style="font-size: large;">පාස් උනේ නැති පොඩි එව්වෝ දුකෙන්. උන්ගෙ අම්මලා ඊටත් වඩා දුකෙන්.</span></p><p><span style="font-size: large;">සමහර පුංචි උන්ට, උන්ගෙ තවම හරි හැටියකට පටන් නොගත්ත ජීවිත ඉවරයිදෝ කියලත් හිතෙනවා ඇති. </span></p><p><span style="font-size: large;">එත් පුතේ, ශිෂ්යත්වය හෝ වෙනත් කුමන හෝ විභාගයක් ඉහලින්ම පාස් උනත් නැතත්, උඹලගේ ජීවිතේ ඔය ගෙවන හැම මොහොතක්ම, පාස් වෙන්න හෝ ෆේල් වෙන්න උඹලට ලැබෙන අවස්ථාවක්. </span></p><p><span style="font-size: large;">ඒක උඹලගේ වැඩිහියන්ටත් සමහර වෙලාවට අමතක වෙච්චි කාරණාවක්.</span></p><p><span style="font-size: large;">මගේ අම්ම, අප්පච්චිටත් එහෙම උනා. </span></p><p><span style="font-size: large;">කොළඹ නැවතිලා ඒ ලෙවල් කරල ගමේ ආපු මං අහසින් පොළොවට වැටුන. මං කොළඹ උන්න අවුරුදු දෙක තුන ඇතුලෙ මං මගෙ අරමුණු වලින් හුඟක් පිට පැනල බොහොම සැහැල්ලුවෙන් ජීවත් වෙලා කියල මට තහවුරු වුනේ, අම්මයි, අප්පච්චියි, මල්ලියි ගෙදර ඉඳන් ජීවත් වෙන්න කරන හරඹේ දැකල.</span></p><p><span style="font-size: large;">බොහොමයක් වැඩිහිටියන්ට ජීවිතේ එක්ක හක්කලං කරද්දී අමතක වෙනවා, දරුවොන්ට හරි පාරෙ යන්න නම් කන්න බොන්න දීල,වියදමට සල්ලි හොයල දීල විතරක්ම මදි කියල. </span></p><p><span style="font-size: large;">ඔව්, ගෙදර මුදුන් ලීය වගේ ඉන්න අප්පච්චි කෙනෙක් අවුරුදු ගාණක් තිස්සෙ අසනීපෙන් ඉන්නකොට එහෙම වෙනවා. සමහර වෙලාවට දරුවන්ගෙ ජීවිත නූල් බෝල වගෙ පැටලෙනවා. ඒ උනාට ඉතිං වැඩිහිටියෝ උනත්, අම්ම, අප්පච්චි කියන්නෙත් සාමාන්ය මිනිස්සු. ඒ මිනිස්සුන්ටත් ජීවිතේ පැටලෙනවා. </span></p><p><span style="font-size: large;">අපි හිතුවට දරුවන්ට අවුරුදු දාසය දාහත උනාම උන් හරි ලොකු මිනිස්සු කියල. නෑ...ඒක එහෙම වෙන්නෙ නෑ. උන්ට මොළේට කථා නොකර උන්ගෙ බඩටයි, වස්තරේටයි කොයි තරම් සැප දුන්නත් වැඩක් වෙන්නෙ නෑ. හැබැයි දරුවො කියන්නෙ කෙවිටක් අරන් හරක් වාගේ හසුරවන්ට පුළුවන් ඈයොත් නෙවේ. ලංකාවෙන් නම වෙනියට ශිෂ්යත්වෙ පාස් උනාට, මටත් අවුරුදු දාහතේදී ජීවිතේ හසුරවගන්න තරම් ඥාණයක් පහල වෙලා තිබුනේ නෑ. </span></p><p><span style="font-size: large;">දරුවෝ ඉන්න දෙමව්පියෝ නිතරම මතක තියා ගන්න ඕනේ කාරණේ තමයි "ආරෝග්යා පරමා ලාභා" කියන දේ...සමහර දේවල් තියනවා තම තමන්ගේ කර්මය අනුව සිද්ධ වෙන අපිට පාලනය කරන්න අමාරු දේවල්. මගේ අප්පච්චි අසනීප වෙන්නෙ එහෙමයි කියල මං හිතන්නෙ. මටයි මල්ලිටයි ලැබිල තිබුනෙ බුදු කෙනෙක් වගේ අප්පච්චි කෙනෙක්. තමන්ගේ බිරිඳ, දරුවෝ එක්ක හදාගත්ත තමන්ගෙ කුටුම්භයෙ රජෙක් වෙලා උන්නු මිනිහෙක්. සුරාවෙන් සූදුවෙන් තොර මිනිහෙක්. එහෙම මිනිස්සුත් ලෙඩ වෙනවා. </span></p><p><span style="font-size: large;">ඒ කාලේ වාගේ නෙවේ. අද කාලේ අපිට නිතරම කැවෙන්නේ වස විස. මේක බලන අම්මල, අප්පච්චිලට මං කියන්නේ ඉස්සර වෙලාම තමන්ට ආදරේ කරන්න. පුළුවන් හැම මොහොතකම, තමන්ගේ මනස, සහ සිරුර නිරෝගීව තියා ගන්න උත්සාහ කරන්න. තමන්ගෙ සෞඛ්ය ගැන සැලකිලිමත් වෙන්න. තමන්ට ආදරේ නොකරන මිනිස්සු කායිකව සහ මානසිකව පිරිහෙනවා. එහෙම කෙනෙකුට අමාරුයි තමන්ගෙ දරුවට හොඳ මාර්ගෝපදේශකයෙක් වෙන්න. </span></p><p><span style="font-size: large;">ඉතිං, ආපහු මගෙ කතන්දරේට. </span></p><p><span style="font-size: large;">කෙටියෙන්ම කියනව නම් හිතුමනාපෙට ඒ ලෙවල් කරලා මං ගෙදර ආව. එතකොට තමයි දැක්කෙ, ගෙදර ඈයෝ ජීවත් වෙන්න කරන හරඹේ. අපි ගත කලේ හුඟක් අමාරු කාලයක් කියල මං දැනන් උන්නට, ගමේ ජීවත් වෙන්න පටන් ගත්තට පස්සේ තමයි මට හරියටම ඒකෙ දිග පළල තේරුනේ. </span></p><p><span style="font-size: large;">දැන් ඉතින් මක් කරන්නද? මෙඩිසින් යනවා තියා හිතන්නවත් බෑ මට එන්න තියන ඒ ලෙවල් රිසල්ට්ස් වලින්... </span></p><p><span style="font-size: large;">එතකොට අප්පච්චි මං වෙනුවෙන් ගොඩ ගහපු හීන... </span></p><p><span style="font-size: large;">ඒවට මොකද වෙන්නේ... </span></p><p><span style="font-size: large;">ඒ ගැන හිතද්දී මට එදා ඒ අවුරුදු දහ නවයෙදි දැනුන පශ්චාත්තාපය ගැන මේ වගේ ලියමනකින් විග්රහ කරන්න මට කවදාවත් බැරි වෙයි. </span></p><p><span style="font-size: large;">ඒ පශ්චාත්තාපයේ පරිමාව තමයි මේ තරම් දුර ගමනක් එන්න මට ශක්තියක් උනේ.</span></p><p><span style="font-size: large;">හදවතට එකඟව ඇත්ත කියනවා නම්, මගේ ජීවිතේ ලබපු සියළුම ජයග්රහණ සියල්ලම මං අරන් දුන්නෙ මගෙ අප්පච්චිට. එයා තමයි මගෙ සීමාව අහසෙ ලකුණු කළේ. </span></p><p><span style="font-size: large;">මට අහස අල්ලන්න ලොකු උවමනාවක් හිත ඇතුලෙ නොතිබුනත්, මේ ලෝකෙ මට සීමා මායිම් නැහැයි කියල මුලින්ම මගෙ හිතට කාවැද්දුවේ මගෙ අප්පච්චි....ඒක එහෙම උනාට මගෙ අප්පච්චි මං පොළොවෙන් පළවෙනි අඩිය ගන්නවා බලන්නවත් ජීවතුන් අතර උන්නෙ නෑ. </span></p><p><span style="font-size: large;">ඒත් මං අදටත් ඒ ගමන යනවා. </span></p><p><span style="font-size: large;">මොකද අප්පච්චිට පස්සෙ, මට දෙවැනි අප්පච්චි වෙච්ච, ඒ උනාට මං උගෙ අම්මයි, අප්පච්චියි දෙන්නම කියල හිතන් ඉන්න මල්ලි කෙනෙක් මට ඉන්නවා. දේවතාවියක් වගේ අම්ම කෙනෙක් ඉන්නවා. තව මගෙ වලස් පුංචයි, ඉඳිකටු පැංචයි, උන් දෙන්නගේ ලස්සන ඇස් තියන අම්මයි තුන් දෙන්නත් ඉන්නවා. ඒ හැමෝගෙම ආදරෙන් මං වැටි වැටි නැගිට නැගිට අහස අල්ලන්න යනවා.</span></p><p><span style="font-size: large;">මේ කථාව මං ලියන්න ගත්තේ ජීවිතේ සමහර තැන් වල ෆේල් වෙන්න ඔන්න මෙන්න තියෙද්දී මගෙ ජීවිතේ සමහර ප්රධාන හැරවුම් ලක්ෂ පිටිපස්සේ උන්නු, මගේ ජීවිතය ගැන මොහොතක් නැවතිලා අවර්ජනා කරන්න මාව පොළඹවපු, මට මුණ ගැහුණු මිනිස්සු ගැන ලියන්න. ඒක පොඩ්ඩක් ඉමෝෂනල් උනා, ඒකට සමා වෙන්න. ෆේල් වෙන්න ඔන්න මෙන්න ඉන්න උන්ට මේකෙ තියන සමහර දේවල් වැදගත් වෙයි කියල මං හිතනවා. </span></p><p><span style="font-size: large;">"ජයතුංග සර්" කියන්නෙ ඒ කියන කුලකයට අයිති මනුස්සයෙක්. ඒ මගේ පළමු රැකියාවේ මගෙ ප්රධානියා. ඉස්කෝලෙන් පිටදී මට හමු වුනු පළමු ගුරුවරයා. මට ඒ වෙද්දී අවුරුදු දහනවයයි. ඒ ලෙවල් රිසල්ට්ස් ඇවිත් නෑ මට මතක හැටියට, ඒ ලෙවල් කරලා මාස තුනක් වගේ ඇති ඔය කියන කාලේ. අහස අල්ලන්න යන්න කලින් ගෙදරට කන්න බොන්න, අප්පච්චිට බෙහෙත් ගන්න උදව්වක් වෙන්න හිතාගෙන මං හා හා පුරා ගියපු රස්සාව. පඩිය රුපියල් 1500 සහ 2500 අතර. මට හරියටම මතක නෑ දැන්. ඒක ලංකාවේ බොහොම ප්රසිද්ධ ස්ථානයක්. තනතුර "කම්පියුටර් ඔපරේටර්".</span></p><p><span style="font-size: large;">මං හැන්දෑවේ හතරට විතර තමයි ගමේ ඉඳන් කොළඹ ඔය කියන තැනට ඉන්ටර්විව් ආවේ. ඒ වෙද්දී මට කොළඹ හොඳට හුරු උනාට (ඒ හුරු උනේ අවුරුදු දා හතේදී විතර පිටකොටුවෙ බෝ ගහ කියල හිතන්, ඒ කාලේ ට්රාන්ස් ඒශියා එකට මෙහා පැත්තෙන් තිබුන මොකක්ද ගහක් බලන් බැහැල ලැබුන අත්දැකීම් වලින්) කොළඹ සහ ගම අතර රෑ ගමන් මං ගිහින් තිබුනෙම නෑ. ඒ හන්ද ගෙදරින් පිටත් වෙච්ච වෙලේ ඉඳන් මගෙ ඔළුවේ තිබුනේ පිටකොටුවෙන් අවසාන බස් එක ගන්න පුළුවන් වෙයිද කියන ප්රශ්නේ. ඔහොම හිත හිත මං ඉන්ටර්විව් ගියා. </span></p><p><span style="font-size: large;">ජයතුංග සර් හරි ප්රතාවත්, ඒ වගේම හරිම කරුණාවන්ත, උත්තුංග දේහදාරී මනුස්සයෙක්. නමට පිටිපස්සෙන් අකුරු ගොඩාක් තිබුනා. ඒ අකුරු වලට හරියන දැනුම වගේම, හොඳ බුද්ධියකුත් ඔහුට තිබුනා. අපි කොළඹ ඉස්කෝලේ ගියාට හරි හමන් විදියට කම්පියුටර් එකක් අත ගාල තිබුනේ නෑ. මේ 1998 මුල කාර්තුව. </span></p><p><span style="font-size: large;">ඔය ඉන්ටවිව් එකේ අහපු වැදගත්ම ප්රශ්නේ තමයි මං "ඩේටා එන්ට්රි" දන්නවද කියන. මං දැනන් උන්නු ඩේට එන්ට්රි එකක් නෑ . ඒ තියා මං හරියකට කම්පියුටර් කී බෝඩ් එකක් වත් දැකල තිබුනේ නෑ. එත් මං ක්ෂණයකින් තීරණය කළා මං "ෆේක් ඉට් ටිල් මේක් ඉට්" තියරි එක මෙතනදී ඇප්ලයි කරනවා කියල. මං බොරු කිව්වේ නෑ. මං පොලිටිකල් උත්තරයක් දුන්න. "මාව පුහුණු කලොත් මට පුළුවන් කරන්න". ජයතුංග සර් අපේ ඉස්කෝලේ දරුවෝ ගැන දන්න, ඒ අයත් එක්ක වැඩ කරලා පුරුද්දක් තිබුන කෙනෙක්. ඒ නිසා ඔහුට මං ගැන විශ්වාසයක් තියෙන්න ඇති. ඒ නිසා මාව ඔහුගේ යටතේ සේවයට බඳවා ගත්තා. පස්සෙ තමයි සර්ට තේරුනේ මේ ලෝකේ ඉන්න බොහොම හිතුවක්කාර, නාහෙට නාහන ගෑණු දරිවියෙක් සේවයට අරගෙන, මේක මහ විසාල කරදරක් උනා කියල. </span></p><p><span style="font-size: large;">සර් ඇරෙන්න එතන උන්නු සේරම තමන්ගේ නමට පිටිපස්සේ ලියවුන අකුරු වල සැර අපි වගේ පොඩි එව්ව්වොන්ට පෙන්නුව මිනිස්සු. මට කුඩා මොළේට වැටහුන විදියට සර්ගෙ ටැලන්ට් එක සහ ස්කිල්ස් එතන උන්න අනික් නෝනලා, මහත්තුරුන්ට ජීර්ණය කරගන්න බැරි උනා. මට උන්ව ජීරණය කරගන්න බැරි උනා. මම පිදිය යුත්තන්ට පමණක් පුදන කෙනෙක්. කිසිම කෙනෙක් ළඟ ඔහේ දණ ගහන්න මං දන්නෙ නෑ. මට ඒක කරන්නත් බෑ. රෙස්පෙක්ට් එක කියන්නෙ තමන්ගේ තියන මොනයම් ගුණයක් නිසා හෝ අනුන්ගෙන් ලැබෙන්න ඕනේ දෙයක් කියල මං පුංචිම කාලේ ඉඳන් විශ්වාස කල දෙයක්. ඉස්කෝලෙන් ආපු ගැම්මත් ටිකක් හරි නොතිබුනා නෙවේ. ඒ හින්ද ජයතුංග සර් ඇරෙන්න මං එතන උන්නු කිසි කෙනෙක්ට හිත යටින් රෙස්පෙක්ට් කලේ නෑ. බොහොම තරුණ අවධිය නිසා මගෙ වචන වලට ෆිල්ටර්ස් තිබුනෙත් නෑ. ඉතිං ජයතුංග සර් ඒ සම්බන්ධයෙන් බොහොම කරුණාවෙන් මට අවවාද දීල තියනව. මං සර්ට ස්තුති වන්ත වෙනවා මගෙ කොන්ද නොකැඩූ එක ගැන. අදටත් මං අතිශය රාජකාරී ලෙස, නොපෙරපු අදහස් ප්රකාශ කරන එහෙමත් නැත්නම් කෙලින් කතා කරන මනුස්සයෙක් විදියට තමයි මෙහෙ මිනිස්සු මාව දන්නෙ. </span></p><p><span style="font-size: large;">ජයතුංග සර් මට හිතේ හැටියට කම්පියුටර් එක ඉගන ගන්න ඉඩ ඇරිය. මට ඉංග්රීසි භාෂාවෙන් රාජකාරී ලිපි ලියන විදිය ඉගැන්නුවා. ඒ ගැන හදාරන්න පොත් පිංචක් දුන්නා වගේ මතකයකුත් තියනවා. මට මාස දෙක තුනක් යනකොට එක්සෙල්, වර්ඩ් වගේම ඩොස් ඔපරේටින්ග් සිස්ටම් එක ගැනත් සෑහෙන අවබෝධයක් ලැබුන. සර් ඉංග්රීසි භාෂාව ප්රගුණ කරන්න අපිව බොහොම උනන්දු කෙරෙව්වා. සර්ගෙ ඉංග්රීසි ලිවීම සහ කථාව තිබුනේ එක්ස්ෂෙප්ශනල් ලෙවල් එකේ. සර් දිහා බලාගෙන මං බොහොමයක් දේවල් ඉගන ගත්තා. ඒ වගේම එතන අනික් උන්දලා දිහා බලල තීරණය කළා මේ වගේ මිනිස්සු යටතේ පාලනය වෙන රස්සාවක් මං කවදාකවත් කරන්නේ නෑ කියල. ලොකු කාමරයක් ඇතුලේ පේලියට පුටු තියාගෙන බොහොම පොඩි පඩියකට වැඩ කරපු මිනිස්සු දිහා බලාගෙන ලෝඩ් ල වගේ උන් ඉස්සරහ ඉඳගෙන තමන්ගෙ ශරීර වලින් දහසක් රැස් විහෙදනවා කියල හිතාගෙන උන්නු වගක් තමයි උන්දලාගේ පේන්න තිබුනෙ. </span></p><p><span style="font-size: large;">මට මං කවුද කියල තේරුම් ගන්න ඒ මිනිස්සු සේරම උදව් උනා. මගෙ යටිහිත දැනන් උන්න මගෙ ලඟත් ඒ වෙද්දි හරි විදියට පාවිච්චි නොකරපු එක්ස්ෂෙප්ශනල් හැකියාවක් තියනවා තියනවා. මං දැන් දන්නවා මේ හැකියාව හැමෝටම තියනවා. අවාසනාවට බොහොම ටික දෙනයි තමන්ට එහෙම හැකියාවක් තියන බව දන්නේ. </span></p><p><span style="font-size: large;">ඔය ටික තේරුම් ගත්තට පස්සෙ මං තීරණය කළා ඉහළට ඉගන ගන්න. ඒ උනාට ගෙදර තිබුන කරදර එක්ක සහ අපේ ලංකාවේ ඒ ලෙවල් වලින් හැලෙන අධ්යාපන ක්රමයත් එක්ක මං දැනන් උන්නෙ නැහැ යන්න ඕනෙ හරිම පාර. </span></p><p><span style="font-size: large;">ඔය අතරේ මං අසනීප උනා අලුත් රැකියාවට ඇවිත් මාස දෙක තුනකින් වගේ. ඒ නිසා මට ටික දොහක් ගෙදර නවතින්න උනා. ඒ ඉන්න අතරෙ, මං අරමුණක් නැතිව පත්තර වල පාඨමාලාවන් හෙව්වා. එහෙම හොයද්දි තමයි විවෘත විශ්ව විද්යාලය එහෙමත් නැත්නම් ඕපන් යුනිවර්සිටි එහෙමත් නැත්නම් ඒ කාලේ නම් "ඕපන්" එකේ ස්වභාවික විද්යාවේදී (නැචුරල් සයන්සස්) අංශයේ මූලික උපාධියට අයදුම් පත් කැඳවල තිබුනේ. ඒ කාලේ ඕපන් ඒකෙ උපාධියට ගියේ රුපියල් 36000ක් වගේ ගානක්. මට ඒ යන වියදම හොයාගන්න පැහැදිළි ක්රමවේදයක් නොතිබුනාට මං ඕපන් එකේ උපාධිය කරන්න ක්ෂණයකින් තීරණය කළා. අවසානයේ අප්පච්චි මං වෙනුවෙන් ඉතිරි කරලා තිබුන මුදලිනුත් (සෑහෙන ප්රමාණයක් මට අවුරුදු දහඅට පිරුන ගමන් ගෙදර අවශ්යතා වෙනුවෙන් ගන්න උනා) ඉතිරි වෙලා තිබුන කුඩා මුදල යොදවල මං උපාධිය සඳහා රෙජිස්ටර් උනා, ඒ 1998 අවසාන කාර්තුවේ. ඒ වෙනකොට ජයතුංග සර්ට වගේම මටත් ඒ රස්සාව ඇති වෙලයි තිබුනේ. මට මතක විදියට 1999 මුල කාර්තුවේ ජයතුංග සර් ඒ ආයතනයේ සේවයෙන් ඉවත් උනා. ඉන් මාස දෙකකට වගේ පස්සෙ මමත් මගෙ පළමු සහ අවසාන "ඔෆිස් රැකියාවට" තිත තිබ්බා. </span></p><p><span style="font-size: large;">මට ඒ ලෙවල් රිසල්ට්ස් තිබුනෙ, ඒ (සූලොජි), සී (කෙමිස්ට්රි), සී (බොට්නි), එස් (ෆිසික්ස්). එහෙම රිසල්ට්ස් වලින් ඕපන් එකේ මං මුලින්ම සම්පුර්ණ කරපු සබ්ජෙක්ට් එක උනු බොට්නි වලට "ඒ" එකක් ආවා. ඒ ආපු "ඒ" එක තමයි මගෙ ජීවිතේ සම්පුර්ණයෙන්ම වෙනස් කලේ. ඉන් පස්සෙ මට "ඒ" එකකට අඩුවෙන් යමක් ආව නම් ඒ උනේ මම සබ්ජෙක්ට්ස් ගොඩක් එකට කරන්න ගිහින් අමාරුවේ වැටුන වතාවක විතරයි. මට එක කෙමිස්ට්රි සබ්ජෙක්ට් එකකට බැච් ටොප් තෑග්ග පවා ලැබුනා. මිනිස්සු නොවුනට, මේ "ඒ" ගොඩවල් ටිකත් මගෙ ජීවිතේ හැරවුම් ලක්ෂ. මං ඒවට අදටත් හරි ආදරෙයි. </span></p><p><span style="font-size: large;">මට විෂය ලකුණු මට්ටම් හරහා ලැබුන මහපොළ ශිෂ්යත්වයෙන්, මට පුළුවන් උනා උපාධියට ගිය වියදෙමින් ඉතා විශාල ප්රතිශතයක් පියවා ගන්න. මේ හැමදේම කලේ මගේ අප්පච්චි දෙතුන් වතාවක් රෝහල් ගත වීම්, නිතර අසනීප වීම, මැද්දේ. ඒ ගැන මං කලින් ලිපියකත් ලියල ඇති. මං ඒ අතරේ හතේ අටේ පුංචි උන්ට මැත්ස් ටියුෂන් ක්ලාසුත් කළා. </span></p><p><span style="font-size: large;">ජීවිතේ බර කරගහගෙන යනකොට මිනිස්සුන්ට තමන්ගේ වයස, සතුට, නිදහස, ආදරේ මේ සේරම අමතක වෙනවා. මටයි මල්ලිටයි දෙන්නටත් ඒක එහෙමම උනා. ඒ ඔක්කොම දරා ගන්න ඕපන් එකේ මට උන්නා මාව බොහොම ආදරෙන් බලාගත්තු මට වඩා වැඩිමහල් සහෝදර සහෝදරියෝ කිහිප දෙනෙක්. ඒ මිනිස්සුන්ගේ ආදරේ මට දැනුන හැටි මට මෙතන විස්තර කරන්න තේරෙන්නේ නෑ. ඒක එයාල දන්නෙ නැතුවත් ඇති. </span></p><p><span style="font-size: large;">ඒ ලෙවල් ෆේල් කියන්නෙ ජීවිතේ ෆේල් වෙන එක නෙවෙයි. ලංකාවේ සම්ප්රදායික විශ්ව විද්යාලයකට යන්නම ඕනේ නෑ ජීවිතේ පාස් වෙන්න. තමන් රැකියාව කරන්න යන විෂය පථය නිවැරදි විදියකට හැදෑරීම සහ ඒ ගැන පුළුල් අවබෝධයක් තිබීම තමයි මං හිතන විදියට නම් අවශ්ය වෙන්නේ. ඒ වගේම අපි අපේ හැකියාවන්, ආසාවන් සහ අවශ්යතාවයන් හරියට තේරුම් ගත්ත නම් නිවැරදි ගමනාන්තයට ලඟා වෙන්න පහසුයි. </span></p><p><span style="font-size: large;">මිනිස්සුන්ගේ හුඟාක් මිත්යා මත තියනවා. ඒව මේ පුංචි උන්ගේ ඔලුවට වැටුනම උන් ඉතින් සදහටම නන්නන්තාර වෙලා තමයි නවතින්නේ. සුදු කොලර් රස්සාවල් විතරක් නෙවේ රස්සාවල්. ඊයෙ පෙරේදා ගෙදර වතුර බටයක් කැඩිලා ප්ලම්බර් චාජස් ඩොලර් 800කට වඩා වැඩි උනා. අමුතු ඇටේ නම් ඉතින් ඒ හැමෝම බාස් ල. තමන්ගේ හැකියාව වටහ ගන්නවත්, ඒක යහපත් රැකියාවක් කරගන්නවත් අධ්යාපන ක්රමවේදයක් අමුතු ඇටේ නෑ. </span></p><p><span style="font-size: large;">එළඹෙන හැම තත්පරේකටම අපි වග කියන්න ඕනේ. ජීවිතේ කියන්නෙ එක පාරටම ගොඩ නගාගන්න පුළුවන් දෙයක් නෙවේ. තතප්රෙන් තත්පරේ, දවසින් දවස ගොඩ නගා ගන්න දෙයක්. සාර්ථක වෙන්න නම් අපි ඒ හැම තත්පරේම අපි කරන මොනම හෝ දෙයක් වේවා අති විශිෂ්ට විදියට කරන්න උත්සාහ කරනවා නම් අනිවාර්යෙන්ම ඒ ගමන සාර්ථකයි. ඒ වගේම අපිට කුඩා පරිමාණ අරමුණු හරහා තමයි මහා පරිමාණ අරමුණු වලට ලඟා වෙන්න පුළුවන් වෙන්නේ. ඕපන් එකේදි මගෙ අරමුණක් තිබුනෙ නෑ අද මං මේ ඉන්න තැනට එන්න. මට ඕනෙ උනෙ පළමු පන්තියේ සාමාර්ථයක්. මං විශ්වාස කළා ඒ හරහා මට ඊළඟට යන්න තියන පාර හොයා ගන්න ලැබෙයි කියනඑක. ඉතිං, මට ඕනේ වෙච්ච ඒ ෆස්ට් ක්ලාස් ඩිග්රි එක ගත්තා. ඒ ලෙවල් වලින් "කැම්පස්" යන්න බැරි උන මං ෆස්ට් ක්ලාස් ඩිග්රි එකක් එක්ක ඕපන් එකෙන් පිට උනා.</span></p><p><span style="font-size: large;">ඒ උනාට අප්පේ ඕපන් එක කියන්නේ විශ්ව විද්යාලයක්ද? දැන් ඉතින් ඔය සහතිකේ පිළිගන්නවද? ඕකෙන් මොනවද කරන්න පුළුවන් රස්සාවල්....... </span></p><p><span style="font-size: large;">දැන් නම් ඉතිං කවුරුත් එව්වා අහන්නෙ නෑ.ඒ කාලෙ නම් කණක් ඇහිලා ඉන්න තිබුනෙ නෑ. </span></p><p><span style="font-size: large;">කොටින්ම අප්පච්චිගේ මිනිය ගෙදර තියෙද්දී මගෙ අන්තිම සෙමෙස්ටර් එකේ අවසානම සබ්ජෙක්ට් ගියා කියලත් කයි කතන්දර කියපු එව්වො තමා අදටත් ඔය අමුතු ඇටේ ඉන්නෙ. </span></p><p><span style="font-size: large;">එදා ඒ ගමන ගිය හන්ද තමයි මට ඊට මාස කිහිපයකට පස්සෙ කොළඹ වෛද්ය පීඨයේ ආචාර්ය උපාධිය හදාරන්න අවස්ථාව හම්බවෙන්නේ. ඒ අවස්ථාව මට අරන් එන්නෙ කිසිම හිතේ කහටක් නැතිව, කිසිම හිඩ්න් ඇජෙන්ඩා එකක් නැතුව, නංගියේ මට පී.එච්. ඩී හරියන්නෙ නෑ, උඹ කරනවා නම් චාන්ස් එකක් තියනවා කියල කියාපු ඕපන් එකේදි මට මුණ ගැහුන, මගේ ආදරණීය සහෝදරයා, ප්රසාද් අය්යා. </span></p><p><span style="font-size: large;">ඒ අතින් මං හුඟක් වාසනාවන්තයි. මට ජීවිතේ බොහොම ආදරණීය, මට ආදරේ කරපු මනුස්සකම් වලින් පිරුණ "මනුස්සයෝ" බොහොම සුළුතරයක් මුණ ගැහුණා. ඒ මිනිස්සු මගෙ ජීවිතේ පුරා ඇඳපු හැරවුම් ලක්ෂ වලින් මං මගෙ ඉවට හැරුනා.</span></p><p><span style="font-size: large;">ඔය ෆස්ට් ක්ලාස් එකේ තව කතන්දරයක් තියනවා. පී.එච්.ඩී කරන්න අවස්ථාව ලැබෙන්න කලින්, ෆස්ට් ක්ලාස් තිබුන මගෙ යාලුවෙක් මාවත් ඇදගෙන ගියා බොට්නි (මට මතක විදියට) ඩිපාර්ට්මන්ට් එකේ තිබුන ඩිමොන්ස්ට්රේටර් වරුන් තෝරා ගැනීමේ ඉන්ටර්විව් එකකට. මාව ඉන්ටර්විව් කරපු ලෙක්චරර් නෝනා ගත් කටටම කිව්වෙ නැතයි ඔයාට මෙව්ව හරියන්නේ නෑ වගෙ කථාවක්. ඒ කියන්නෙ මට සුදුසුකම් මදිලු. ඒකට මට පොඩ්ඩක්වත් හිත රිදුනෙ නැති උනාට, ඒ සිද්ධියත් මගෙ හිතේ බොහොම තදින් සනිටුහන් වුනු සිදුවීමක්. ඒ විදියෙ දේවල් නම් ඉතිං කැම්පස් වල බොහොම සාමාන්යයි. ඒවායින් අඩියක් පස්සට ගන්න මිනිස්සුන්ට ජීවිතේ ගමනක් නෑ.</span></p><p><span style="font-size: large;">............................................................................................................සමහර හැරවුම් ලක්ෂ හරිම අභියෝගාත්මකයි. තමන් ගැන විශ්වාසයක් නැති මිනිහෙක්ට ඒවායෙන් හැරෙන්න හරි අමාරුයි.............................................................................................</span></p><p><span style="font-size: large;">ඉතිරි ටර්නින් පොයින්ට්ස් ගැන පස්සෙ ලියන්නම්....</span></p><p><span style="font-size: large;">Have Faith in Yourself!!! </span></p><p><span style="font-size: large;">Every opportunity comes with its own risks...</span></p><p><span style="font-size: large;">You can't succeed if you don't have the courage to take the risks and if you are not willing step out of your comfort zone....</span></p><p><br /></p><p><a href="https://pokuruwahi.blogspot.com/2016/06/1.html" target="_blank">ජීවිතය ලියා තබමි....1</a><br /></p><p><a href="https://pokuruwahi.blogspot.com/2016/08/2.html" target="_blank">ජීවිතය ලියා තබමි-2 අප්පච්චී සහ වී මෝල</a><br /></p><p><a href="https://pokuruwahi.blogspot.com/2018/08/3.html" target="_blank">එයා...(ජීවිතය ලියා තබමි-3)</a><br /></p><p><br /></p><p><br /></p>WW (පොකුරුවැහි)http://www.blogger.com/profile/10587623449695329723noreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-7176648103183096346.post-44866634816676115962023-11-10T16:04:00.006-05:002023-11-18T22:19:43.096-05:00 වලස් පුංචා සහ ඉඳිකටු පැංචා <p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">වලස් පුංචයි, ඉඳිකටු පැංචයි ඉන්නෙ ඉන්දියන් සාගරේ අමුතු ඇටේ කොනක තියන බොහොම සුන්දර ගමක. වලස් පුංච හතේ පන්තියේ. ඉඳිකටු පැංච තාම හතරේ පන්තියේ. උන් දෙන්නටයි, උන්ගේ පරම්පරාවේ උන්ටයි සිද්ධ වෙච්ච අලකලංචියෙ තරමට උන්ගේ මහ එවුන් මාස හතරකින් ඉගන ගත්තුවා උන්ට දැන් දවස් දෙකෙන් ඉගන ගන්න වෙලා. දෙසැම්බර් වලට ඔන්න මෙන්න උනාට උන්ට තවම තුන්වෙනි වාරේ පටන් ගත්ත විතරයි. අනේ ඉතින් උන්ගේ මහ එවුන් එදා වේල හොයාගන්න සටන් කරද්දි වලස් පුංචල වචනෙන් කියාගන්න බැරි තරම් ජීවිතේ එක්ක පොර බදනවා කියල සුද්දට හිතුනේ උන් දෙන්න මාරුවෙන් මාරුවට කියන ඒවා අහන් ඉඳල. සුද්ද කිව්වේ උන්ගේ නැන්දා.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">(ඔහොම කියවගෙන යං). </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">පිටරට්ටුන්ගේ කටෙන් බේරගත්තු අමුතු ඇටේ, අපේ එවුන් අවුරුදු හැත්තෑ පහක් තිස්සේ කටේ දාගෙන සූප්පු කරලා හප කරපු තරමට, ඒක දැන් වවුල්ලු අත ඇරලා දාපු කොට්ටම්බා ඇටේ වගේ. ඒකෙ ඉඳන් උස් මහත් වෙන්න වෙච්චි වලස් පුංචලට, ඉඳිකටු පැංචලට අලි මදිවට හරක් කියල වසංගතේකුත් ආව. ඉඳිකටු පැංච දෙවෙනි පන්තියට ගියා විතරයි ඉස්කෝල වැහුව කොවිඩ් වලින් බේරෙන්න. පොඩි උන් අකුරු ලියන්න, ගණන් හදන්න ඉගන ගන්න පටන් ගත්ත විතරයි. මේ ළගදි දවසක ඉඳිකටු පැංචලට හතර වසරෙ දෙවෙනි වාර විභාගෙ තිබ්බ. ඉඳිකටු පැංචගෙ හොඳම යාළුවට ගණන් වලට ලකුණු දහනවයයිලු, පැංච බොහොම විස්සෝපෙන් සුද්දට කිව්ව්. එහෙම කොහොම එච්චර ලකුණු අඩුවෙන් ගන්නෙ? ඇයි එයාට බැරි එච්චර ලේසි ගානක් හරියට හදා ගන්න? පැංචගෙන් සුද්දට ප්රශ්නයක්. දැන් ඉතින් දීපන්කො උත්තර. සුද්දට කල්පනා උනේ ඒ පන්තියේ ගණිත ටීචර්ට මේක නොතෙරුනේ කොහොමද කියල. ඉඳිකටු පැංච කියන විදියට සමහර ළමයින්ට හරියට අකුරු ලියාගන්නත් බෑ, ඒ උනාට ටීචර්ලට ගාණකුත් නෑ. ශිෂ්යත්වයට මුහුණ දෙන්න ඔන්න මෙන්න ඉන්න (කොයි අවුරුද්දේද කියන්න දැම්ම කල් වැඩියි, කොළ ටිකයි ටීචර්ලා ටිකයි හොයාගෙන, අර විභව්යතාමාන දාල අපබ්රංශ වචන වලින් ගණන් ප්රශ්න ටික එහෙම හදාගෙන ලෑස්ති වෙන්න ටිකක් කල් යයි) ඉඳිකටු පැංචලගෙ වයසෙ ඉන්න මේ පැටවු ටික අකුරුත් බැරි මෝඩයෝ කරපුවාම ඇටේ සූප්පු කරන වැඩේ පරම්පරාගත උරුමෙන් කරගෙන යන්න ඇහැකි වෙයි කියල තමයි ලොකු උන්නැහේල හිතන් ඉන්නව ඇත්තෙ. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">සුද්දට හිතෙන විදියට වලස් පුංචගෙ ජීවිත කථාව ඉඳිකටු පැංචට වඩා බොහොම ඛේදනීයයි. කොවිඩ් වසංගතේ එද්දි වලස් පුංච හතරේ පංතියේ. ඉස්කෝල වැහුව. සුද්දට මතක විදියට මේ වකවානුවේදීම වෙන්න ඕන ටීචර්ලා ටිකත් පාරට බැස්ස. වලස් පුංචට තේරෙන භාෂාවෙන්, ඔය ටීචර්ලව උසි ගන්නපු මහ මොළ කාරයට අම්ම මෝ නැතුව බැනපු කාලයක් තිබුන (ඒ යකාගේ නම මතක නෑ, මහ උන්ට එව්වා පේන්නේ අයිතිවාසිකම් වෙනුවෙන් සටන් කරනවා වගේ පෙනුනට, ඉගන ගන්න ඉස්කෝලේ යන්න ආස, වලස් පුංචට පෙනුනේ එහෙමයි). අන්තිමේදී වලස් පුංචා හරියකට ඉස්කෝලෙට පය තිබ්බෙ හත වසරෙදි. කථාව කියවන් යන්න. වලස් පුංචට කරන උපහාරයක් විදියට මං ඒ විස්තරේ ඔහෙලට කියන්නම්.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඔන්ලයින් ඉගන ගෙන ශිෂ්යත්වයට ගියපු වලස් පුංචලාට හෙන ගැහුව වගේ ප්රශ්න පත්තරයක් හදල තිබුන උන්ව පරිපාලන සේවෙට තෝරගන්න හිතාගෙනද කොහෙද. වලස් පුංච දන්නා වැඩ සේරම දාල උත්තර ලිව්වට ප්රශ්න තුනකට ලියාගන්න වෙලාවත් මදි වෙලා තිබ්බ. මේ 2021 තියන්න හිටපු 2022 මුල භාගේ තියපු ශිෂ්යත්ව විභාගෙ. ප්රශ්න පත්තරේ දැකපු සුද්දට වලස් පුංච ගැන සහ නොසැලී උත්තර ලියපු අනිත් දරු පැටවු ගැන අප්රමාණ ගෞරවයක් දැනුන. ඒ අවසාන ප්රශ්නය දක්වා ප්රශ්න ටික කියවගෙන යන්න තරම් උන්ට තිබුන විල් පවර් නොහොත් අප්රතිහත ධෛර්ය ගැන හිතල. සුද්දත් අතෑරියේ නෑ, පැය දෙක තුනක් ගත කරලා, අතරමැද පොඩි විවේක දෙක තුනකුත් අරන් වලස් පුංචා විනාඩි 45 න් හැදුව ප්රශ්න පත්තරේ හරි උත්තර එක්ක හදල ඉවර කළා. සුද්ද ඔහොම උන්නට ශිෂ්යත්වෙන් දිස්ත්රික්ක පළවෙනියා, ඒ හින්ද ඔහෙලා හිතන්න එපා සුද්ද මෝඩය හින්ද එච්චර වෙලා ගියා කියල. එහෙම ගණිත ගැටළු වලට කියන්නේ විභව්යතාමාන කියලලු. සුද්ද ඒ වචෙනෙ තේරුම දන්නේ නෑ. ඒකෙ තේරුම දන්නා එකෙක් වැඩේට බැහැල 2023 ශිෂ්යත්ව විභාගෙටත් අර විදියෙම අපබ්රංශ ගැටළු ඔබල තිබුන. සුද්දට අම්ම වීඩියෝ කෝල් එකක් අරන් ප්රශ්න ටික කියෙව්වා. අම්ම කිව්වේ වලස් පුංචගෙයි, ඉඳිකටු පැංචගෙයි ඉතාමත් සීදේවි ආච්චි අම්මා. දෙන්නත් එක්ක එකතු වෙලා ප්රශ්න ටික තේරුම් ගන්න සෑහෙන සටනක් දෙන්න උනා. මොකද විභව්යතාමාන ගොය්ය ඉතාමත් ගැටළු සහගත සිංහලෙන් තමයි ඒ ප්රශ්න හදල තියෙන්නේ. අන්තිමේ දෙන්නටම මෙහෙම ඇහුන, දැන් ඉතින් අපි ඉඳිකටු පැංචට මොකද කරන්නේ? එයාටත් ගණ දෙය්යන්ගේ පිහිට තමයි සුද්දට හිතුන.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">නොදන්නා අයට දැනගන්නයි ලියන්නේ, පහ වසරෙන් එහාට පන්ති නැති ඉස්කෝල අමුතු ඇටේ තියනවා. ඉඳිකටු පැංචටයි, වලස් පුංචටයි යන්න ලැබුනේ එහෙම ඉස්කෝලෙකට. ඒවාට අල්ලපුම ටවුමේ තියන ලොකු (උසස් පෙළ දක්වා තියන) ඉස්කෝල වල ළමයින්ව ටීචර්ලට මේච්චල් නෑ. ටීචර්ලට ඊට එහා අසූ හාරදාහක් ආර්ථික ප්රශ්ණ. ඒ ටවුමෙන් එහාට ලෝකයක් තියනවා කියල දෙන්න තරම් ඉස්පාසුවක්වත්, දැනමුතුකමක්වත් උන්ගේ මහා එවුන්ටත් නෑ. උන්ගෙන් තමයි අර මත් වෙන බීමයි, මත් ටොෆියයි ඇබ්බැහිය පටන් ගන්නෙ. ටීචර්ලටයි, මහ එවුන්ටයි අත් ඇරිච්ච පොඩි උන් තමයි මේ ජාවාරම් කාරයින්ගේ ටාගට් එක. ඉඳල හිටලා දහිරිය වන්ත සංසාරේ පින් තියන දරු පැටියෙක් ඒ ටවුමෙන් එහාට ගිහින් ජීවිතේ හොයාගන්නවා. ආන් ඒකයි සුද්දගේ ගම් පළාතේ එවුන්ට ශිෂ්යත්ව විභාගේ වැදගත්. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ආයිමත් යං වලස් පුංචගේ කතන්දරේ ඉතිරි ටිකට. වලස් පුංචගේ ඇතා අප්පුච්චයි, (සුද්දගේ හා පුංචා) සුද්දයි දෙන්නම ඔය කියන මහ විභාගේ ඉහලින්ම සමත් වෙලා කොළඹ ලොකු ඉස්කෝල වලට ගිය ළමයි. ඒ උනාට ඒ කාලේ වගේ දරු පැටියෙක්ව ඇහ මානෙන් ඈතට යවල ගෙදර එනකල් බලන් ඉන්න තත්වයක් මහ එවුන්ට දැන් නෑ. ඉපදිලා මාස දෙකක් ගිය දරු පැටිය පවා රේප් කරන ලෝකයක් මේක. වලස් පුංච ශිෂ්යත්ව විභාගේ හොඳින් සමත් උනා. හැබැයි කොළඹ ඉස්කෝල වලට යන්න ලකුණු මදි. ගෙදර උදවිය පෙරලුන පිට හොදයි කියල වලස් පුංචව ඇතුල් කළා ඒ පළාතේ තිබුන විනය අතින් හොඳයි කියාපු, ශිෂ්යත්වය සමත් පැටවූ පමණක් ඇතුලත් කරගන්නා පාසලකට. වලස් පුංචට ශිෂ්යත්ව ප්රථිපල එන කාලේ වෙද්දී හරි නම් වලස් පුංච ඉන්න ඕනෙ හයේ පන්තියේ දෙවන වාරේ. කොවිඩ් වලින් සහ ඩොලර් වලින් බැට කමින් ඉඳපු අමුතු ඇටේ සියලුම දේවල් සිද්ධ උනේ ප්රමාද වෙලා. වලස් පුංච ශිෂ්යත්ව ප්රථිපල ඇවිත් ඉස්කෝලෙකට තේරෙද්දී මැති ඇමතිලා බේරේ වැවේ. මිනිස්සු තෙල් පෝලිමේ. වලස් පුංචා දැන් හය මාසෙකට වඩා ගෙදර. අන්තිමේ අලුත් ඉස්කෝලෙ ඔන්ලයින් ක්රමේට උගන්වන්න පටන් ගත්ත. අර අපබ්රංශ ශිෂ්යත්ව ප්රශ්න පත්තරේට ලියපු වලස් පුංචා දැන් ඕනේ දේකට ඔට්ටුයි. අලුත් ඉස්කෝලෙ හය වසරේ ටීචර්ල ටිකත් බොහොම ආදරෙන් දරුවන්ට උගන්වනවා. අන්තිමේ පැට්රොල් ඩීසල් ටිකයි, ඩොලර් ටිකකුයි ණයට ඉල්ලගත්තු රටේ අප්පච්චිගේ ගෝලයෝ රොත්ත අමුතු ඇටේ ක්ෂණයකින් සුඛිත මුදිත කල හන්ද වලස් පුංචට අලුත් ඉස්කෝලේ හැබැහින් දැකගන්න වාසනාව ලැබුන. මේ 2022 ජුලි මාසේ අන්තිම. වලස් පුංච සන්තෝසෙන් උඩ පැන පැන දවස් දෙක තුනක් අලුත් ඉස්කෝලෙට ගියා විතරයි. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">යන්තම් වැස්ස තිබුන සෙනසුරාදාවක උදේ පාන්දරින්ම වලස් පුංචා ඇතා අප්පුච්චගේ මෝටර් සයිකලේට නැංගේ කෙදිරි ගගා, රෝද හතරෙන් පන්තියට යං කියල. ඒක එහෙ මෙහෙ කරන්න තියන කම්මැලි කමට වගේම විනාඩි දහයේ දුරක් නිසා වෙන්න ඕනෙ ඇතා අප්පුච්ච, වලස් පුංචව මෝටර් සයිකලේම තියාගෙන පිටත් වෙලා යන්න ලැබුනෙ වංගු දෙකක් විතරයි. පුංචි වලස් පුංචට සිද්ධ වෙච්ච දේ හොඳටම මතකයි. වලස් පුංචෝ හය්යෙන් මාව අල්ලගන්න, අපිව හැප්පෙන්නයි යන්නෙ, ඇතා අප්පුච්ච කෑ ගැහුවා. වලස් පුංච ඇතා අප්පුච්චගේ බඩ මැදින් තදින් අල්ල ගනිද්දි, තමන්ට ඉස්සරහින් පාර පුරා එන ගමන් තමන් දිහාවටම එන වෑන් තඩියව පෙනුන. ඇතා අප්පුච්ච මෝටර් සයිකලේ හොඳටෝම වේගේ අඩු කරලා පාරේ තිබුන අගලට ගනිද්දිම වෑන් තඩිය තමන්ගෙ සේරම සවි ශක්තිය දාල වලස් පුංචගේ දකුණු කකුලෙන් හිතේ වාඩුව ගත්ත. ඇතා අප්පුච්චගේ ඇඟ උඩ මෝටර් බයිසිකලේ. වලස් පුංචා වීසි වෙලා පාර මැද වැටිලා. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">වලස් පුංචට ඇහුන ඇතා අප්පුච්චා මාරාවේශෙන් විලාප දෙනවා, උඹ මොකද යකෝ මගේ වලස් පුංචට කලේ කියාගෙන. ඇතා අප්පුච්චා එහෙම මහා සද්දෙට කෑ ගගහ අඬනවා වලස් පුංචා මීට කලින් දැකල අහල තිබුනේ නෑ. සුද්ද දැකල තිබුනෙත් නෑ. මීට අවුරුදු ගාණකට කලින් හා පුංචාගේ දණහිස් පොල්කට්ට අතුරුදහන් වෙච්ච මාරක රිය අනතුර වෙච්ච දා හවසවත් ඒකා ඇඩුවේ නෑ. සුද්ද හා පුංචගේ දණහිස් පොල්කට්ට කුඩු වෙච්ච කකුලයි ලේ උරපු කොට්ටෙයි තමන්ගෙ උකුල උඩ තියාගෙන කොළඹට යනකල් සිහියෙන් ඉන්න දුන්න මහ සටන තාම සුද්දට අමතක නෑ. අවුරුදු විසිඑකේදී හා පුංචගේ ඇතා අප්පුච්චාගේ මිනියට කර තියන් යද්දිවත් හා පුංච ඇඩුවේ නෑ.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">වටේ පිටේ උන්න කරුණාවන්ත, සුද්දගේ පවුලම දන්නා අඳුනන ගමේ මිනිස්සු එකතු වෙලා වැටිලා තිබුන මෝටර් බයිසිකලේ ඇතා අප්පුච්ච්ගේ ඇඟ උඩින් අයින් කළා. වලස් පුංචගේ විළුඹ තුවාල වෙලා ලේ ගලනවා. වෙන පිටින් පේන්න තුවාලයක් නෑ. වෑන් තඩිය පාර පුරා ගෙනාපු තරුණ කොලු ගැටය උගෙ ගාමන්ට් හයර් එක ගියා (ඒ ගැන කවුරුත් මෙතන ප්රශ්න අහන්න එපා, මේ දැනට නඩුවකට පැටලුන සිද්ධියක්). ඇතා අප්පුච්ච වලස් පුංචගේ සීදේවී ආච්චිගේ ඔලුවට ජීවිතේ දෙවැනි වතාවටත් හෙන ගෙඩියකින් දමල ගැහුවා. "අම්මේ එකෙක් අපිව හප්පගෙන ගියා". සීදේවී ආච්චිගේ පණ, වලස් පුංචයි, ඉඳිකටු පැංචයි, හා පුංචයි. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">වලස් පුංචගෙ ලස්සන ඇස් තියන අම්මා ඇඳිවත පිටින්ම වංගු දෙක දිව්වා. ඇතා අප්පුච්ච රෝද හතරෙන් වලස් පුංචවයි, ලස්සන ඇස් තියන අම්මවයි අරන් ටවුන් එකේ ඉස්පිරිතාලෙට ගියා. එහෙම කලාට ඇතා අප්පුච්චටත් හොඳවයින් පාරවල් තුන හතරක් වෑන් තඩිය දීලයි තිබ්බෙ. ඒ උනාට දරු දුක ළඟ මිනිස්සු නිකම්ම ඇත්තු වෙනවා. ඇතා අප්පුච්ච ආයිමත් ගෙදර ආවෙ තනියෙන්, වලස් පුංචව කොළඹට ගෙනියන්න (මොකද හා පුංචා සහ සුද්දා අමුතු ඇටේ ඉන්න විකලාංග දොස්තරල ගැන දන්නා එක්ස්පර්ට්ස්ල, කලින් වතාවේ දොස්තර පින්ටෝ මහත්තයගේ වාට්ටුවේ මාස දෙකක් විතර තැපල ඇවිත්, ඒ මනුස්සයට පිං සිද්ධ වෙන්න හා පුංචගේ ගාත් හතරම තාම හොඳටම වැඩ, ඒ තමා දොස්තර දෙවිවරු). </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">සුද්ද වලස් පුංචට කථා කළා ඒ අල්ල පනල්ලේ. යකෝ රෝස මලක් වගේ උන්නට, වලස් පුංචත් සුද්ද වගේම තමා, ඇස් බෝල ගෙඩි දෙකත් ලොකු කරගෙන, කඳුළුත් කාගෙන වලස් පුංච කොළඹ යනවා. අනේ ඉතින් සුද්ද හිතුවේ දණහිස පැනපු එකයි විලුඹ තුවාල වෙච්ච එකයි විතරයි කියල වෑන් තඩිය වලස් පුංචට කරපු හානිය. හැබැයි වලස් පුංචා කටින් කටට කිව්වේ කකුලේ උඩ කොටසට මොකුත් දැනෙන්නේ නෑ කියලයි. පින්ටෝ මහත්තයගේ එක්ස් රේ ටික ඊට වැඩිය බොහොම දරුණු කතන්දරයක් කිව්වා. තයි බෝන් එක (ඒ කිව්වේ දණ හිසයි කලවයි සම්බන්ධ කරන අස්ථිය) හරියටම දෙකට මැදින් කැඩිලා. දැන් වලස් පුංචා ඉන්නේ කකුලට යකඩ ප්ලේට් එකක් දාල. සැත්කමෙන් පස්සේ වලස් පුංචාට ලේ දෙන්න උනා, ඒත් පුංචා පුංචි නිසා වැඩිහිටි ලේ එයාගේ ඇඟට ඇතුල් වෙන හැම වතාවේම එයා මරහඬ තැලුවා වේදනාවට. අන්තිමට නර්ස් නැන්දලා ලේ දෙන එක නැවැත්තුව. වලස් පැංචා නෙවිල් ෆර්නාන්දු රෝහලේ නැවතිලා හිටපු කාලේ එයාට සත්කාර කරපු පින්ටෝ දොස්තර මාම ඇතුළු සියලුම දොස්තර මාමලටත්, නර්ස් නැන්දලටත් සුද්ද මේ වෙලාවෙ තමන්ගේ හද පතුලෙන්ම නැගෙන ස්තුතිය සහ ප්රණාමය පුද කරනවා. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">කතන්දරේ තව ඉවර නෑ. දැන් අර හැම තිස්සෙම උඩ පැනපු වලස් පුංචට ඇවිදින්න බෑ. ඉස්කෝලේ යන්න බෑ. ක්ලිනික් එක්ක යන්න ඕනේ. පිසියොතෙරපි කරන්න ඕනේ. සැත්කමින් සති හයකින් පස්සේ දෙකට කැඩුන අස්ථිය හා වෙලා, මාංශ පේශි වල ශක්තිය නැවත ලබාගෙන කකුල් දෙකෙන් ඇවිදින්න උත්සාහ කරන එක තමයි වලස් පුංචට ලැබුන ගෝල් එක. ගෙදර උදවියට වලස් පුංච දැන් මේච්චලුත් නෑ. ඒක එකම යුද්ධයක්. බලාගෙන ඉන්න බැරි තරම් වේදනාවක්. ඇතා අප්පුච්ච හොඳටෝම මානසිකව වැටිලා ඉන්නේ එයා හින්ද මේ දේ උනා කියල. මේ විදියෙ අනතුරකින් යථා තත්වයට පත්වෙන්න මොන තරම් මහන්සි ගන්න ඕනෙද කියල එයා අත්දැකීමෙන් දන්නවා.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">සුද්දට මුදූ හතකින් එහා ඉඳගෙන මේ විස්තරේ තවත් අහගෙන ඉන්නත් බෑ. යකා බැඳ ගත්ත වගේ කරන රස්සාව එක පාරට දමල ගහල යන්නත් බෑ. හැබැයි සුද්දට පුළුවන් වලස් පුංචව ආන් බාන් කරගන්න. සුද්ද කියන්නේ වලස් පුංචලාගේ බෙස්ට් ෆ්රෙන්ඩ්, ලේ වල බරයි යාළු කමයි වගේම, උන් දෙන්න හිතන් ඉන්නේ සුද්දත් උන් වගේම පොඩි එකෙක් කියල. ඒ හන්ද සුද්ද යනවා වලස් පුංචා දිහාවේ, එතකොට සැත්කම කරලා සති දෙකයි. කොවිඩ් නිසා වුන එකම යහපත තමයි ටෙලි වර්ක් නොහොත් වර්ක් ෆ්රොම් හෝම්. සුද්ද දැන් කරන්න යන්නේ වලස් පුංචව බලා ගන්න ගමන්, ලෝකේ එහා කොනේ ඉඳන් මෙහා කොනේ රස්සාව කරන්න සති තුනකට. ඒ ඇති වලස් පුංචව ඇවිද්ද ගන්න. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">වලස් පුංචට ඉස්කෝලේ යාළුවො නෝට්ස් එව්වා. වලස් පුංච මර හඬ දිදී අර කැඩිලා තියන, දණහිස ඇද වෙලා තිබුන කකුලට සුද්ද එක්ක පිසියෝතෙරපි කළා. ඒවා කියල දුන්නෙ නෙවිල් ෆර්නැන්ඩු රෝහලේ පිසියෝතෙරපි මාම. ඒ එක්කම වලස් පුංචට ඉස්කෝලේ පළවෙනි වාර විභාගේ පටන් ගන්නවා කියල දැනුම් දුන්න. වලස් පුංචට ඉස්කෝලෙට යන්න බැරිව තදින්ම මානසික පීඩනයට පත් වෙලා තිබුනේ. වලස් පුංච ගෙදර උදවිය එක්ක කථා කරලා වාර විභාගෙට යන්න තීරණය කළා. හැමදාමත් පාස්ට් පේපර්ස් වලින් විභාග ලියපු සුද්ද වලස් පුංච එක්ක පාස්ට් පේපර්ස් කරන ගමන් විෂය කරැණු කියල දුන්න. ගෙදර උදවිය සේරෝම උන්නේ බොහොම වැඩ අධික කාල සටහනක. වලස් පුංච නින්දට යනකල්ම නොනවත්වා කතා කළා. බොහොම අසාමාන්ය ලෙස එක දිගට කතා කරගෙන ගියා. එකකට එකක් සම්බන්ධ නැති දේවල් කියෙව්වා. පාඩම් වැඩ මතක තියාගන්න කලින්ට වඩා අමාරුයි කියලත් කන් කෙඳිරි ගෑව. එයාට වෙනම රෝද පුටුවක් සහ ඇවිදින ආධාරකයක් ගෙනත් ඇවිදින්න පුරුදු කළා. ඉඳිකටු පැංචා මේ සේරම බලාගෙන සද්ද නැතුව ගෙදර එහාට මෙහාට ගියා. වලස් පැංචා ගෙන් නිදහස් උනාම සුද්දට ඉඳිකටු පැංචාගේ ඉස්කෝලේ වැඩ ගැනත් බලන්න උනා. මේ කලබලේ අස්සේ පුංචි ඉඳිකටු පැංචව හැමෝටම මග අරුන කියල සුද්දට හිතුන. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">වලස් පුංච, ඇතා අප්පුච්චගෙයි, ලස්සන ඇස් තියන අම්මගෙයි, රෝද පුටුවෙයි පිහිටෙන් විභාගෙට ඉස්කෝලේ ගියා. ඒ හය වසරේ ටීචර්ලා ටික බොහොම ආදරෙන් වලස් පුංචට විභාගෙට වාඩි වෙන්න වෙනම තැනක් පිළියෙළ කරලා දුන්න. ඒ වගේම වලස් පුංචට චූ දාන්නත් ගුරු කාමරේ කොනක ලෑස්ති කරලා දුන්න. ඒ ගොඩක් දුර යන්න වලස් පුංචට බැරි නිසා. කැඩිච්ච කකුලත් පැත්තකින් උස්සගෙන, නිතර හැදෙන ඉසරදෙත් ඉවසගෙන වලස් පුංච අප්රතිහත ධෛර්යෙන් විභාගේ කරලා ඉතා හොඳින් ලකුණුත් අරන් පෙන්නුවා. ඒ ඉස්කෝලේ හය වසරේ ටීචර්ලට ගොඩක් ස්තුතියි. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">සුද්ද ආපහු එන්න දවස් දෙක තුනකට කලින් වලස් පුංච දෙපයින් හිට ගත්ත. ඒත් ඇවිදිනකොට පේන ඇදෙයි, දණහිස් පොල්කටුව පැත්තට ඇදිල තිබුන එකයි දකින කොට ඇතා අප්පච්චිට දරා ගන්න බැරි උනා. සුද්ද එන දවසේ රෑ වලස් පුංච අඬ අඬ කිව්වා එයා ඔහේ තේරුමක් නැතුව කතා කරපු හේතුව. වලස් පුංචට බයයි. ඇක්සිඩන්ට් එක මතක් වෙනවා. සුද්ද වලස් පුංචට කිව්වා සිංදුවක් අහන්න, පොතක් කියවන්න කියල. ඒ පුංචි හිතෙයි ගතෙයි තිබුන වේදනාව තමන්ගේ කරගන්න ගෙදර උදවිය සේරෝටම උවමනාව තිබුනට, වලස් පුංචට ඒ හැමදේටම තනියෙන්ම මුහුණ දෙන්න උනා. ඒක තමයි සංසාරේ හැටි. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">තව කථාව ඉවර නෑ. වලස් පුංචා ආයිමත් ඇතා අප්පුච්චගේ කර පිටින් ඉස්කෝලේ ගියා. ඒ උනාට තාම දණහිස ඇදයි. දණහිස ගැන පස්සෙ බලමු කියල පින්ටෝ මහත්තය සුද්දට කිව්වේ වලස් පුංචාගේ අනතුර වෙච්ච දවසෙමයි. මාස කිහිපයක් ගත උනාට පස්සෙ ඇතා අප්පුච්ච නැවත පින්ටෝ මහත්තයා එක්ක මේ ගැන කතා කළා. දන්නා කියන සියලුම කෝණ වලින් ගත්තු එක්ස් රේ පින්තූර ටික දැක්කම ගෙදර උදවියට නැවතත් දෙවියන් සිහිවුනා. වලස් පුංචගේ දණහිස් පොල්කට්ට උඩින් කොටස් තුනකට වෙන් වෙන විදියට පැල්මක් ගිහින් තිබුන. කලින් එක්ස් රේ පින්තූර වල නොතිබුන. ඒකට හේතුව අනතුර එක්ක ඒ විදියෙ කෝණයකින් දණහිසේ එක්ස් රේ ගන්න අමාරුයි කියල තමයි සුද්දට වැටහුනේ. හේතුව මොක උනත්, මේ සැත්කම් දෙකම එක වර කරන්න බැරි දෙයක්. දැන් ඉතින් වලස් පුංචට තවත් සැත්කමක්. කලින් වතාවට වැඩිය යථා තත්වයට පත් වීමේ කතන්දරේ අමාරුයි. සති හයක් කකුල හොලවන්න තහනම්. ඉන් පස්සේ දණහිස නවන සටන. සුද්ද ආයිමත් මුදූ හතක් මෙහා ඉඳන් ලොකු හුස්මක් ගත්ත. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">කවුරු කොතැනක මේ අනතුර සිද්ධ කලත්, ඒ අනතුර කර කෙනා ඔහුගේ කර්මය සකස් කරගත්තා වගේම, වලස් පුංචා ඇතුලේ පවුලේ හැමෝම පෙර ආත්මෙක යම් කෙනෙකුන්ට කල හිරිහැර වල කර්ම විඳිමින් ඉන්නවා. වලස් පුංචට නිවාඩු කාලයක් බලල නැවතත් දෙවැනි සැත්කමක් කළා. වලස් පුංච ඒ වෙද්දී ඉංග්රීසි මාධ්යට මාරු වෙලා තිබුන හන්ද, හත වසරේ පළවෙනි වාර විභාගෙටත් සුද්ද මුදූ හතක් මෙහා ඉඳන් වලස් පුංචට පාඩම් කියල දුන්න. එතකොට තමයි සුද්ද දැනගත්තේ, අමුතු ඇටේ ඉංග්රීසි මාධ්යයයෙන් උගන්වන සමහර විෂයන් වල සහ ඒ ප්රශ්න පත්තර වල තියන්නේ ඉතාම පැටලිලි සහගත, සුද්ද මේ තාක් පාවිච්චි නොකළ ඉංග්රීසි කියල. මේ ලිපිය වගකිවයුතු කෙනෙකුගේ ඇහැ ගැටුනොත් කරුණාකරලා මේ පොත් සරල පැහැදිලි ඉංග්රීසියෙන් ලියන්න උත්සාහ කරන්න කියල සුද්ද යෝජනා කරනවා. ඒ වගේම ඉංග්රීසි හරියට නොදැන පරංගිය කෝට්ටේ ගියා වගේ ප්රශ්ණ වාර විභාග ප්රශ්ණ පත්තර වල ඉදිරිපත් කරන්නෙපා. කවුරුන් හෝ මේ භාෂා මාධ්ය නිවැරදිව දන්නා කෙනෙකු ලවා මේ ප්රශ්න පත්තර සකස් කරවාගන්න. එහෙම නැති උනොත් මේ ඉංග්රීසි මාධ්යයයෙන් ඉගන දරුවන්ට නිවැරදි ඉංග්රීසි වෙනමම උගන්වන්න වෙයි. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">දැන් වලස් පුංච ඉස්කෝලේ යනවා. වලස් පුංචාගේ කකුලේ තාම යකඩ තහඩුවක් තියනවා. ඒක අයින් කරන්න නැවතත් සැත්කමක් කළ යුතුයි, ඉක්මනින්ම. වලස් පුංචගෙ පංතියේ බාගෙකට වඩා දරුවන්ට ලකුණු 40ට අඩුයි ගොඩක් විෂයන් වලට. දරුවෝ ටීචර්ලා කියන දෙයක් සත පහකට ගණන් ගන්නෙ නෑ කියල තමයි වලස් පුංචා කියන්නේ. දරුවෝ නෝට්ස් ලියන්නේ නෑ. ටීචර්ලා ඒ වගක් දන්නෙත් නෑ. හැමෝටම ප්රශ්න. වලස් පුංචලගේ, ඉඳිකටු පැංචාලගේ අනාගතේට මහ එවුන් හෙමින් හෙමින් වල කපල ඉවරයි. දරු පැටව් බොහොම නොසන්සුන්. උන්ගේ ප්රශ්න වලට දෙමාපියෝ ඇහුම්කන් දෙන්නේ නෑ. ඒකට මහ උන්ට වෙලාවකුත් නෑ.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">සුද්දට ආඩම්බරයි වලස් පුංචයි, ඉඳිකටු පැංචයි ගැන. ඒ වගෙම දුකයි. ආඩම්බර උන් මෝඩයෝ නොවෙන හන්ද. දුක සුද්දලාගේ පරම්පරාව (උඹේ, අපේ භාෂාවෙන් කිව්වොත්) පට්ට ෆේල් හන්ද. ජගත් මනුවර්ණ මලය එක යූ ටියුබ් වැඩසටහනක කියනවා මේ තරම් මිනිස්සු මරන්න පුළුවන්ද කියල. මට මතක විදියට ඔහු එතනදි සඳහන් කරන්නෙ එදා මෙදා තුර සියලුම සිවිල් අරගල වලින් සහ යුද්ධෙන් කාලාන්තරයක් තිස්සේ මැරුණු අමුතු ඇටේ මිනිස්සු ගැන. එහෙම මිනිස්සු මරනවා සහ මැරෙනවා බලන් උන්නු, බස් එකට නැගල වාඩි වෙන්න කලින් බෝම්බ තියනවද කියල බලපු, ජේ ආර්, ප්රේමදාස, චන්ද්රිකා, රාජපක්ෂ, රනිල් එකී මෙකී නොකී සියලුම පාලකයින්ගේ, දේශපාලුවන්ගේ සහ අන්තර්ජාතික න්යාය පත්ර වල හිර වෙච්ච, ඒවා දැන දැනත් තාමත් ඒවා විවේචනය කරන්නට පමණක් වෙහෙසෙන අපි උඹල ඔක්කොම ෆේල් තමයි. එහෙම හිතෙන්නේ ඉඳිකටු පැංචල, වලස් පුංචල වයස අවුරුදු අටක් නමයක් වෙද්දිම ජිවිතේ හති වැටිලා ඉන්න හැටි දැක්කම. ෂාරුක් ඛාන් ගෙ අලුත් චිත්රපටියක් ආව මේ ලඟදි "ජවාන්". බැලූ බැල්මට සාමාන්ය කතන්දරයක්, ටිකක් මනි හයිස්ට් කතන්දරේට සමාන රොබින් හුඩ් තීම් එකේ අපි හැමෝම ෆැන්ටසයිස් කරන ලෝකයක් හදන්න හදන වීරයන්ගෙ කතන්දරයක්. හැබැයි ඒකෙ ලස්සන පණිවිඩයක් දෙනවා. මිනිස්සුන්ට කියනවා තමන්ට තියන වටිනාම අයිතිය, තමන්ගේ ඡන්දය නිවැරදි විදියට පාවිච්චි කරන්න කියල. මිනිස්සු තමන්ගේ සල්ලි වියදම් කරන්න කලින් මිලදී ගන්න හැමදේ ගැනම ඉතා ගැඹුරු ලෙස ප්රශ්න කරනවා. හැබැයි මිනිස්සු තමන්ගෙ ජීවිත වල වටිනාම තීරණ ගන්න රටේ පාලකයින් තෝරා ගනිද්දී දෙපාරක් නොහිත තමන්ගෙ මනාප කතිරය ගහල එනවා. ගහපු කතිර වල ප්රථිපල අපේ උවමනාවට මේ ලෝකෙට ආපු ඉඳිකටු පැංචල, වලස් පුංචල විඳවනවා. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">අවුරුදු පහකට පස්සෙ පොකුරු වැස්සට ලිපියක් ලියන්න තේමාවක් දුන්නට සුද්දගේ ඉඳිකටු පැංචටයි, වලස් පුංචටයි මගේ උත්තමාචාරය.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මේ ලිපිය බෙදා ගත්තාට මගේ අමනාපයක් නොමැත. </span></p>WW (පොකුරුවැහි)http://www.blogger.com/profile/10587623449695329723noreply@blogger.com22tag:blogger.com,1999:blog-7176648103183096346.post-87682145439002352332018-09-30T23:46:00.001-04:002018-10-01T21:38:38.677-04:00බුදු වෙන්න බෑ පුතේ...පිරිමි උනු පලියට...<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5gZelRu1isjtpGcPb743XqhBSz2ucca0eZ43fbK74hdEVqsltSWWolXFoJVZfsw5wlcc2BLK4OhemE4uc-BR7bbBLeIAUa_77nSknKyFNlLgX1YkeBgqAlbseFM1cM5MeIyZ-t-7yNOY/s1600/large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="333" data-original-width="500" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5gZelRu1isjtpGcPb743XqhBSz2ucca0eZ43fbK74hdEVqsltSWWolXFoJVZfsw5wlcc2BLK4OhemE4uc-BR7bbBLeIAUa_77nSknKyFNlLgX1YkeBgqAlbseFM1cM5MeIyZ-t-7yNOY/s320/large.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Image courtesy- internet </td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: large;">වුද්ධිකාරෝ කියා වඳිනකොට ආ සුවඳ </span><br />
<span style="font-size: large;">එදා රෑ හිස පලා, ගලාගෙන ගිය අපුල </span><br />
<span style="font-size: large;">ඇනි ඇනී නයිටියේ, තාත්තගෙ කොට රැවුල</span><br />
<span style="font-size: large;">ඉදිමිලා </span><span style="font-size: large;">උප්පැන්නෙ,</span><span style="font-size: large;"> ඉහිරුනා ලේ පාට....</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අම්මා නිහඬවම බුදු වෙන්න පැතුවාද</span><br />
<span style="font-size: large;">දොර පියන් හැර තියා </span><span style="font-size: large;">ජූජක බමුණාට</span><br />
<span style="font-size: large;">කඳුලක් වැලලුවට කනේරු ගහක් යට </span><br />
<span style="font-size: large;">අන්නාසි ගැට පුතේ අමතක වුනා මට... </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">සිංහයා මැරුණාට, සීවලී නැති දුකට </span><br />
<span style="font-size: large;">සිංහබා දැන් අයිති ඉතිහාස කතාවට </span><br />
<span style="font-size: large;">තාත්තා බුදු වෙයන්, පුරුද්දට කිව්වාට </span><br />
<span style="font-size: large;">බුදු වෙන්න බෑ පුතේ...පිරිමි උනු පලියටම...</span><br />
<br />
-ww<br />
<div>
<br />
පසු සටහන:<br />
<br />
පසුගිය දවසක ජාන පරීක්ෂණයකින් ඔප්පු වෙනවා, තමන්ගෙ තරුණ දියණියගේ දරුවා, එම දියණියගේම පියාගේ වග. ඒ වගේම ඒ දියණිය දීර්ඝ කාලීන ලෙස පියාගෙන් අපයෝජනය වෙද්දී, මවත් මේ සියල්ල සඟවා ජීවත් වී ඇති වග. මේක ලංකාවේ දකුණු පළාතෙන් වාර්තා වුන සිද්ධියක්. මේ තිරිසන් කම සම්භාව්ය වචන හරහා ඉදිරිපත් කරන්න මට සෑහෙන්න අසීරු වුනා. ඒ දියණියගේ හැඟීම් වලට මේ වචන වලින් කවදාවත් සාධාරණයක් වෙන්නත් නෑ කියල මං දන්නවා. ඒ වුනත් අපි ඇස් දෙකේ තියාගෙන හදන දරු පැටව්, අඩිය තියල යන සමාජයේ මේ වගේ මිනිස්සුත් ඉන්න වගට ඔවුන්ව දැනුවත් කරන එක දෙමාපියන් වශයෙන් ඔබේ වගකීමක්.</div>
WW (පොකුරුවැහි)http://www.blogger.com/profile/10587623449695329723noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-7176648103183096346.post-37114740758427117102018-08-30T21:13:00.003-04:002023-12-25T13:26:34.277-05:00එයා...(ජීවිතය ලියා තබමි-3)<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoRxVqD6mJDAaXJbZ_LvNW-BorbKZQILL3xQx-d6x26RalOgs7lhRIUVH4_ow4IGcl0rBPJV4ZEnruz3qWgHkxPf5he14lCSgn0-casMNJojh6vpWOpQOHuOeIPcf_ogHULYaNpAqLnqg/s1600/father-and-daughter-silhouette_nk8dumk9__F0000.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoRxVqD6mJDAaXJbZ_LvNW-BorbKZQILL3xQx-d6x26RalOgs7lhRIUVH4_ow4IGcl0rBPJV4ZEnruz3qWgHkxPf5he14lCSgn0-casMNJojh6vpWOpQOHuOeIPcf_ogHULYaNpAqLnqg/s400/father-and-daughter-silhouette_nk8dumk9__F0000.png" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">රුව අන්තර්ජාලයෙනි </td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">අවුරුදු දාසයක් තිස්සෙම මට එයාව හීනෙන් පේනවා...ඔව් මාස දෙක තුනකට වතාවක්...එයාව මං නිතර දැක්ක විදියට, සමහර දාට හරිම ලස්සනට...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">අපි වෙන් වෙච්චි අලුත, මට නින්දක් නිදා ගන්න ලැබුනෙම නෑ...හැමදාම වගේ එයාව හීනෙන් පෙනුනා...එයා ඇවිත් මොනවදෝ මට කියල යනවා...මහා ආගාධයක් ඇතුලේ හුඟාක් වෙලා හුස්ම හිර කරගෙන ඉඳල එළියට ආවම දැනෙන හැඟීම කොයි වගේද...ඒ හීනෙන් පස්සේ එළඹෙන උදේට මට දැනෙන හැඟීමත් ඒ වගෙයි...ඒක මහ තෝන්තු වෙච්චි හිතුවිල්ලක්...පුදුමාකාර වෙහෙසක්...හොඳට වැඩුණු ගහක් උගුල්ලලා අලුතින් හිටවල වගේ...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මුලදී වගේ නෙවේ, කාලයක් ගත වෙද්දී මට එයාව හීනෙන් පේන්නේ, මොනවම හරි දෙයක් ගැන ඉඟියක් දෙන්න...ඒක මගෙ හිතලුවක් නෙවේ...ඒක ඇත්තටම එහෙමයි...ගොඩක් වෙලාවට ජීවිතේ ගැටළුවක් ගැන ඉඟියක්...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">අපි දෙන්න එකට උන්න කාලේ, ජීවිතේ ගැන මහා දාර්ශනික සාකච්චා කරන තරමට අපි ලං වෙලා උන්නෙ නෑ...මං එයාට ඉස්සර ගොඩක් බයයි...ගොඩක් දේවල් මං කලේ එයාගේ නීති වලට බයට...එයාගේ තිබුන හිතුවක්කාර මුරණ්ඩු ගතිම තමයි මටත් තිබුනේ...එයාට හිතුනොත්, ඒ දේ අනිවාර්යෙන් කරනවා...එයාට තිබුන පුදුමාකාර ආත්ම විශ්වාසයක්...ඒ වගේම කරන වැඩ හරි පිළිවෙලයි...එයා ඒ වගේම හරිම අවංකයි, නිර්භීතයි...කිසිම මිනිහෙක් ඉස්සරහ එයාගේ ඔලුව නැවෙන්නේ නෑ, මනුස්සකමට ඇරුනම...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">අවාසනාව කියන්නේ මං එයා ගැන මේ විදියට විශ්ලේෂණය කරන්න ගත්තේ එයා මාව දාල ගිහිනුත් හුඟාක් කාලයක් ගියාට පස්සේ...මං ඇතුලේ අද වෙද්දී පැල වෙලා තියෙන්නේ, එයා වපුරාපු දේවල්...කොටින්ම කියනවා නම් මං එයාම තමයි...ඒක මට දැන් දවස ගානෙම දැනෙනවා...ඒ ගතිගුණ දැන් මටම වදයක් වෙලා...හැමතිස්සෙම එයාගේ ඒ ගතිගුණ ප්රගුණ කරන්න අමාරුයි...ඒ හින්ද පහුගිය දවස් ටිකේ මටත් සිද්ධ වුනා, මගෙ වටේ වෙන දේවල් දිහා ඉවසිල්ලෙන් බලාගෙන ඉන්න...ඒ අස්සෙ, ඊයේ මගෙ හිත මට තර්ජනය කළා, මොළේට දැනුම් දෙනවය කියල තවත් කට පියාන ඉන්න එපාය කියල...ඔහොම මහා පීඩනයක් ඔලුවේ තියාගෙන මං ඊයේ රෑ නිදාගත්තෙ...ඉන් පස්සේ මුළු රෑ තිස්සෙම මට එයාව හීනෙන් පෙනුන...ඒක විකාර සිද්ධි දාමයක්...ඒ හීනෙන් පස්සේ මං ඇහැරුනේ බූවල්ලෙක් උගේ දඩු වලින් මගෙ මොළේ වෙලාගෙන ඉන්නවා වගේ හැඟීමක් එක්ක...ඒ එක්කම මට දැනුන, මං අර නිදාගනිද්දී කල්පනා කරපු ගැටළුව එක්ක ගණුදෙනු කරද්දී බොහොම ඉවසිලිවන්ත වෙන්න වෙන්න ඕනෑ වගේ හැඟීමක්...එයා අර හීනෙන් ඇවිත් මට කිව්වෙ එහෙම දෙයක් කියල හිතුන...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">හිතන්න, දැන් අවුරුදු දාසයක් තිස්සේ, මං මාසෙකට දෙකකට වතාවක් එයා මං ළඟ උන්න කියල හිතන් රැවටිලා හීනෙන් ඇහැරෙනවා...ඒ වේදනාව...සමහර විට වතුරේ ගිලිලා හුස්ම හිරවෙලා මැරෙද්දි දැනේනේ එහෙම වේදනාවක් වෙන්නැති...ඒක මට මෙහෙම විස්තර කරන්න බෑ...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">එයා මාව දාල යද්දි මං ඇඩුවේ නෑ...මට හුඟාක් වැඩ තිබුන කරන්න එයා මාව දාල ගියාට පස්සෙ...මට මගෙ ජීවිතේ ගැන, එයා ගැන අවලෝකනය කරන්න වෙලාවක් තිබුනෙ නෑ...ඒ වුනාට, හැම මිනිහෙකුටම එනවා මට වගේ කාලයක්...ජීවිතේ ආපස්සට යන්න...එයා තමයි මගෙ ජීවිතේ, මගෙ හදවතේ ඇති වුන අතිශය ගැඹුරුම ප්රේමය...ඒ වුනාට මේ ජීවිතේ රේස් දිවිල්ල හින්ද, එයා ළඟින් තුරුළු වෙලා ඉඳන් එයාට මට ආදරේ කරන්නවත්, මට එයාට ආදරේ කියන්නවත් ඉඩක් ලැබුනේ නෑ...ඒ ලංකාවේ හැටි... </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">එක අවුරුදු දවසක එයා ඇඩුව...ඒ තමයි මං එයාගේ ඇස් වල කඳුළු දැක්ක එකම එක දවස...එතකොට එයා අසනීප වෙලා බොහොම කාලයක්...එයා ඒ වෙද්දී බොහොම දුප්පත් මනුස්සයෙක්...එයා දස මහා යෝධයෙක් වගේ ඉස්සරම මං දැක්කේ...ඒ වුනාට අන්තිමට එයා පුංචි දරුවෙක් වගේ වුනා...එයා මුලින්ම අසනීප වෙච්චි දවසේ, මට මතකයි "චුටි මැණිකේ" කියල මට කෑ ගැහුවා...අනිත් ඈයෝ "චූටි" කියද්දී, එයා විතරයි මට චූටී මැණිකේ කිව්වේ, එයා මාව දාලා ගියාට පස්සේ එහෙම කියන්නේ කවුරුත් මට උන්නේ නෑ...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">එයා මාසයක් තිස්සේ හොස්පිට්ල් ඉද්දී, මං හැමදාම ගියා එයාව බලන්න...ඒ කාලේ මං කැම්පස්...දෙතුන් වතාවක්ම එයා අසනීප වුනේ, කැම්පස් එකේ එක්සෑම් අතරෙදි...ඉතින් මං ඒවට හුරු වෙලා තිබ්බෙ, හොස්පිට්ල් සහ කැම්පස් අතර ගමනට...දවල්ට ගිහින් එයාට බත් කන්න දීල කැම්පස් ඇවිත් එක්සෑම් ලියන්න...එක්සෑම් එකක් ලියල යන හැම වතාවකම, එයා මගෙන් ඇහුවේ එක දෙයයි...හොදට ලකුණු තියෙයි නේද කියල...එයාගේ ඒ ආඩම්බර කාර හිනාවට මං හරි ආදරෙයි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඒත්, එක දවසක් රෑ එයාට ගොඩක් අමාරු වුනා...එයා හුඟාක් හය්යෙන් හුස්ම ගත්ත, හුඟක් අමාරුවෙන්...මං හිතුවේ එදත් වෙනද වගේ කියල...මොකද ඔහොම අමාරු වෙලා එයාට අඩු වෙනවා...එදායින් දවසකට පස්සේ මගේ කැම්පස් එකේ අවසන් වසරේ, අවසන් වාරයේ, අවසන් විභාගය...මං පාඩම් කරන්නේ අන්තිම දවස් දෙක තුනේ...ඒ නිසා එදත් මං පාන්දර වෙනකල් පාඩම් කළා...මං පාන්දර එයා ලඟට යද්දී එයා මහන්සියෙන් හුස්ම ගන්නවා, මං එයාට තේ එකක් හදල දීල, එයාට නින්ද යනකල් පිරිත් කිව්වා...එයාට නින්ද ගියේ නෑ...එයා ඇඳ උඩ වාඩි වෙලා බොහොම අමාරුවෙන් හුස්ම ගන්න ගමන්, පිරිත් අහගෙන උන්නා...එදා එයා කතා කලේ ගොඩක් අඩුවෙන්...එයාට අමාරුයි කියල කොයිම වෙලාවකවත් කිව්වේ නෑ...විභාගේ සිහියෙන් හිටපු මට එයා ගැන ඒ තරම් දැනුනෙත් නෑ...ඒ මගේ හැටි...අනිත් එක එයාගේ අසනීපෙට මං හුරු වෙලා උන්නේ...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">පහුවදාට එළි වුනා...එයාට අඩුවක් තිබ්බේ නෑ...ඒ දේට මං හුරු වෙලා හිටපු තරමට, මට දැනුනේ නෑ එයා ඉන්නේ හුඟක් අමාරුවෙන් කියල...ඒත් දවල් වෙද්දී එයාට හුස්ම ගන්න බැරි තරම් අමාරු වුනා...එයාගේ බඩ ඉදිමිලා තිබුනෙ...එයාව අපි එක්කරගෙන ගියේ ලඟම තිබුන නර්සින්ග් හෝම් එකට..ත්රී වීලර් එකක...එයා මැද වාඩි, මගෙ උරේට වාරු වෙලා...එයා එකම එක දෙයයි මගදී ඇහුවේ..."අපි මේ කොහෙටද යන්නේ"....අන්න එතකොටයි මං මගේ හීනෙන් ඇහැරුනේ...එයා ආයිමත් එක වචනයක්වත් කතා කලේ නෑ...ඒ තමයි එයාගේ අන්තිම වචන ටික...නර්සින්ග් හෝම් එකෙන් එයාට බෙහෙතක් දුන්නා...එයා වෙනද වගේම ඒවා උගුරට දෙකට ගිල්ලා...ඒත් එයාව එතනින් බාර ගත්තේ නෑ...ඒ කාලේ ඒ නර්සින්ග් හෝම් එකේ ඉඳන් හොස්පිටල් එකට යන්න පොඩි පාරක් තිබුනේ...ත්රී වීලර් එක හුඟාක් ගැස්සුනා...මං එයාව හය්යෙන් අල්ලගෙන උන්නේ...එක පාරටම එයාගේ ඔලුව මගේ උරහිසට කඩාගෙන වැටුන...මිනිහෙක් මැරෙන හැටි ඊට කලින් මං දැකල තිබ්බෙ නෑ...ඒ හින්දම මං</span><span style="font-size: large;"> පුදුම තරම් වෙර දාල එයාව හෙල්ලුවා...කෑ ගැහුවා...එයා ඇස් ලොකු කරලා මගේ දිහාවේ බැලුව...ඒ බැල්ම...ඒ බැල්ම මට කවරදාකවත් අමතක වෙන්නේ නෑ...ඉන් පස්සෙ එයාගෙ ඔලුව ආයිමත් මගෙ උරහිසට කඩාගෙන වැටුන...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">එයා ආයිමත් හොස්පිටල් එකේදී අපි හැමෝම දිහා ඇස් ඇරල බැලුව....ඉන් පස්සේ ඉතිරි උනේ අපි තුන්දෙනයි. මගේ අම්මයි, මමයි, එයයි...එතන හිටපු අනිත් අය ගියා...අපි දෙන්න ඩිංගක් අහක බලාගත්තු ටිකට එයා අමාරුවෙන් හුස්ම ගන්න සද්දෙ නැවතුනා...මං මේ ජීවිතේ කිසිම දවසක ඒ තරම් මෝඩ හිතිවිල්ලක් හිතල නෑ...මං හිතුව එයාට සනීපයි කියල...අම්මටත් මං ඒක කිව්වා...අපි දෙන්නම එයාට ලං වෙලා බැලුව...එයාගේ මූනෙ තිබුනෙ පුදුමාකාර සැහැල්ලුවක්...ඒ සැහැල්ලුව එයාගේ මූනෙ මං කවදාවත් දැකල තිබ්බේ නෑ...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">එයා ඒ මහ වැස්සේ යන්නම ගියා...ඒ ධාරනිපාත වැස්සේ අපිට අතරමං වෙන්න ඇරලා එයා යන්න ගියා...එයා එයාගේ අමාරුව මට කිව්වේ නෑ...එයා තීරණය කරන්නැති, අනිත් එක්සෑම් වලදී වගේ ආයිමත් මට කරදර නොකර ඉන්න...එයා හුඟක් මහන්සි වුනා, එයාගේ හුස්ම ටික රැක ගන්න...ඒත් එයා පැරදුනා...ඇත්තටම අපි සේරෝම පැරදුනා...මං අදටත් ජීවිතේ පැරදිලා...ලෝකයක් දිනුවත්, ඒව බලන්න එයා මං ළඟ නෑ...මාව ලෝකෙම දිනවන කෙනෙක් කරන්න, වුවමනාව තිබ්බෙ එයාට...ඒ නිසා මං ඒක කළා..එයත්, මගෙ අම්මත් වෙනුවෙන් මං ඒක කළා...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මං විභාගෙට ගියා පහුවදා එයාට වැඳලා...ගෙදර එද්දී විභාගේ කොහොමද කියල අහන්න එයාට පුළුවන් කමක් තිබ්බේ නෑ...එයා උන්නෙ බොහොම සුවබර දිගම දිග නින්දක...</span><span style="font-size: large;">රසායන විද්යාව පේපර් එක ලිව්වේ කොහොමද කියල මට මතක නෑ...හැබැයි මං අඩුවේ නෑ...කලින් දා රැයක් තෝන්තු වෙලා මං ඇස් අරං උන්නෙත් අමාරුවෙන්...කවුරු හරි මට උත්තර මතක් කරලා දෙනවා වගේ දැනුන...ඒ නිසා මං ලිව්වා...මට ආදරේ කරපු සුළුතරයක් දෙනා එදා මං ලඟින් උන්නා, ඒ ඇර වෙන කිසිම කෙනෙක් විශ්වාස කලේ නෑ, මට ඒ විභාගෙන් පාස් වෙයි කියල...මං දන්නවා හුඟ දෙනෙක් හිතුවේ මං අමන කෙල්ලෙක් කියල...හිතක් පපුවක් නැති...නෑ, මං එහෙම නෙවේ, මං කියන්නේ, එයා උස් මහත් කරපු බොහොම ශක්තිමක් ගහක්...ඒ හින්ද මං වැටුනෙ නෑ, මට ඒ විභාගෙට "ඒ " සාමාර්ථයක් තිබ්බා...මං දිනපු එක විභාගයක් ඇර, වෙන කිසිම දිනුමක් බලන්න ඉන් පස්සේ එයා මං ළඟ උන්නේ නෑ...</span><span style="font-size: large;">මට මතකයි එදා රෑ දෙගොඩහරි ජාමෙ, කවුරුත් නැති වෙලාවක, මං එයා ලඟට වෙලා ගොඩාක් වෙලා ඔහේ වාඩි වෙලා හිටියා...හැබැයි මං ඇඩුවේ නෑ...මට අඩන්න තරම් නිදහසක් තිබුනෙත් නෑ...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">එයාගේ සීතල අත් දෙක අල්ලලා මං හිතෙන් පොරොන්දුවක් වුනා...ඒ එයා ආදරේ කරපු හැමෝටම මැරෙනකල් එක සීරුවට ආදරේ කරන්න...එයාලව ආදරෙන් බලා ගන්න...මං ඒක අදටත් රකිනවා...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මං දැනන් උන්නේ නැති මගෙ අනාගතේ එයා හැමදාමත් දැක්කා...</span><span style="font-size: large;">ඒ හින්ද වෙන්නැති අදත් මගේ ලඟට ඇවිල්ල එයා මට ජීවිතේ ගැන ඉඟි දීල යන්නේ...එයා එක්ක කතා කරන්න දේවල්, ඇවිදින්න තියන තැන් නම් නිමක් නෑ...දවස ගානේ ඒවා වැඩි වෙනවා මිසක අඩුවක් වෙන්නෙත් නෑ...ජීවිතේ එහෙම තමයි, මිනිස්සුන්ට වැඩිපුර මතක් වෙන්නෙ තමන් ළඟ නැති දේවල්...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඒ ආදරේ ගැඹුර දැනෙන්න ටිකක් වයසින් මෝරන්න ඕනේ...එයා තමයි මගෙ ජීවිතේ මෙතුවක් කාලෙකට ඇතිවුන ගැඹුරුම ආදරේ...එයා තමයි මගේ ආදරණීය තාත්තා...මාසෙකට දෙකකට වතාවක් හීනෙන් ඇවිත්, මං හොඳින් ඉන්නවද කියල මගෙන් අහල යන මගෙ තාත්තා...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">--ww--</span></div>
<div style="text-align: justify;">
අගෝස්තු 30, 2018</div>
WW (පොකුරුවැහි)http://www.blogger.com/profile/10587623449695329723noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-7176648103183096346.post-46338467670142004122018-08-05T21:28:00.000-04:002019-06-09T18:01:16.897-04:00අන්තර්ජාලය සහ ළිං මැඩියෝ (සහ මරිජුවානා රිසර්ච්)<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFLB6ChPawjZJwZY1cT3Du6e-hRKOr-9B3tvGUHR3NVSu7EJ9BiCRZj1MCueqXBgEY0dj6UdGCpkqRHHwMxQ_Lvcdlt8-71lUHrvymVRw2n0bZXy6jc_wbD3RGFDIoLpf8Ch35VCm9YFU/s1600/Thinking.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1237" data-original-width="1600" height="308" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFLB6ChPawjZJwZY1cT3Du6e-hRKOr-9B3tvGUHR3NVSu7EJ9BiCRZj1MCueqXBgEY0dj6UdGCpkqRHHwMxQ_Lvcdlt8-71lUHrvymVRw2n0bZXy6jc_wbD3RGFDIoLpf8Ch35VCm9YFU/s400/Thinking.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">රුව අන්තර්ජාලයෙනි </td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">එතුමා නයිජීරියාවේ සිට කංසා පිලිබඳ පර්යේෂණ කල අන්දම රස කරමින් පවසන අයුරු මම බලා උන්නෙමි. ඔහුගේ පර්යේෂණ සහයිකාවද වරින් වර ඔහුගේ කතාන්දරයට අටුවා ටීකා සැපයූවාය. ඔහු ශ්රී ලාංකික මහාචාර්ය වරයෙකි. ඔහු කියනා අන්දමට කංසා ශාකය නොමැති නම්, මේ ලෝකයට නූල් පටක දෙයක් නොලැබේ. එයට හේතුව නූලේ පටන්, අමන්දානන්දය දක්වා සියලුම දේවල් මෙම ශාකය විසින් ලබා දෙන හෙයිනි. මේ රසබර කතාව මා මුල සිට අගටම අසා සිටියේ හේතු කිහිපයකටය. එකක් ඔහුගේ පර්යේෂණ පිළිබඳව තව දුරටත් කියවා බැලීමට මා තුල වැඩුන කුකුසය. දෙවෙනි කාරණය, මා කුඩා කාලයේ පටන් කංසා ගැන අසා තිබෙන නිසාය. තුන් වන කාරණය, ගංජා ඇබ්බැහියෙන් අතරමං වූ මානසික ව්යාධියෙන් පෙලෙන කාලය කා දමන්නන් මා දන්නා නිසාය.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඇත්තම කතාව නම්, මහාචාර්ය තුමා කංසා වල අමෘත ගුණය ගැන මහා පුස්තකයක් ලියා පල කොට ඇත. මා මේ දකින්නේ ඒ පුස්තකයට ප්රසිද්ධිය ලබා දීමේ වැඩසටහනකි. ඉතාම සුන්දර කාරණාව නම්, ඔහු ඒ පුස්තකය එළිදක්වන වැඩසටහනේදී එය මුලින්ම පිළිගන්වා ඇත්තේ අතිගරු මහා සංඝරත්නයට වීමයි. ආචාර්ය, මහාචාර්ය වරු සංගීතඥයින් පිරිවරාගත් මේ පුස්තකය එළි දැක්වීම මහා ඉහලින් සිදු කර තිබුණි. ඔහුගේ පුස්තකයේ අඩංගු කරුණු ලෙස, ඔහු පුන පුනා පැවසුවේ, ඔහු ඒ සඳහා පරීක්ෂණ කල වගත්, අන් අයගේ පරීක්ෂණ වල දත්ත එම පොතේ සඳහන් බවත්ය.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">බොහෝ මිනිසුන්ට අන්තර්ජාලය ඇත්තේ වීඩියෝ බලන්නටත්, මුහුණු පොතේ ඕපා දූප සොයන්නටත්ය. එසේත් නැතිනම් චැට් කරන්නටය. එසේත් නැතිනම් ඔහේ කාලය කා දමන්නටය. එහෙත් ඔබට කුමක් හෝ කරුණක් පිළිබඳව ගැඹුරෙන් අධ්යනය කරන්නට අවශ්ය බොහෝ දත්ත, මේ වන විට අන්තර්ජාලයේ ඇති බව ඔබ දත යුතුය. අවශ්ය වන්නේ, ඒ සඳහා ඔබේ මොළය පුරුදු, පුහුණු කිරීම සහ ඉංග්රීසි භාෂාව පිලිබඳ යම් මට්ටමක දැනුමක් පමණය. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඉහත කී මහාචාර්යාට අනුව ඔහු කංසා පිළබඳ බොහෝ පර්යේෂණ සිදු කොට ඇත්තෙකි. ඔහුගේ සහකාර දැරිවියද, ඇයට එය යම් අභියෝගයක් බව කීවේ සිනා මුසු මුහුණින්ය. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඔබ පර්යේෂකයෙක් නම්, ඔබේ පර්යේෂණ දත්ත, පර්යේෂණ පත්රිකා වලට ඇතුලත් කර ප්රසිද්ධ කල යුතුය. මේ පර්යේෂණ පත්රිකා පල කිරීමට විවිධාකාර සඟරා වලට අයදුම් කල හැකිය. මෙම පත්රිකා වල අඩංගු වන කරුණු වල තත්වය, නිරවද්යතාවය, නව්යතාවය, ක්රමවේදයන්, නව සොයා ගැනීම් යනාදී බොහෝ කරුණු මත පදනම්ව, මේ සඟරා වලට අගයක් ලබා දී ඇත. අගයෙන් ඉහල සඟරා වල පළවෙන පත්රිකා වල අන්තර්ගතයෙහි ඇති ගුණාත්මක භාවය වැඩි බවට අපි විශ්වාස කරමු. උදාහරණයක් ලෙස, ඇමෙරිකාවේ ජාතික සෞඛ්ය ආයතනයෙහි, ජාතික වෛද්ය පුස්තකාලය මගින් පවත්වාගෙන යන, PubMed central යන ලේඛනාගාර සේවාව හරහා ඔබට බොහොමයක් විද්යාත්මක පර්යේෂණ ලිපි කියවා බැලිය හැකිය. නමුත් මේ යටතේ ගොනු කර ඇති සියලුම පත්රිකා ඇතුලත් වන්නේ, ලැයිස්තුගත සඟරාමය වර්ගයටය. එසේත් නැතහොත් ගුණාත්මක බවෙන් උසස් වර්ගයටය. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">පබ්මෙඩ් සෙන්ට්රල්හි, කිසියම් විද්යාඥයෙකුගේ හෝ පර්යේෂකයෙකුගේ වාසගම සමඟ මුලකුරු සඳහන් කර විපරම් කල විට ඔහුගේ පර්යේෂණ පත්රිකා වල ලැයිස්තුවක් ඔබට දැක ගත හැකිය. අපගේ මහාචාර්යතුමාගේ කිසිදු පර්යේෂණ පත්රිකාවක් මේ යටතේ මා හට දකින්නට නොලැබුණි. එය ඔහුට පමණක් නොව බොහෝ ශ්රී ලාංකික ආචාර්ය මහාචාර්ය වරුන්ට පොදු ගැටළුවකි. ඔවුන් තමාගේ පැවැත්ම සඳහා කුමක් හෝ අඩු තත්වයේ පර්යේෂණයක් සිදු කොට, කුමන හෝ සඟරාවක ප්රසිද්ධ කොට ඉතා ඉහලින් වැජඹෙති. නමුත්, ලෝකයට සේවයක් කල, ඉතා ඉහල ගුණාත්මක භාවයකින් යුතු පර්යේෂණ කරන අතලොස්සක් ලංකාවේ නැතුවාමත් නොවේ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මා ඉහත කී ඉන්ඩෙක්ස්ඩ් ජර්නල් ලයිස්තුවේ නොමැති වෙනත් සඟරා ඇති හෙයින් ඔබට ඇති සරලම විසඳුම Google Scholar හරහා ලබා ගත හැකිය. පර්යේෂණ ලිපි කියවීමට කැමති, උසස් අධ්යාපන හදාරන දරු දැරියන්ට මේ මගින් ඉතා විශාල සේවාවක් ලබා දෙනු ලබයි. ඒ කෙසේ වෙතත් අපගේ මහාචාර්ය තුමාගේ, ගූගල් ස්කොලර් පිටුවට අනුව නම්, ඔහු කංසා පිළිබඳව පල කල එකදු හෝ පර්යේෂණ පත්රිකාවක් එම ලයිස්තුවේ නැත. මා හට එය මග හැරී ඇත්නම් මම එතුමාගෙන් සමාව ඉල්ලා සිටිමි. ඔහුගේ පර්යේෂණ සියල්ලෙහිම අඩංගු වන්නේ මත්ස්යන් සහ ගංගා ආශ්රිතව කල පරීක්ෂණ වේ. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">කංසා ගැන මාතෘකා වූ හෙයින්, මම ඒ අදාල වූ පර්යේෂණ පත්රිකා කිහිපයක් කියවා බැලූවෙමි. </span><span style="font-size: large;">කංසා යනු එහි අඩංගු අමුද්රව්ය වල පවතින ප්රමාණය සහ තමන් ශරීරයට ඇතුළු කරගන්නා මාර්ගය අනුව විවිධාකාර වූ ප්රථිපල ලබා දෙන්නකි. බොහෝ ආයුර්වේද වට්ටෝරු සඳහා කංසා යොදාගන්නා බවද නොරහසකි. එහෙත් ඔබ Cannabis යන වචනය යොදා පබ්මෙඩ් වැනි සංචිතයක් පරීක්ෂා කර බැලුවහොත්, කංසා වල ඇති ඖෂධීය වටිනාකම යන්න තවමත් ඇත්තේ පරීක්ෂණ මට්ටමේ බව ඔබට වැටහෙනු ඇත. ඇමෙරිකාවේ පවා බොහෝ ජනපද වල ඖෂධීය කංසා භාවිතය නීති ගත කොට ඇති බව සත්යකි. එහෙත්, කැනබිස්, මරිජුවානා හෙවත් කංසා යනු, සම්මත පනතකට යටත්ව, ඇමෙරිකානු </span><span style="font-size: large;">ඖෂධ බලාත්මක පාලක මණ්ඩලය මගින්, උපලේඛණ අංක 1 යටතේ ලැයිස්තු ගත කර ඇති ද්රව්යකි. මෙම අංක 1 ට ඇතුලත් ද්රව්ය යනු, අයතා භාවිතය සඳහා විශාල නැඹුරුවක් ඇති, රෝග නිවාරණ පරිහරණය සඳහා ස්ථාපිත කර නොමැති සහ වෛද්යවරයෙකුගේ නිරීක්ෂණය යටතේ හෝ පාවිච්චියට ආරක්ෂාකාරී නොමැති ද්රව්ය ලෙස හඳුන්වයි. කංසා සමඟ මෙම අංක 1 වර්ගයට ඇතුලත් වන්නේ හෙරොයින් සහ අනිකුත් මානසික මුළාවට පත්කරවන (Hallucinogens) මත්ද්රව්ය බව අප සැලකිල්ලට ගත යුතු කරුණකි. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">T</span><span style="font-size: large;">etrahydrocannabinol (THC) යනු </span><span style="font-size: large;">කංසා වල මනසට බලපෑම් කරන (Phsycoactive) ක්රියාකාරී මුලද්රව්යයයි. අමන්දානන්දයට පත් වීම (ඉහල ආවේගය සහ සතුට මුසු හැඟීමක් - euphoria), යමක් අවබෝධයෙන් ග්රහණය කරගැනීමට ඇති හැකියාව, කෑම රුචියේ සහ මතකයේ ඇති වෙනස්කම්, යන සියල්ලම කංසා මගින් ඇති කරන මානසික සංකුලතා වලට ඇතුලත්ය. පර්යේෂණ වලට අනුව මෙම THC යන සංඝටකය ක්රියාත්මක වන්නේ අප ශරීරයේ එන්ඩෝකැනබිනොයිඩ් යන සංඥා පද්ධතියේ ඇති ග්රාහක හරහාය. මෙම සංඥා පද්ධතිය විසින්, හදවතේ බිත්ති වල සහ රුධිර නාල වල ඇතුළතින්ම පවතින තුනී සෛල ස්ථරයෙහි ක්රියාකාරීත්වය, ප්රතිශක්තිකරණය, ආහාර ජීර්ණය, සහ ප්රදාහය ඇතුළු බොහෝ ක්රියාවලීන් පාලනය කරනු ලබයි. දැනට සොයාගෙන ඇති දත්ත අනුව, THC </span><span style="font-size: large;">සංඝටකයෙහි මූලිකම ඉලක්කය වන්නේ ස්නායු පද්ධතියයි. මොළයේ සහ සුෂුම්නාවේ ස්නායු, සුෂුම්නාවේ සිට අත් පා දක්වා විහිදෙන ස්නායු, සහ පෙනහළු, හදවත, උදර කුහරය, ආහාර මාර්ගය, මුත්රාශය සහ ලිංගික අවයව දක්වා විහිදෙන ස්නායු යන මෙම සියලු ස්නායු පද්ධති මෙයට ඇතුලත්ය. කංසා භාවිතා කරන පළමු පැය ඇතුළත හදවත ගැහෙනා වේගය ඉහල යන බව පරීක්ෂණ වලින් ඔප්පු කර ඇත. කංසා භාවිතා කරන්නන්ට සිද්ධියක ඇති දත්ත විශ්ලේෂණය සහ සියුම් දත්ත මතක තබා ගැනීමේ හැකියාව අඩුය. එමෙන්ම ඔවුහු තමාගේ මතකයේ ව්යාජ දත්ත ගබඩා කරගැනීමට සමත්ය. නමුත් ඔවුන්ගේ, යමක් හඳුනා ගැනීමේ හැකියාවට කංසා මගින් බලපෑමක් නොකරයි. මෙම පරීක්ෂණය සිදු කර ඇත්තේ, යම් අපරාධයක සාක්ෂි කරුවෙක් ලෙස, කංසා භාවිතා කර සිටි පුද්ගලයෙකුගේ සාක්ෂියෙහි ඇති නිරවද්ය භාවය පිලිබදව අවබෝධයක් ලබා ගැනීමටය. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">කංසා ඇබ්බැහිය නිසා අරමුණක් නොමැතිව ඔහේ පාවෙන ජීවිත බොහෝ සේ මා දැක ඇත්තෙමි. ඔවුන් බොහෝ කුසීතය. ජීවිත වලට අරමුණක් නොමැත. මනෝ ව්යාධියෙන් පෙලෙන්නෝ වෙති. එහෙයින් ආනන්දයෙන් ප්රඥාව ලබා ගැනීමේදී ඇති වන ඇබ්බැහි වීමේ භයානක කම අපේ මහාචාර්ය තුමා නොදන්නවා විය හැකිය. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මේ ලිපියේ අරමුණ කංසා ගැන විශ්ලේෂණය කිරීම නොවේ. ඔබ මුහුණු පොතේ ඔහේ අලවා තබන, කොහේ හෝ ඇහැ ගැටෙන කරුණු, අන් අයගේ සොයා ගැනීම්, එසේත් නැති නම් වෛද්යවරයෙක් තමාට දෙන බෙහෙත් වට්ටෝරුවක ඇති බෙහෙත් මොනවාද යන්න සොයා බැලීමට, අන්තර්ජාලය භාවිතා කිරීමට ඔබව පෙළඹවීමයි. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මේ අපේ ලංකාවේ හැටිය. ඉතා වටිනා ජීප් රථයකින් බැස එන යුරෝපීය ඇඳුමින් සැරසුණු නෝනා, මහත්තුරුන්, ආචාර්ය, මහාචාර්ය, දොස්තර, ඉංජිනේරු යන ඕනෙම සුදු කොලර වර්ගයක අයෙක් පවසන්නේ පරම සත්ය බවක් පිළිගන්නට අපේ රට වැසියෝ කිසි සේත් පසු බට වන්නේ නැත. ඒ සුද්දා දායද කර ගිය වැඩවසම් සමාජ ක්රමයේ උරුමයයි. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මාගේ උගත් මිතුරු මිතුරියන් පවා බොහෝ විට කිසිදු සොයා බැලීමකින් තොරව, කොහෙන් හෝ අහුලා ගන්නා යමක් තමාගේ මුහුණු පොත් ගිණුමේ අලවා තබන අයුරු මා බොහෝ විට දැක ඇත්තෙමි. අප කුඩා කාලයේ මෙන් නොව, අද වෙද්දී මේ ලෝකය බොහෝ කුඩා බව ඔබ දන්නා බව මම දනිමි. එහෙත් ඔබට ඇත්තේ වගකීමක් නොමැති කම පිළබඳ ගැටලුවකි. යම් සිද්ධියක සියුම් දත්ත විශ්ලේෂණය කිරීමට මොළය වෙහෙසීමේ ගැටළුවකි. එසේත් නැතහොත්, කුඩා කල සිටම අසන, දකින දේ සියල්ල එලෙසම පිළිගැනීමට ඇති වූ හුරුවේ ගැටළුවකි. ඔබ නොදන්නා සේ සිටියාට, ඔබ ජීවත් වන සමාජය තුල මිත්යාව වැපිරීමට ඉඩ නොදීමට ඔබට ඉතා විශාල වගකීමක් ඇත. අරලියගහ මන්දිරය සහ දියවන්නාව කේන්ද්ර කර ලංකාව පුරාම, ඔවුනට මිත්යාව වපුරන්නට ඉඩ දී බලා සිටීමේ පල විපාක මේ වෙද්දී ඔබ අප සියලු දෙනාම එක සේ විඳින්නෙමු. ඔබ ඉතා උගත් සහ උසස් යැයි සිතා සිටින සියලුම මිනිසුන්, ඔබ මෙන්ම සාමාන්ය ශරීර අවයව සහ පද්ධති වලින් යුතු මිනිසුන්ය. ඔවුන්ගෙන් බොහොමයක් අපගේ ගිරා අධ්යාපනයේ ප්රථිපල හෙයින්, විටෙක ඔවුන්ට ඔබට තරම්වත් සාමාන්ය බුද්ධියක් නොමැත. එසේත් නොමැති ඔවුන් ඇත්තේ මානයෙන් උමතු වී, රුපියල් සත මත තනාගත් ලොවකය. ඔබ ඔවුන් පවසන දෙයකට සවන් දෙන්නෙක් නම්, ඔබේ ඇස සහ කණ හොදින් විවර කරන්න. වෛද්යවරයාගේ පටන් ඔබ ගන්නා උපදෙස්, බෙහෙත්, සහ අනෙකුත් කළමනා නැවත විශ්ලේෂණය කරන්නට හුරු වන්න. ඔවුන්ගෙන් පෙරලා ප්රශ්න කරන්නට හුරු වන්න. මුහුණු පොතේ හෝ ඔබ පරිහරණය කරන අනෙකුත් සමාජ ජාලයක යමක් අලවා තබන්නට පෙර ඔබ එහි සත්ය තාවය පිළබඳ යම් නිගමනයකට එළඹෙන්න. වගකීමක් නොමැති තොරතුරු ප්රචාරණයෙන්, ඔබ නිසා තව අයෙකුගේ ජීවිතයට පවා හානියක් සිදු විය හැකිය. යමක් පිලිබඳව නව තොරතුරු සොයා ගැනීමට අන්තර්ජාලය යනු ඉතා හොඳ තෝතැන්නකි. එහෙත් එහි ඇති ව්යාජ සහ සත්ය තොරතුරු වෙන් වෙන්ව සොයා බැලීමට ඔබට යම් කාලයක් වැය කල යුතු වේ. එමෙන්ම, අන්තර්ජාලය හරහා සිදු වන ව්යාජ මුදල් ගණුදෙනු, ලිංගික ගණුදෙනු සහ අනෙකුත් ජාවාරම් වල බිල්ලක් නොවීමට තරම් ඔබ බුද්ධිමත් විය යුතුය.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඔබට හමු වන සියල්ලම විචාරශීලි බුද්ධියකින් විමසීම ඔබ හුරු විය යුතුය. ඔබේ දරු පැටවුනුත් හුරු කල යුතුය. කුසීත මනසකට කිසිදා වෙනසක් ඇති කල නොහැකිය.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මිනිසුන් ඉතා විශ්වාසදායී ලෙස මිත්යාව පතුරුවන්නට දක්ෂයෝ වෙති. එහෙයින් අපි ඊළඟ මැතිවරණයේදීත්, වෙනත් වේශයකින් පැමිණෙන, ඉතා පැරණි මිත්යාවට නැවතත් රැවටෙමු. ලෝකයම එකම ගම්මානයක් වී තිබියදී, ළිං මැඩියන් සේ ලිඳ තුලම මියැදෙන්නෝ වෙමු. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
WW</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
WW (පොකුරුවැහි)http://www.blogger.com/profile/10587623449695329723noreply@blogger.com36tag:blogger.com,1999:blog-7176648103183096346.post-78354743211605607242018-06-30T20:36:00.000-04:002019-06-09T18:01:37.722-04:00ෆිල්-ටී ගේ ෆිල්ති වීඩියෝව සහ ලාංකීය ලිංගික අසහනය <div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZl3CfjOj6KX8UCaULAEzHSMizey5f-G4dcEYdnPq3manGucz9OEGoyPiOuE6wWr0yV5k3vKV3FWPgSbcVMf5qmUKgeps-CJ0dpnK73cC4a1kL91INDI9x7tA92xeWkt8zFWpulxX8VO0/s1600/kiss_love_valentine_romance_sex_boy_girl-512.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="512" data-original-width="512" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZl3CfjOj6KX8UCaULAEzHSMizey5f-G4dcEYdnPq3manGucz9OEGoyPiOuE6wWr0yV5k3vKV3FWPgSbcVMf5qmUKgeps-CJ0dpnK73cC4a1kL91INDI9x7tA92xeWkt8zFWpulxX8VO0/s320/kiss_love_valentine_romance_sex_boy_girl-512.png" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">අන්තර්ජාලයෙන් උපුටා ගත්තකි. සම්පුර්ණ අයිතිය හිමිකරු සතුය</td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අහම්බෙන් කියැවූ බ්ලොග් ලිපි දෙකක් නිසාවෙන් එය ඔස්සේ වැඩි යමක් ලියා තබන්නට සිතුනි. මගේ මලයාගේ කෙළි පැටවුන්ගේ වයසේ පටන් තාරුණ්යට එළඹෙන සියලුම අනාගත පරම්පරාවට එහි වැදගත්කමක් තිබෙන්නට පුළුවන. තවද, එවන් වයස් වල දරුවන් සිටින අපේ පරම්පරාවේ දෙමාපියන්ටද, අනාගතයේ දෙමාපියන් වන්නට සිටින තරුණ පරම්පරාවටද මේ සටහනෙන් යම් ප්රයෝජනයක් වනු ඇත.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඉහත සඳහන් කල පරිදි, මේ ලිපියට ප්රස්තුතය වූයේ එරන්දිගේ සහ රස්තියාදුකාරයාගේ බ්ලොගයන් වල පල වූ ලිපි දෙකකි. එරන්දි නගාගේ ලිපිය තුල නෙගටිව් මාකටින් පිළිබඳව සටහන්ව තිබුනත්, එහි ප්රස්තුතය පැහැදිලිව අවබෝධ වූයේ රස්තිගේ සටහන කියවීමෙන් පසුවය. ඒ මා හට මේ දිනවල සමාජ ජාලා සමඟ ගනුදෙණු කිරීමට ඇති ඉඩකඩ ඉතාම සීමිත බැවිනි.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<span style="font-size: large;">මේ සියලුම කතන්දර වලට හේතු වූයේ රැප් කලාව මුල් කරගෙන නිපදවූ සංගීතමය වීඩියෝවකි. පැහැදිලි ලෙසම <a href="https://buddhikaerandijayasinghe.blogspot.com/2018/06/malli.html">එරන්දිගේ සටහනෙහි</a> ඇති සියලු කරුණු මා එකඟ වන නමුත්, <a href="https://rasthiyadukarayaa.blogspot.com/2018/06/18.html">රස්තිගේ සටහනේ</a> ඇති එක් කරුණක් හැර අනික් කිසිදු කරුණක් සමඟ මා කිසි සේත්ම එකඟ නොවෙමි. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">රැප් සංගීතය හෝ ෆිල්-ටී (Fill-T) පිළිබඳව මා දන්නා මෙලෝ හසරක් නැත. නමුත් අසා දැනගත් පරිදි සහ කණට වැටහුනු පරිදි එම මියුසික් වීඩියෝ පටයෙන් දක්වා ඇති ඔහුගේ සංගීත පෙළහර පිළිබඳව මා හට කිසිදු විවාදයක් නොමැත. ඒ සංගීත ශෛලය ලාංකික රැප් ප්රිය කරන්නන් හට රසවත් වනු ඇත. එහෙයින් රස්ති පවසන ලෙසින් ඔහු දක්ෂ රැප් සංගීතවේදියකු විය යුතුය. එහෙත්, කුමන ශෛලයක හෝ වේවා ගීතයක් යනු සංගීතය පමණක් නොවන බව ඔබ මා සියලු දෙනා එකඟ වන කරුණකි. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මානවයා හෙවත් මිනිසා තිරිසනාගෙන් වෙනස් වන්නේ ඔහු තුල පවතින ස්වයං විනය නිසාවෙන්ය. තමන් කවර සංස්කෘතියක, කවර ආගමක් අදහන්නෙකු හෝ නිරාගමියෙකු වූවද ඒ මිනිසා තිරිසනාගෙන් වෙනස් වන්නේ ඔහුගේ ස්වයං විනයෙහි මට්ටම අනුවය. අද ඉපදුන ගැහැණු දරුවන් රමණයට සුදුසු යැයි සිතන, හොදින් වැඩුන පුරුෂයෙකුට ඇත්තේ තිරිසන් භාවයෙන් පවා ඔබ්බට ගිය, පාලනයෙන් තොර මනසකි. උසස් හැදියාවක් ඇතැයි විශ්වාස කරන, ශ්රී ලාංකීය ජන සමාජයේ බොහෝ දෙනා තම ජීවිත වල විවිධාකාර පැතිකඩයන් වලදී තම ස්වයං විනයෙන් මිදී, තිරිසන් භාවය අභිබවා යන්නෝ වෙති. ලිංගිකත්වය යනු නිරන්තරයෙන්ම එහි පළමු පෙළ ගන්නා අංගයකි. <b>ෆිල්-ටී ගේ මේ වීඩියෝවෙන්</b> නැවතත් පසක් කර දෙන්නේ ලාංකික ජන සමාජයේ පවතින ලිංගික තිරිසන් භාවය සහ ලිංගික අසහනයයි. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අප කුඩා කාලයේදී පණ ඇති සහ පණ නැති වශයෙන්, සතුන් සහ ගස් කොළන් වර්ගීකරණය කරන්නට උගත්තෙමු. එසේ උගත්තාවූ පණ ඇති කොටසට අයත් සියලුම සත්වයින් තම වර්ගයා බෝ කිරීම සඳහා ලිංගික ක්රියාවලියෙහි නිරත වන බව අප සියලු දෙනාම අවබෝධ කරගත යුතු කරුණකි. මානව ලිංගික ලක්ෂණ යටතේ අප සියලු දෙනාගේම ශරීර තුල ප්රජනන පද්ධතියක්ද, එයට අනුයුක්ත වූ ලිංගික අවයවද පිහිටා ඇති බවද ඔබ ඉගන ගන්නට ඇත. එයට අමතරව ගැහැණියකට, ඇයගේ උත්තරීතර මාතෘත්වය වෙනුවෙන් සහ ඇයගේ ලාලිත්ය වෙනුවෙන් උරුම වූ පියයුරු යුවලක්ද ඇති බව, ඔබ සියල්ලෝම මව් කිරි බී ඇති හෙයින් කුඩා කල සිටම දැන සිටින්නට ඇත. එහෙත් ෆිල්-ටී ලාටත් ඒවායෙන් ඔද වැඩෙන යුවතියන්ටත් එය හුදෙක් ලිංගික ආකර්ශණය සඳහා අලවි කල හැකි භාණ්ඩයකි. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මිනිසාට ලිංගික ආශාවන් ඇති වන්නේ මිනිස් ශරීරයේ ඇති විවිධාකාර හෝමෝන වල බලපෑම අනුවය. එහෙත්, මිනිසා තම ලිංගික කාර්යය අතිශය පුද්ගලිකව කිරීමට පෙළඹෙන්නේ මානව ලක්ෂණ දියුණු වීමත් සමඟ, ඔහු තමාගේ මනස පාලනය කරගැනීමට එසේත් නොමැති නම් ස්වයං විනයක් ඇති කරගැනීමට උගන්නා නිසාය.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ගැහැණියකගේ පියයුරු වල ප්රමාණය ගැන හෝ මිනිසාගේ ලිංගික අවයවන් හෝ ලිංගික ක්රියාවලින් පිළිබඳව ව්යංග අදහස් ඇති කතන්දර වලින් උද්දාමයට පත්වන ලොව පළමු පෙළේ රට ශ්රී ලංකාව විය යුතුය. මා එසේ කියන්නේ මේ තාක් මට හමුවූ ලොව විවිධ ජාතීන් වල මිනිසුන්ට ලිංගිකත්වය යනු ඔවුන්ගේ සාමාන්ය ජීවිතයේ කොටසක් නිසාවෙනි. ඇමෙරිකානුවන් තම සහකරුවා සමඟ එකතු වීම අදහස් කරන්නේ "මේකින් ලව්" වචනය භාවිතා කරමිනි. වසර දොළහකට පමණ පෙර මා ඉතා තරුණ අවධියේ කෙන්යාවේ නයිරෝබි නගරයේ වැසිකිළියකට ගිය විට "කොන්ඩම් භාවිතා කරන්නැයි" නිවේදනයක්ද සමඟ එහි උපත් පාලන කොපු තබා තිබුණි. ලෝකයේ බොහෝ රටවල ලිංගික අවශ්යතා සහ ලිංගිකත්වය තේමාවන් මූලික කරගත් රතු දිස්ත්රික්ක ඇත. තමාගේ කැමැත්ත පරිදි මිනිසුන්ට ඒ කලාපයන්ට ඇතුල් විය හැක. එම රටෙහි හෝ ජනපදයෙහි නීති රීති වලට එකඟව මිනිසුන්ට එහි යාමේ තහනමක් නැත. සියල්ලමට මුල් වන්නේ සිතය. සියල්ලෙන්ම මා අදහස් කරන්නේ ලෝකයේ බහුතරයක් මිනිසුන් අනිකාගේ ලිංගික නිදහසට ගරු කරන බවත් එය ජුගුප්සාජනක අමුතු පන්නයේ දෙයක් ලෙස නොසලකන බවත්ය. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">බහුතරයක් දියුණු රටවල මිනිසුන් මහපාරේ ලිංගිකව හැසිරෙන්නේ නැත. එසේ හැසිරෙන්නේ ලිංගික අසහනයෙන් හෝ පීඩනයෙන් හෝ කුකුසෙන් පෙළෙන ශ්රී ලාංකීය තරුණ සහ වැඩිහිටි පිරිස්ය. ඇමෙරිකාවේ බහුතරයක් දෙමාපියන්, තමා කුඩා දරුවන් ලිංගික අපයෝජන වලින් ගලවාගැනීම පිණිස, කුඩා කල සිටම හැඩ ගස්වති. ඔවුන්ගේ ලිංගික ප්රදේශ හෝ ගැහැණු දරුවන්ගේ පියයුරු, තමන්ගේ පෞද්ගලික ප්රදේශ බවත් (ප්රයිවෙට් පාර්ට්ස්), තමන් හැර පිටස්තර කිසිවෙක්ට ඒවා ඇල්වීමට ඉඩ නොදිය යුතු බවත් ඔවුන්ට වටහා දෙති. මේ දරුවන් යොවුන් වියට පා තබන විට දරුවන්, දෙමාපියන් සහ ගුරුවරුන් විවෘත සාකච්චා හරහා ඔවුන්ට ලිංගික අධ්යාපනය ලබා දීමට නිසි පියවර ගනිති. එමෙන්ම පොදු මානව පෙළඹීම අනුව වැඩිවිය පත්වන දරුවන් තම සමකාලීනයන් හරහා සහ අත්දැකීම් හරහා ඔවුන්ගේ ලිංගික දැනුම වර්ධනය කරගනිති. එහෙයින් සාමාන්ය ලිංගික ක්රියාවලිය පිලිබඳ කුකුසක් ඔවුන් තුල ඇත්තේ නැත. එය ඔවුන්ගේ සාමාන්ය ජීවිතයේ කොටසක් බව, යම්තම වැඩිවිය එළඹෙන ඔවුන් වටහාගන හමාරය. එහෙයින් තම දෙමාපියන් තමා ඉදිරියේ කරන්නා වූ සිප වැළඳගැනීම් ඔවුන්ගේ පවුලේ ස්ථායී භාවයේ සංකේතයක් ලෙසට ඔවුහු අවබෝධ කරගනිති. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මිනිසුන්ට තමාට රිසි පරිදි ලිංගික කාර්යයේ යෙදිය හැකිය. ලාංකිකයින් වන අපට අපේ ජීවිත කාලයේ කොතනකදී හෝ මේ පිළබඳව නිවැරදි අධ්යාපනයක් ලැබෙන්නේ නැත. එහෙයින් හැට විය ඉක්මවූ විවාහක ගැහැණියක් පවා තරුණ පිරිමියෙකුගේ දෙපිට කැපෙන වචනයකින් "හිකිස්" ගා හිනා ගැස්විය හැක. ලාංකීය මිනිසාට ලිංගිකත්වය යනු ඒ සා අමුතු අත්දැකීමකි. ෆිල්-ටී පුන පුනා අපට හඟවන්නේ ඒ කරුණය. ඔහු ලාංකීය සංගීතයේ ලකුණක් වන්නේද එබැවිනි. එඩ්වඩ් ජයකොඩි මහත්මයාගේ, "මුව මුක්තාලතා" ගීතයේත්, කේමදාස මාස්ටර්ගේ "හෙමින් සැරේ පියා විදා" ගීතයේත්, අමරදේව මාස්ටර්ගේ "කුමරියක පා සලඹ සැලුනා" ගීතයේත්, වික්ටර් රත්නායකයන්ගේ බොහෝ ගීතවලත් රාගය සහ ලිංගිකත්වය, අතිශය සුන්දර ලෙස වර්ණනා කර තිබුනි. එහෙත් ඒ කිසිදු ගීයක ලිංගික අසහනයේ හෝ ජුගුප්සාවේ ලකුණක් හෝ නොතිබිණි. එහෙයින් ඔවුන්ට ෆිල්-ටී හට සමවන්නට නොහැකි බව මම කණගාටුවෙන් කියමි. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ලිංගිකත්වය අරුම පුදුම දෙයක් වන ලාංකික ජන සමාජයට, මා කියූ ස්වයං විනයක් නැත. මුහුණු පොතේ ඇති ගැහැණියකගේ පින්තූරයක් දුටු පමණින් සමහරක් තරුණ පිරිස් වලට ඇත්තේ ලිංගික කුතුහලයක් සහ අසහනයක් පමණි. ඔවුන් ඇයගේ පෞද්ගලික ලිංගික ජීවිතය පිළිබඳව කල් තබා නිගමන වලට එළඹෙයි. එතැන් පටන් ඔවුහු පිඹුරුපත් සකසන්නේ ඇයව තමාගේ ලිංගික අසහනයේ ගොදුරක් කරගැනීමටය. සමහරවිටක, පින්තූරද වුවමනා නැත. ගැහැණියක ලියන්නාවූ දෙයක් පවා ඔවුන්ට ඒ සඳහා ප්රමාණවත්ය. ඒ සියල්ලෝම ලිංගිකත්වය යනු අසාමාන්ය දෙයක් සේ දකින ඇත්තන්ය. තරුණියක කොට සායක් හෝ කලිසමක් හැඳ, උඩුකය යම් තරමින් නිරාවණය සේ හැඳීම ලාංකික තරුණයින්ට මාස ගණනාවක් ලිංගිකව උද්දාමයට පත්විය හැකි කාරණාවකි. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">එහෙත් සියල්ලෝටම ලිංගික අවයව ඇති බවත්, ඔවුන් සියල්ලෝම රිසි පරිදි ලිංගික කාර්යක නිරතවන බවත් ඇමරිකාවේ හෝ යුරෝපයේ තරුණ, තරුණියන්ට අමුත්තක් නොවේය. උන් තමාට රිසි තරුණයෙකු හෝ තරුණියක සමඟ රැයක් ගෙවා දමති. ඔවුන් එම ලිංගික කාර්යයෙන් සෑහීමකට පත් නොවුවහොත් ඒ සම්බන්ධය ඒ රැයට, හෝ පැයට පමණක් සීමා වේ. අනියම් සම්බන්ධතා ඔවුහු හෙලා දකිති. සොඳුරු පවුල් ජීවිත ගත කරනවුන්ට ඔවුහු ගරු කරති. තමා අතින් නොතේරුම් කමට සිදු වන යම් වැරදි ඇත්නම් ඔවුහු ඒ ගැන පසු තැවෙති. ඔබ සිතා ඉන්නාක් මෙන් දියුණු රටවල බහුරතරයක් තරුණ පිරිස් වගකීමකින් තොරව ලිංගිකව හැසිරෙන්නවුන් නොවේ. ඔබ බටහිර සිනමාව තුල දකින ලිංගිකත්වය යනු හුදෙක් අලෙවි කිරිම පිණිස යොදාගන්නක් මිස, ඇමෙරිකාවේ ජීවත් තරුණ පිරිස නියෝජයනය කිරීමක් නොවේ. ඔවුන් වැඩි විය පත් වූ දා පටන්, යම් මුදලක් ඉපයීමේ වගකීම දෙමාපියන් ඔවුන් වෙත පවරන හෙයින් ඔවුන්ගේ ප්රධාන බලාපොරොත්තුව උගන්නා අතරම රැකියාවක නිරත වීමයි. ඔවුන්ට ලාංකික දරුවන්ට මෙන් නිදහස් අධ්යාපනය නොමැති හෙයින් ඔවුහු ජීවත් වන්නේ, විශාල ණය බරක වගකීමක් දරාගෙනය. මේ බහුතරයක් තරුණ දරුවන් හට ජීවිතය, ලෝකය සහ සමාජය පිළබඳව ඔබව විශ්මයට පත් කරවන පුළුල් දැක්මක් ඇත. ඔවුන් තමාගේ වගකීම් බෙදා ගනිමින්, විවාහයට පෙර බොහෝ කාලයක් තමාගේ සහකරුවන් සමඟ එකට ජීවත් වෙති. එහිදී ඔවුන් තමන්ගේ ලිංගික චර්යාවන් සහ පෞර්ෂ ලක්ෂණ අනිකා සමඟ ගැලපේද යන්න හදාරති. එය හුදෙක් ලිංගික අවශ්යතා සපුරා ගැනීමට එහා ගිය විවාහය ගැන සිදු කරන්නාවූ පර්යේෂණයක් ලෙස හැඳින්වීම නිවැරදිය. එහෙත් දෙමාපියන් විසින් පෝෂණය කරනාවූ, රටේ ජනතාවගේ බදු මුදලින් අධ්යාපනය හදාරන්නාවූ, බොහෝ ලාංකීය තරුණ පිරිස් වලට ඇති ප්රධානම ගැටළුව වන්නේ ලිංගික අසහනය හෝ දේශපාලනයයි. ඔවුන් වැඩිහිටියන් වී සමාජගත වූ විට ෆිල්-ටී ලාත්, සමාජ ජාලා වල ගොදුරු සොයන්නවුනුත් බිහි වීම වැළැක්විය නොහැක. ෆිල්-ටී ලා මේ උඩ ගෙඩි දෙන්නේ එම ලිංගික අසහනයටම බව මම තරයේ කියමි. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මම මෙසේ කියමි. ෆිල්-ටී ගේ රැපෙහිත්, පියුමි හංසමාලි ගේ පියයුරු වලත් ඇත්තේ සංස්කෘතික ගැටළුවක් නොවේය. ලිංගික කුකුසෙන්, ජුගුප්සාවෙන් සහ පිපාසාවෙන් පෙලෙන සියලුම ලාංකීය මිනිසුන්ට මේ රැපත්, ගැහැණියකගේ පියයුරු සහ කලවාත්, හෝ සම්පූර්ණ හෙළුවත් ඉතාමත් අමන්දානන්දයට පත් විය හැකි කාරණාය. උන් සියල්ලෝම නොදන්නා කාරණය වන්නේ, උන්ගේ බිරියනට, ස්වාමි පුරුෂයනට, පෙම්වතියනට, පෙම්වතුනට, නැගණියට, මලන්ඩියට හෝ උන්ගේ නෑ සනුහරේටමද ඇත්තේ, ගැහැණුන්ට සහ පිරිමින්ට අනන්ය වූ ලිංගික අවයව, පියයුරු සහ ප්රජනන පද්ධතියන් බවය. උන් නොදන්නේ, සමස්ථ මානව සංහතියම තමාගේ සහකරුවා හෝ සහකාරිය සමඟ ලිංගික කාර්යයේ නිරත වන බවය. එයින් තෘප්තිමත් නොවන කල පිටස්තර පුද්ගලයින් සමඟ ලිංගිකව හැසිරීමට මාන බලන බවය. මේ කිසිවකින් සෑහීමට පත් නොවන්නවුන් තමන්ගේම දරුවන් හෝ සහෝදරයන් හෝ ලිංගේන්ද්රියක් ඇති ඕනෙම සත්වයෙකු සමඟ රමණයේ යෙදීමට සිතන බවය. ෆිල්-ටී ලා සිදු කරන්නේ ස්වයං විනයෙන් තොර, අසහනකාරී මිනිසුන් උද්දාමයට පත් කිරීමය. ලිංගිකත්වය ඉතා පහත් ලෙස අලවි කර තමනුත්, තමා වටා ඉන්නා අනිකුත් සියල්ලෝමත් ජනප්රිය තරු කරවීමය. තමන්ගේ මතය කෙසේ හෝ ජනගත කිරීමය.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">දෙමාපියනි, ඔබේ තරුණ දරුවන්ට නිසි ලිංගික අධ්යාපනයක් ලබා දීම ඔබ සතු වගකීමකි. එලෙසින්ම මනා ලිංගික සෞඛයකින් යුතු, ලිංගික කුකුසකින් තොර ලිංගිකත්වයට ගරු කරන තරුණ දරුවෙකු සමාජයට බිහි කිරීම ඔබ සතු යුතු කමකි. ලිංගිකත්වය උලුප්පන වීඩියෝවකින් උද්දාමයට පත් නොවන්නටත්, කලවා පෙනෙන සේ ඇඳුමක් අදින්නාව වූ ගැහැණු දරුවා හෝ ගැහැණියකගේ පියයුරු ලිංගික භාන්ඩයක් කර නොගන්නටත් තරම් විවෘත මනසක් ගොඩ නැංවීමට තරම් ඔබ බුද්ධිමත් වන්න. ලිංගිකත්වය යනු බොහෝ සුන්දර දෙයක් මිසක් ජුගුප්සාජනක දෙයක් නොවන බව ඔබේ දරුවාට වටහා දෙන්න. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මිනිසුන්ගේ රස වින්දනය එකිනෙකාට වෙනස්ය. එය මම පිළිගනිමි. එහෙත් ෆිල්-ටී ලා, ඉරාජ් ලා උලුප්පන්නේ මිනිසුන්ගේ ලිංගික අහසහනයයි. පොත්තට කාබයිඩ් අතුරා පැහැය ගත් පමණින් පළතුරක් රස විඳින්නට නොහැකි බව අපි දනිමු. එය ස්වභාවිකව ඉඳුණු පළතුරක් වෙන්නේද නැත. කිසිම පළතුරක් නැති හෙයින් කාබයිඩ් වලින් පාට වූ පළතුරු ආහාරයට ගැනීමෙන්, ඔබ නොදැනුවත්වම විස ආහාරයට ගත්තා වන්නේය. ෆිල්-ටී ලාත් කාබයිඩ් ගැසූ පළතුරැය. ලංකාවට ආවේණික නොවන කලාවක්, ඔවුන් දන්නා කුණුහරුප සමඟ මුසු කොට ඔබට රස බලන්නැයි ඔවුහු ඉල්ලා සිටිති. ස්වයං විනයක් රහිත, ගෝත්රික ලංකාවාසීහු කුණු රසට වඩා කැමැත්තෝ හෙයින් ෆිල්-ටී ලා ජනප්රිය තරු වෙති. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අනාගත යෞවනයට විමර්ශනශීලි බුද්ධියක් ගොඩ නගාලීමේ වගකීම ඇත්තේ වැඩිහිටියන් වන ඔබ අතය. ඔවුන්ගේ මොළ හාරා, ඔවුන් අසන්නා වූ, දකින්නා වූ සියලු දෑ පිළිබඳව ප්රශ්න කිරීමටත්, විවෘතව සාකච්ඡා කිරීමටත්, ඔබ </span><span style="font-size: large;">ඔවුනට </span><span style="font-size: large;">අනුබල දිය යුතුය. ඔබට ෆිල්-ටී ලා, ඉරාජ් ලා, අජිත් මුතුකුමාරණ ලා හෝ කේමදාසලා හෝ ඔවුන්ගේ අනුගාමිකයන් බිහි වීම වැළක්විය නොහැක. එහෙත්, ඔවුනගේ හොඳ සහ නරක විචාරශීලි බුද්ධියකින් විනිශ්චය කල හැකි අනාගත පරම්පරාවක් ගොඩ නැගීම ඔබට ඉතා පහසුවෙන් කල හැකිය. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මේ නවීන සමාජයේ ගෝත්රික අදහස් මේවා යැයි කියා සිතන්නාවූ ඔබට මම යමක් කියමි. ගල් යුගයේ මිනිසුන්, වැද්දන් සහ සීගිරි ලලනාවන් පවා විලි වසාගත්තේ යන්තමිනි. සංදේශ කාව්ය පුරා ස්ත්රී වර්ණනාවන් එමටය. මේ යුගයන් වල ජීවත් වූ මිනිසුන් අදට වඩා ලිංගිකත්වය ගැන අවබෝධයක් සහිතව, එයට ගරු කරමින්, ස්වයං විනයකින් ජීවත් වූ බවට මම විශ්වාස කරමි. ලිංගික අවයව හැමෝටම පිහිටා ඇති බවත්, ලිංගිකත්වය යනු මානව සංහතියේ අවශ්යතාවයක් බව ඔවුන් දැන සිටින්නට ඇත. එසේ නොමැති වූවා නම් ඔවුහු අද මෙන් සම්පූර්ණයෙන් විලි වසා ගන්නට පෙළඹෙනු ඇත. ඒ දියුණු වූ මානව ලක්ෂණ හරහා, මිනිසාගේ චින්තනය පිරිහීම කිනම් අභාග්යක්ද???</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">දියුණු රටවල ආයතන තුල වචනයෙන් හෝ හැසිරීමෙන් තමාට සිදු වන ලිංගික අපහසුතා වෙනුවෙන් නීත්යානුකූල පියවර ගත හැකිය. ඒ වෙනුවෙන් බොහෝ ආයතන වලින් අනිවාර්ය වාර්ෂික පුහුණු නිර්දේශ කරනු ලබන්නේය. "උන් නටන්නේ හෙළුවෙන් යැයි" බටහිර සමාජය දෙස බොහෝ අවතක්සේරුවකින් බලන ඔබ, එහි ජීවත් වන ගැහැණු හා මිනිසුන් මෙවන් ස්වයං විනයකට යටත් බව නොදන්නවා වෙන්නට පුළුවන. තමන්ගේ බිරිඳ හෝ ස්වාමියා පවා ඔවුන්ගේ කැමැත්තකින් තොරව ස්පර්ශ කිරීම පවා මෙම නීතියට අනුව දඩුවම් ලැබිය හැකි වරදකි. මිනිසුන් යනු පොදු මිනිස් ගති ලක්ෂණ ඇත්තවුන් හෙයින්, ලෝකයේ කොතැනත් හොඳ හෝ නරක දෙවර්ගයේම මිනිසුන් ඇත්තේය. එහෙයින් රටවල් වශයෙන් මිනිසුන් වෙනස් කුලක වලට බෙදිය නොහැක. ඔබ නොදන්නා මහා වෙනස ඇත්තේ එම මිනිසුන් තුල, රටක නීති පද්ධතිය හරහා, කුඩා කල සිටම ගොඩ නැගෙන ස්වයං විනය තුලය.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">............................................................................................................</span><br />
<span style="font-size: large;">ඔබ සමාජගත කරන්නාවූ අදහසක් ගානේම, ඔබ ඔබේ ඉදිරි පරම්පරාවේ එක් අයෙකුගේ හෝ අනාගතය තීරණය කිරීමට දායක වන්නේය. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">............................................................................................................</span><br />
<span style="font-size: large;">ඔවුන්ගේ එකිනෙකට වෙනස් අදහස් හරහා මෙවන් සටහනකට මග පෑදූ "මං එරන්දි" බ්ලොගයටත්, "රස්තියාදුකාරයා" බ්ලොගයටත් මාගේ ස්තුතිය පුද කරමි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span><span style="font-size: large;">WW</span></div>
WW (පොකුරුවැහි)http://www.blogger.com/profile/10587623449695329723noreply@blogger.com28tag:blogger.com,1999:blog-7176648103183096346.post-52697662908047175832018-03-25T19:27:00.001-04:002019-06-09T18:01:53.959-04:00ප්රේමයෙන් බැඳීම යනු...(Falling in love is)...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-tpN5ok6xfXhPaPsNF1pehQPIaCutPg4yDJvnD3q4TfDIxepUQfP9dbp9Xr_eqZ-72wfQKT_LuhtHNWHj_h6cmhp9eAk5p6mQS6Hdn2hvsWgBHZ44vd-EwwHbbFq3Kr4pVwjVdVYpYLY/s1600/1522020028624.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" data-original-height="1296" data-original-width="1080" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-tpN5ok6xfXhPaPsNF1pehQPIaCutPg4yDJvnD3q4TfDIxepUQfP9dbp9Xr_eqZ-72wfQKT_LuhtHNWHj_h6cmhp9eAk5p6mQS6Hdn2hvsWgBHZ44vd-EwwHbbFq3Kr4pVwjVdVYpYLY/s400/1522020028624.png" width="331" /></span></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /><span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;"><br /></span></span><br />
<div>
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;">හිතවත,<br />ප්රේමයෙන් බැඳීම යනු,<br />බොහෝ ඝණ අන්ධකාර වූ මීදුමක<br />අතිශය දීප්තිමත් ආලෝකයට කෑදරකමින් <br />සෑම අවිනිශ්චිත වූ මොහොතක් පාසාම <br />අරමුණකින් තොරව ඇවිද යාමය... <br /><br /><br /> හිතවත,<br />ප්රේමයෙන් බැඳීම යනු,<br />ඉතා ජනාකීර්ණ මං මාවත් වල <br />බොහෝ ජනී ජනයා වටකොට සිටිද්දී පවා <br />මෘදු කෙඳිරුමක් සහිත අවතාරයක් <br />ඔබ අසල ගැවසීමය...ඔබව ලුහු බැඳීමය...<br /><br /><br /> හිතවත,<br />ප්රේමයෙන් බැඳීම යනු,<br />මහා කුණාටුවකට හසුවී කරකැවීම <br />මිලිතත්පර වලින් හඟිමින් <br />මයික්රොතත්පර වලින් ආවර්ජනය කිරීමය...<br /><br /><br /> හිතවත, <br />ප්රේමයෙන් බැඳීම යනු, <br />ඉතා ආලෝකමත් විචිත්ර දවාලක පවා <br />සිහින බැලීමට ඇබ්බැහි වීමය...<br />නිසැකවම,<br />ඔබට ඒ සඳහා පෙනීම අවැසි නැත...<br /><br /> හිතවත,<br />මා විශ්වාස කරන්න...<br /><br />ප්රේමය පූර්ණ ලෙස අන්ධය...</span><br />
<div>
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><br />එහෙයින්,</span><br />
<div>
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">ප්රේමයෙන් බැඳීමට,<br />පෙනීමක් හෝ දසුනක් අවැසි නැත...</span><br /><br /><br /><b> F<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">alling in love is,<br />Wandering in thick mist<br />Craving for the dazzling light<br />In every moment of uncertainty...</span></b></span><br />
<div>
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><b><br />Falling in Love is,<br />Haunted and stalked<br />By a shadow mingled with a soft voice<br />In busy streets...among the crowds...<br /><br />Falling in Love is,<br />Rolling in a cyclone<br />Feeling in milliseconds<br />& rewinding in microseconds...<br /><br />Falling in love is,<br />An addiction to dreaming<br />In brighter daylight<br />& obviously<br />No sight is needed...<br /><br />Trust me,<br /><br />Love is totally blind<br />& no sight is needed....<br /><br /><br /><br /><br />(WW)</b></span></div>
</div>
</div>
</div>
WW (පොකුරුවැහි)http://www.blogger.com/profile/10587623449695329723noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-7176648103183096346.post-40379558738040023142018-03-18T00:21:00.001-04:002019-06-09T18:02:16.171-04:00අරිෂ්ට සහ අයිස්ක්රීම් 2- ස්ට්රේට් ටෝක් නොහොත් කෙලින් කථාව <div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlGVwbp35uXl4E9zPlU9YnWZ6F74O4B67wGq5DLyE_3Bx9OYvb805Del-0t7VOdSb6L4D22d1y1JmGsj5UpqG-LQ4Sd_8yfeeGcyU2_udELxBkpxgMVt2aBbW7xQX5w5Nts07s6d0EOdo/s1600/download.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="225" data-original-width="225" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlGVwbp35uXl4E9zPlU9YnWZ6F74O4B67wGq5DLyE_3Bx9OYvb805Del-0t7VOdSb6L4D22d1y1JmGsj5UpqG-LQ4Sd_8yfeeGcyU2_udELxBkpxgMVt2aBbW7xQX5w5Nts07s6d0EOdo/s400/download.png" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Image courtesy : https://image.flaticon.com/icons/svg/268/268125.svg</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><a href="https://pokuruwahi.blogspot.com/2018/01/">අරිෂ්ට සහ අයිස් ක්රීම් 1</a></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">හියර් ඉස් ද ස්ට්රේට් ටෝක්..</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">කෙලින් කතාව නොහොත් ස්ට්රේට් ටෝක්, මා ඉගන ගත්තේ මගේ අප්පච්චීගෙනි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඔහු දේශපාලනික සත්වයකු වූවද, ඔහුගේ කිසිදාක රහසිගත හෝ පුද්ගලික න්යාය පත්ර නොතිබුනේය... එහෙයින් ඕනෑම ලොක්කෙකු ඉදිරියේ, ඔහුගේ අදහස් බොහෝ පැහැදිලිව, සෘජුව කියා පෑමට කිසිවිටක පසුබට නොවූවේය...සමහර විටක ඒ අදහස් බොහෝ තිත්ත වුයේ, ඒවා මත කිසිදු මිහිරි රසයක් තවරා නොතිබුන හෙයිනි....</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">අපේ ආසියාතික ජනසමාජය තුල මේ ස්ට්රේට් ටෝක් යනු උදහසට ලක් වීමට කාරණාවකි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">යම් අදහසක් ප්රකාශ කිරීමේදී, එය බොහෝ ව්යංගයෙන්, කණ වටේ අත දමා පැවසීමට මිනිසුන්ව හුරු කරන්නේ ළදරු අවධියේ සිටමය...ඒ කාගේවත් හිත නොරිදෙනු පිණිසය, යන්නෙන් සාධාරණිකරණය කර ගැනීමට අප සියල්ලෝම හුරු වී සිටිමු...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">එහෙත් බොහෝ ව්යංගාර්ථ වලින් සාකච්චා කර ලබනු සියලු දෑ එක කණකින් ඇතුල්වන වේගයෙන්ම, නියුරෝන වල ඇති කිසිම වේග සීමාවක් නොතකා, අනෙක් කණෙන් පිටව යන බවත් අප සියලු දෙනා පිළිගත යුතු කරුණකි....ඒවායේ හිතට ඇනෙන්නට, හිත පහුරු ගා දමන්නට, සියුම් ඊතල වැනි වචන නැත...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">එහෙත් මිනිස් ගති ලක්ෂණ සහ සමාජයීය ගැටළු විවරණය කිරීමේදී, ඉතා සෘජු සහ පැහැදිලි වචන භාවිතයක් අත්යවශ්ය බව මම විශ්වාස කරමි....ඒ අදහස් ප්රකාශ කරන්නාත්, එය අසා සිටින්නාත් යන දෙපාර්ශයවම, ඉතා විවෘත මනසකින් යුක්ත වීමද මේ ස්ට්රේට් ටෝක් වල අත්යවශ්ය අංගයකි...මා ඔබට ඉතා සෘජුව සහ තිත්ත ලෙස යම් දෙයක් අවධාරණය කරන විට, හැඟීම්බර නොවී එය විශ්ලේෂණය කිරීමට තරම් ඔබ බුද්ධිමත් විය යුතුය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මේ හුරුව ඇරඹිය යුත්තේ, මිනිසා ළදරු අවධියේ පටන්මය...අප කුඩා කාලයේදී අපට උගන්වන්නේ වැඩිහිටියන් සමග එකට එක නොකීමටයි...කෙන්යාවේ පාසල් වල ගුරුවරුන්ගෙන් ප්රශ්න කිරීමට ළමයින්ට අයිතියක් නැත...පොදු ශ්රී ලාංකීය පවුල් ඒකකය තුල, දෙමාපියන්ගෙන් ප්රශ්න කිරීමට හෝ වැඩිහිටියන්ගේ ගැටළු සාකච්චා කිරීමට දරුවන්ට අවසර නැත...මවට චාටු බස් කියා තමන්ගේ අවශ්යතා ඉටු කරගැනීමද, එසේ නැතහොත් මව හරහා පියාට තමාගේ ඉල්ලීම ඉදිරිපත් කිරීමද ලංකාවේ, ඉතා උසස් සංස්කෘතියේ ඇති පොදු ලක්ෂණයකි...එය වැඩිහිටියන්ට ගෞරව කිරීම ලෙස අපි අර්ථකතනය කරමු...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">එහෙත් සෘජුව තම අදහස් ප්රකාශ කිරීමට අයිතියක් නැති මේ දරුවෝ දෙමාපියන්ට රහසින් තමාගේ වපසරිය තුල සියලු නාඩගම් රඟ දක්වති...නිවස තුල ඉතා යටහත් පහත්ව ගෞරවය යයි සිතාගෙන මුනිවත රකින මේ දරුවෝ, නිවසෙන් සහ පාසලින් පිට, කිසිදු සීමාවක් නොතකන්නෝ වෙති...සියලු වැඩිහිටියන්ගේ ගෞරවය කුඩා කැබලි කිරීමට පසු බට නොවෙති...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">අයිස්ක්රීම් සහ චොකලට් තවරා අවවාද ලබන දරුවාට ජිවිතයේ තිත්ත වූ යථාර්තය ගැන අවබෝධයක් නැත...ඔහුගේ හැඟීම් සමඟ ගනු සහ දෙනු කිරීමට කිසිවෙකු නොමැත...ඇත්තේ, අවවාද සහ දඩුවම් පමණි...අද යොවුන් වියේ සිටින බොහෝ දරුවන්, ඉතා කුඩා හේතුවකට පවා සිය දිවි නසා ගැනීමට හේතුව, බුද්ධිමත් ලෙස ස්ට්රේට් ටෝක් ගණුදෙනුවක් සිදු කර නොමැති කමය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">තමාගේ අදහස් සෘජුව ප්රකාශ කිරීමට දරුවන්ට කුඩා කල සිටම ඉඩක් තිබිය යුතුය...ඔවුන් විශ්වාස කරන වැඩිහිටියෙකුට ඒවා ඉවසීමෙන් සහ බුද්ධියෙන් අසා සිටීමට හැකි විය යුතුය...ඉන් පසුව හැඟීම් වලට වහල් නොවූ බුද්ධිමය සාකච්චාවකින් සහ විවෘත මනසකින් එකිනෙකාගේ අදහස් වල අඩුපාඩු අවබෝධ කරගැනීමට දෙපාර්ශවයටම හැකි විය යුතුය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මගේ කෙලි පැටව් දෙන්නා (දෙන්නෙක් උනත්, උන් එකෙක්වත් මගේ නෙවේය, ඒත් මගේ වගේය) විටෙක තරඟයට හඩා වැටෙමින් ජංගම දුරකථන තිරයට උන්ගේ නඩු ඉදිරිපත් කරන වාර අනන්තය...පොඩි කෙලි පැටියා තවම බහ තෝරන වයසේ හෙයින්, උන්ගේ ආච්චීගේ පරිවර්තන සහාය පවා ලබා ගැනීමට මට සිදුවේ...එහෙත් මා කොතැන සිටියත් මම ඒ නඩුව පිළිවෙලට අසමි...එහිදී අඩන්නට ඇති වූ හේතුවත්, ඒ හේතුවට ඇති වුන හේතුවත්, උන්ගේ හිතට ඒ මොහොතේ දැනෙනා සිතිවිලිත් මම උන් දෙන්නාගෙන් අසා දැනගනිමි...ඒ සිතිවිලි විචාරා බලන විට ඒ තුල ඇත්තේ කේන්තිය පාලනය කර නොගැනීම, අනිකා කෙරේ සංවේදි නොවීම, බෙදා ගැනීමේ නොහැකියාව, නැතහොත් තම වරද පිළිගැනීමට ඇති අකමැත්ත යනාදී වැඩිහිටි සිත් වල මෝරන අයහපත් චරිත ලක්ෂණ වල අක්මුල්ය...එවන් විටක මම ඔවුන් දෙදෙනාට බොහෝ සරලව එවන් සිතිවිලි අයහපත් බව පැහැදිලි කරදෙමි...ඒ සාකච්චාව අතර තුර සියලු හැඩුම් නැවතෙන අතර, ඔවුන්ගේ අදහස් සෘජුව ප්රකාශ කරන්නට මම ඔවුන්ට අවස්ථාවක් දෙන්නෙමි....</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මෙවන් අභ්යාසයකින් තොරව වැඩිහිටියෙක් වන දරුවා, ඉන් පසු කිසි විටක සෘජුව කථා කිරීමට හෝ එවන් සෘජු අදහසක් පිළි ගැනීමට මැලි වේ...ලොක්කන්ට ගොට්ට අල්ලන සොක්කෝද, ගෝඩ් ෆාදර් ලා වැනි පොඩ්ඩන්ව අල්ලේ නටවන ලොක්කෝද බිහිවන්නේ එලෙසය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මැටි මෝල් මොළ පිරුණු, ස්ත්රී දූෂකයින්, සොර දෙටුවන්, ජාවාරම් කරුවන් තමන්ගේ අදහස් මත අයිස්ක්රීම් තවරන්නේත්, ඒ මතු පිට තට්ටුව රස කර ගිල, ඔවුන් පාර්ලිමේන්තුවට යවන චන්දදායකින් බිහි වෙන්නේත් මේ ක්රමයටමය...කිසිවෙකු ඇත්ත ඇති සැටියෙන් කීමටත්, ඇත්ත ඇති සැටියෙන් පිළිගැනීමටත් මැලි වන ආකල්ප වලින් පිරුණු සමාජ ක්රමයක් තුල අපි පීඩිතයා සහ අසාධාරණය ගැන මහා ලොකු කථා කියන්නෝ වෙමු...එහෙත් මේ පීඩනය ඇරඹෙන්නේ අප කුඩා අවධියේ පටන්ම බව අපි කිසිවිටක නොසිතමු...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">සෘජුව කථා කිරීම යනු කිසිවෙකුගේ හිත් රිදවීමක් නොවන බව අවධාරණයෙන් කිව යුතුමය...නමුත් අප සෘජුව අදහස් එල්ල කරන පාර්ශවය, එය විචාරා බැලීමට අකමැති, හැඟීම් වලින් තීරණ ගන්නා අයෙකු නම්, ඒ සෘජු අදහස් වලින් ඔවුනගේ සිත් රිදවීම වැලැක්විය නොහැකිය... එහෙයින් ලාංකික ජන සමාජය තුල බොහෝ විට ස්ට්රේට් ටෝක් වලින් පලක් වන්නේ නැත...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මා ලංකාවේ උසස් අධ්යාපනය හදාරන සමයේ, ඉතා අවශ්ය මොහොතක හැර අදහස් ප්රකාශ කිරීමෙන් වැලකී සිටින්නියක් වූයෙමි...ලංකාවේ විශ්ව විද්යාල සංස්කෘතිය තුල ආචාර්ය, මහාචාර්ය වරු දෙවි වරුන් ගනයේ ලා සැලකිය යුතුයැයි ව්යංගයෙන් සම්මත වූ නීතියක් ඇත...එහෙයින්, මිනිසත් කමට හැර කිසිම හජ්ජියාර් කෙනෙකුට හිස නොනමන මා බොහෝ විට නිහඩව සිටියේ, මාගේ ස්ට්රේට් ටෝක් වලින් දෙවියන් උදහස් කර පලක් නොවන නිසාවෙනි...එහෙත් මාගේ ගුරුවරුන් වූ ආචාර්ය වරුන් සියලු දෙනා බොහෝ උතුම් මිනිසුන් වගත්, ඔවුන් සමග මා නිතර සෘජුව අදහස් ප්රකාශ කල වගත්, ඔවුන් මගේ පරිකල්පන හැකියාවට බොහෝ සේ ඉඩ කඩ ලබා දුන් බවත් ගෞරවයෙන් ලියා තැබිය යුතුය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">එකල යොවුන් වියේදී හරි හැටි දමනය කල නොතුබු මගේ කේන්තිය නිසාවෙන් විටක මේ සෘජු අදහස්, ආවේගශීලි හැඟීම් සමඟ මුසු කිරීමේ දුර්වලතාවය මට තිබුන වගත් මා පිළිගත යුතුය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මා ඇමෙරිකාවට සංක්රමනයත් සමඟ ජීවිතය ඉතා වෙනස් විය...සමහරවිටක හිස දෙපසට සොලවා "නැතැයි" කීමට හුරුවී සිටි මට ඇමෙරිකානුවන් ඉදිරියේ පැහැදිලි ලෙස "නැහැ" හෝ "බැහැ" යයි කීමට අතිශය නිදහසක් ලැබිණි...අවුරුදු තිහකටත් වඩා කාලයක් මා තුල සඟවා ගෙන සිටි, අප්පචිගෙන් උරුම වූ පෞරෂය මතු කරගැනීමට මේ භූමිය මට මහා නිදහසක් විය..ඒ නිසා මා මේ බහුතරයක් මිනිසුන්ට ආදරය කරමි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">පසු කාලීනව ඉතා දරදඬු විද්යාඥවරියක සමඟ ගත කල අවුරුදු පහක කාලය තුල, ඉතා ඉහල ඉවසීමක් සහ ආත්ම විශ්වාසයක් සහිතව මගේ අදහස් ප්රකාශ කිරීමට මම උගත්තෙමි...අදහසක් ප්රකාශ කිරීමේදී, එය අනිකාගේ පරිකල්පනය තුලට එබ්බ වීමට නම්, ඒ ප්රකාශය කිරීමේ ඇති සියුම් චලන හෝ ඉරියව් වලින් පිළිබිඹු වන විශ්වාසනීය හැඟීම් ඉතා වැදගත් බව ඇය සමඟ මා කල සාකච්චා, තර්ක විතර්ක වලදී මට වැටහිණි...අවසානයේදී, ඇයට යමක් ඒත්තු ගැන්වීමට හැකියාවක් ඇත්තේ ඒ අදහස් ප්රකාශ කිරීමේ ඇති සියුම් හැසිරවීම් හරහා බව මට අවබෝධ වී තිබිණි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">එමෙන්ම මා ඇසුරු කරන ජීවත් වන පරිසරය තුල නොනැසී පැවතීමට නම් සෘජුව අදහස් ප්රකාශ කිරීම අත්යවශ්ය කරුණකි...ඒ බොහෝ ඇමෙරිකානුවන් සමඟ ස්ට්රේට් ටෝක් ගනුදෙනුව ඉතා පහසුය...ඉතා සංවේදී කාරණා පිළිබඳව පවා පරස්පර විරෝධී අදහස් මතුකරමින්, ඒවා විවේචනය කරමින් කරගෙන යන බුද්ධිමය සංවාද, මට ඉතාමත් ආස්වාදජනකය...මොළයට පෝෂණය ලැබෙන්නේ ඉතා අමිහිරි දෑ පවා මිහිරි ලෙස විශ්ලේෂණය කරනා සාකච්චා වලදීය...එයින් කිසිදු පාර්ශවයක් සිත් රිදවා නොගන්නා අතර, අප කිසිදා නොසිතූ මානයන් ගැන පවා සිතා බලන්නට ලැබෙන බව මම අත්දැකීමෙන් දනිමි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඔබේ දරුවාට අයිස් ක්රීම් සහ චොකලට් තට්ටු පිටින් තවරා අදහස් ප්රකාශ කරමින්, ඇත්ත ඇති සැටියෙන් පිළිගැනීමට අකමැති, තවත් ඔබ වන් වැඩිහිටියෙකු බිහි කරනවාද යන්න ඔබ තීරණය කලයුතු කරුණකි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">එවන් සියල්ලෝම වැඩිහියන් වී තමාගේ අදහස් සෘජුව ප්රකාශ කරගත නොහැකිව, පවතිනා සමාජ ක්රමයට දෙස් දෙවොල් තියන්නෝ බවට පත් වෙති...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">තමන්ගේ ලිංගික හැඟීම් පිළිබඳව තම සහකරුවා සමඟ ප්රකාශ කරගනු බැරිව සමාජ ජාලා තුල අසහනය වපුරන්නෝ වෙති...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">තමන්ගේ ප්රධානියා සමඟ තම රැකියාවේ අඩු පාඩු, උසස් වීම් හෝ වැටුප් වර්ධක පිළිබඳව සෘජුව කතා කර නොහැකිව රැකියාවට වෛර කරන්නෝ වෙති...සේවකයින් දෙස විවෘත මනසකින් බලන්නට උගෙන නැති, අයිස්ක්රීම් තට්ටුව පමණක් රස විඳින්නට උගත් ලොක්කෝද, තිත්ත ඇත්ත අසා පිළිගත නොහැකි මාන්නයෙන් වැජඹෙති...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ප්රේම සම්බන්ධයක් අතට අසු වූ පසු යොවුන් දරුවෙකු, සියදිවි නසා ගන්නා මානසික තත්වයක් ඇති කිරීමට මෙවන් ගුරුවරුද දෙමාපියන්ද නිශ්චිතවම වග කිව යුත්තෝ වෙති...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ස්ට්රේට් ටෝක් ඇති ජීවිත ඉතා පහසුය...මමත්වය අඩු මෙවන් ජීවිත තුල ඔබ කියනා ස්ට්රෙස් බොහෝ සේ අවමය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">කෙසේ වෙතත් ස්ට්රේට් ටෝක් නිරන්තරයෙන්ම කල නොහැකිය...එවන් පොලිටිකල් අවස්ථාවලදී, ව්යාජ එකඟතාවයකට වඩා මුනිවත රැකීම නුවණට හුරු බවද ලියා තැබිය යුතුමය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">.......................................................................................................................</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">වරදවා වටහා නොගන්න....මේ ස්ට්රේට් ටෝක්, කූඹියෝ නාටකය පුරාම දිග හැරුනාක් වැනි "ගේම් කාරයින්" සමඟ ගණුදෙනු කිරීමේදී කිසිසේත්ම අදාළ නොවේ...එවන් "ගේම් කාරයින්" මේ සමාජයේ ඕනෑ තරම්ය...කාර් කාරයින්, බයිසිකල් කාරයින්, පොලිස් කාරයින්, කුඩු කාරයින්, දියවන්නාවේ නයි කාරයින් වාගේම කවි කාරයින් හා බ්ලොග් කාරයින් අතරත් එවැනි ගේම් කාරයින් ඇත්තේය...උන්ට ඒ ඒ ඇජෙන්ඩා ක්රියාත්මක කල යුතු අතර, ස්ට්රේට් ටෝක් කලහොත් ඔබ සියතින් ගෙල සිදගත්තා වන්නේය... </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ww</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">18 March 2018</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />WW (පොකුරුවැහි)http://www.blogger.com/profile/10587623449695329723noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-7176648103183096346.post-79713262194522879152018-03-11T19:46:00.001-04:002019-06-09T18:02:25.684-04:00ප්රේමයක නැත හිමි අහිමි කම්....<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrSerLDcv2o-a1UsRR7aIkPl0hOfrEmvrtbTqqjDvoA3HGQAgYvufH6Nm2lAN2a5eO5B3pmJiI9LmtNUvJ0t0v-XZCM-UWaeTv6BfbBFYxwJQeJe3abGfIeVfuUZA74WLWmtReiMhyF5Y/s1600/768x768design_01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="920" data-original-width="1272" height="460" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrSerLDcv2o-a1UsRR7aIkPl0hOfrEmvrtbTqqjDvoA3HGQAgYvufH6Nm2lAN2a5eO5B3pmJiI9LmtNUvJ0t0v-XZCM-UWaeTv6BfbBFYxwJQeJe3abGfIeVfuUZA74WLWmtReiMhyF5Y/s640/768x768design_01.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">https://www.threadless.com/product/1811/let_go</td></tr>
</tbody></table>
<div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;"></span><br />
<div>
<span style="font-size: large;">සයුර මත්තේ හැපී වැලපී </span></div>
<span style="font-size: large;">
</span>
<br />
<div>
<span style="font-size: large;">ගඟක් සිය දිවි නසාගත් හැටි </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">බලාගත් අත බලාගෙන සඳ </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">මතක බණ පද අහනවා ඇති... </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">අදත් මහ රෑ නිදිවරාගෙන </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">හූල්ලන උලමියේ දැන් ඇති</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">ප්රේමයට දොස් කියා පල නැති </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">හිතට හිමිකම් ඔප්පුවක් නැති...</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">මල්සරා විස පෙවූ හීයක </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">පැසව පැසවා ආ රසෝඝය</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">ඇසෙන් බට දේවතා එළියක </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">පැටලි පැටලී ආ විරාගය...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">හී උගුල්ලා පලා ගිය දා </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">කලත් හිත කඩවරට යාගය </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">මාත්රා වස් නොමැති කවියක </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">ලියා තැබුවෙමි මම වියෝගය...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
</div>
<div>
<span style="font-size: large;">රනින් කල රන් දමක මුදුවක </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">මැණික ඇති නම් වී පරිස්සම් </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">සින්නකරගනු බැරිව නොතැවෙමි </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">ඉඳහිටක දැනුනත් කෙනිත්තුම්...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">අයිතියක් ඉල්ලමින් නාඬමි </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">බින්න ගිය ප්රේමයක වත්කම් </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">නොදුටුවා සේ මගැර යමු අපි </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">අපේ හිත් වල කැළැලි හිස් තැන්...</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">...............................................................</span></div>
<div>
</div>
<div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">ww </span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">03MAR 2018</span></div>
<div>
<br /></div>
<div>
</div>
<div>
<br /></div>
WW (පොකුරුවැහි)http://www.blogger.com/profile/10587623449695329723noreply@blogger.com37tag:blogger.com,1999:blog-7176648103183096346.post-77938744480970050212018-01-28T18:30:00.000-05:002019-06-09T18:02:45.036-04:00අරිෂ්ට සහ අයිස් ක්රීම් 1<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9WR4EcAxQO6uZx-L7veo2JGAZ8zOxIJxn2_SIOqaFV_Qhik-RA1CAMNWSgCjVhDqr-rOaFnews5xU5jhlwPc0KLN0LE0dDSewH37QvNjfDnDmzqiDyKKeHB48vl0mkVDV5J5XhYqLkLU/s1600/mist.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="1024" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9WR4EcAxQO6uZx-L7veo2JGAZ8zOxIJxn2_SIOqaFV_Qhik-RA1CAMNWSgCjVhDqr-rOaFnews5xU5jhlwPc0KLN0LE0dDSewH37QvNjfDnDmzqiDyKKeHB48vl0mkVDV5J5XhYqLkLU/s640/mist.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
http://www.zocalopublicsquare.org/wp-content/uploads/2010/05/mist.jpg</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">සටහනක් නිර්මාණාත්මකව ලිවිය යුතුද නැද්ද ? </span><span style="font-size: large;">කියන්න තියන දෙයක් පොල්ලෙන් ගහන්නැහෙ කියල දානවා මිසක, ඒවට ෆැශන් ඩිසයින් කරන්න මොකට කාලේ නාස්ති කරනවද...මෙහෙම තමයි දැන් කාලයක් තිස්සේ මට හිතෙන්නේ...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මොකද මං මොනවා ලිව්වත් මේවා කියෝන ඈයෝ හිතාගන්නේ එයාල කැමති දේවල්...ඒ තමයි මනුස්ස මොළේ වැඩ කරන විදිය... </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">නිතර </span><span style="font-size: large;">මොළේ</span><span style="font-size: large;"> රැදෙන්නේ තමන් අහන්න කැමති හිතන්න කැමති දේවල් විතරයි...මං තිත්ත කසාය වට්ටෝරුවක් එක්ක, අරිෂ්ටයක් හදල ඒක බොන්න කිව්වට, ඔහෙලා කැමති කොයි තරම් අසනීපෙන් උන්නත් හිම කිරමක් කාල, මුදූ වෙරළට යන්න...රෑට ගෙදර ආවම සහලෝල උණ හැදෙනව කියල පැහැදිලිවම හිත දන්නවා උනත්, ඇත්ත පිළිගන්න අපේ මොළේ හරිම අකමැතියි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මේක පොදු මිනිස් </span><span style="font-size: large;">මොළේ</span><span style="font-size: large;"> තියෙන ලක්ෂණයක්...තිත්ත ඇත්ත පිළිගන්න අකමැති කම...අපේ හිතට වේදනාවක් දෙන, හුගක් කරදර දෙන ගැටළු ලිහා ගන්න කාලය වෙන් කරන්න අපි හරි අකමැතියි...ඒවාට මහන්සි වෙන්න ඕනේ...</span><span style="font-size: large;">මොළේ</span><span style="font-size: large;"> වෙහෙසන්න, කල්පනා කරන්න ඕනේ...ඒ මුළු ක්රියාවලියම බොහොම වෙහෙසකර දෙයක්...ඊට වඩා කොයි තරම් ලේසිද ඔන්නොහෙ රස්සාවට ගිහින් ඇවිත්, තියන දෙයක් කාල, නාට්ටියක් බලලා නිදාගන්නෙක...හෙට බැරිය ප්රශ්න ගැන හිතන්න...අපි අන්න එහෙම හිතලයි ප්රශ්න, නීරස දේවල් හරි ලේසියන් මගාරින්නේ...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">අපි විසින් අපේ මොළය ආවරණය කරලා, ඇත්ත තත්වේ හීන් සීරුවේ අපේ හිතෙන්ම වසං කරගෙන...අසනීපයක් තියනව කියල දැනුනට, රෝහලකට යන්න බයයි...හදිස්සියේ බොහොම බරපතල රෝගයක් හැදිලා නම්....ඒ හින්ද පෙනඩෝල් එකක් බීල මෙහෙම ඉන්නෙක හොදයි...ඔන්නොහොමයි අපි ඇත්තෙන් පැනල ගිහින්, තාවකාලිකව හිත හදාගන්නේ...ඒ වගේ තාවකාලික පැලැස්තර වලට හේතු ඒත්තු ගන්නන්න අපේ හිත හරිම දක්ෂයි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මේ සේරෝම දේවල් පර්යේෂණ වලින් ඔප්පු කරපු දේවල්...අපි එදිනෙදා හැසිරෙන විදිය බොහොම පරිස්සමට ලං වෙලා විශ්ලේෂණය කරලා බැලුවොත් අපි නිතර මේ දේවල් කරනවා...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">අපි අපේ සුවපහසු සීමාවෙන් එළියට එන්න හරිම අකමැතියි...මොන කරදර තිබුනත් ඒවාට චෝදනා කරන එක ලේසියි, ඒවයින් ගැලවෙන විදිය හිතනවට වැඩිය...ඒ වගේම තමන් අනුගත වෙච්ච චර්යාවෙන් මිදිලා, අලුත් අභියෝග බාරගන්නෙක...මිනිස්සු හරිම කැමතියි තමන් පුරුදු වුනු ජීවන රටාවේ පවතින්න...බඩට නොකෑවත් තමන්ගේ දරු පවුල එක්ක වැටිලා ඉන්න...ඉතිං මං අහන්නේ උන් දුක් වින්දාවේ, ඔක්කොම එකට ඉන්න එකයි වටින්නේ...එහෙමද වෙන්න ඕනේ...පිටින් බලන් ඉන්න කෙනෙකුට, අන්ත දුගී ලෙස ගෙවන ජීවිත වගේ පෙනුනට, ඒ, ඒවා ඇතුලේ ජීවත් වෙන මිනිස්සුන්ගේ සාමාන්ය රටාව...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මිනිස්සු ජීවිතේ බොහොම වෙලාවට අසාර්ථක වෙන්නේ තමන්ගේ ඉස්සරහා තියන මේ ඇත්ත දිහා ඇස් ඇරලා නොබලන නිසා...තමන්ගේ රැකියාව තුල තමන්ට දියුණුවක් හෝ පැවැත්මක් නැත්නම්, එතන වෙන කොයියම් පහසුකමක් තිබුනත්, එතැනින් හිත ගලවා නොගත්තොත් ඒ පුද්ගලයා නොදැනුවත්ම අසාර්ථක වී හමාරයි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">අපිට ඇහෙන අවලාද, චෝදනා පිටිපස්සේ ඉන්න තරමක් ඉන්නේ ඒ වගේ කෙටි කාලීන සැපයට ලොල් වෙච්චි මිනිස්සු...අභියෝග වලට මුහුණ දෙන්න බය වුනු මිනිස්සු...දෛනික ක්රියාවලියකට ඇබ්බැහි වෙච්චි මිනිස්සු...තමන්ගේ කම්ෆට් සෝන් එකෙන් එළියට නාපු මිනිස්සු...එක මොහොතකට නැවතිලා, හිතට ඩිංගක් වද දීල තමන් ගැන හරි හැටි, තමන්ගෙන්ම හගිස්සල බලපු නැති මිනිස්සු...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඔය පැරදිච්ච, වැරදිච්ච, නන්නත්තාර වෙච්චි මිනිස්සු බොහොමයක්, බොහොම වෙහෙස වෙලා වැඩ කරපු අය...හැබැයි අර මොළේ දුන්න සිග්නල් එක හරියට විශ්ලේෂණය නොකරපු, ඒ ගැන කල්පනා කරන්න බය වුනු අය...ඇත්ත පැත්තකින් තියාපු අය...ඒ සමහරු බොහොම උගත්තු...හැබයි බුද්ධිමත්තු නම් නෙවෙයි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">හොදම වැඩේ කියන්නේ, ජීවිතේ ඇත්ත හෙවත් යථාර්තය හැමදාමත් අපේ ඉස්සරහට එනවා...ඒ නිසා කොයි තරම් පැනල ගියත්, කවදා හරි පසු තැවෙන්න වෙනවා...හැබැයි ඉතින් අර කියන්නා වගේ අපි "පට්ට" මෝඩ විදියට ඇත්ත තත්වය නොසලකා හැරියොත්, කවදාවත් තමන්ගේ හැකියාවේ පරිමාව හෝ තමාගේ හිතේ ශක්තිය ගැන, අංශු මාත්රයක හෝ හැගීමක් නැතිව, තවත් එක සාමාන්ය මිනිහෙක් ලෙස හෙට දවසේ අවලාද නගමින්ම මිය යනවා නියතයි...ඔය අවලාද නගන ඈයෝ දිහා හොදට කිට්ටු කරලා බැලුවොත්, ඒ මිනිස්සු තමන්ගේ ජීවිතේ සිස්ටම් එක වෙනස් කරන්න කිසිම උත්සාහයක් නොගත් අය වගත් වැටහේවි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">පසු සටහන:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මා කුමනාකාරයක හරුපයක් ලියා තැබුවත් ඔබ වටහා ගන්නේ ඔබට වුවමනා දෙය සහ ඔබ කැමති දේ පමණයි...මිනිසුන් තමන් ගැන වටහා ගැනීම පසෙක ලා අනුන් ගැන නිර්ණය කිරීමේ ඇති මනා හැකියාව නිසා නිතර නොමග යන්නෝද වෙති...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">WW</span></div>
WW (පොකුරුවැහි)http://www.blogger.com/profile/10587623449695329723noreply@blogger.com25tag:blogger.com,1999:blog-7176648103183096346.post-8265250190866903172017-11-12T21:11:00.001-05:002019-06-09T18:03:04.684-04:00මයි ෆ්රෙන්ඩ්...<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwXdH3Khop3FE9CmzeFtpB2LXY6YAoeSpOHor_PCWnp1GXYCqsfbXFYCrkH0PIbQsPtxb3LVyhWutqmOwrNJi-qa9g7517tY9UpeA_bNE4XWRB8VP6Ue4oVFtvX8dhmi4iqlAEm9_qiic/s1600/12_beginners_1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwXdH3Khop3FE9CmzeFtpB2LXY6YAoeSpOHor_PCWnp1GXYCqsfbXFYCrkH0PIbQsPtxb3LVyhWutqmOwrNJi-qa9g7517tY9UpeA_bNE4XWRB8VP6Ue4oVFtvX8dhmi4iqlAEm9_qiic/s640/12_beginners_1.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">A Driver Behind The Wheel-Image From The Internet</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මට මතක විදියට නම් ඔහු රුසියානු සම්භවයක් ඇත්තෙක්...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">නීමෝ කාටුන් චිත්රපටයේ ඩෝරි, ඇය වගේම මගෙත් කෙටි කාලීන මතකය අඩුයි ...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඒ මිත්රශීලි රියදුරා මට ඔහුගේ උපන් රටේ නම පැවසුවත් මට දැන් එය අමතකයි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">"සුබ උදෑසනක්...ඔබ ස්පාඤ්ඤ ජාතිකයෙක්ද" ...මා කැබ් රථයට ගොඩ වුන ගමන්ම ඔහු ඇහුවේ එහෙම...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">"ඔබටත් සුබ උදෑසනක්...නැහැ...මා ශ්රී ලාංකිකයෙක්..." මේ මිනිහටත් ඕනේ නැති දෙයක් නෑ...මා ඔහුට පිළිතුරු එක් කලේ නුරුස්නා හැඟීමෙන්...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">එදා මගේ සාමාන්ය දින චරියාවෙන් බැහැර දවසක්...කාර්ය බහුල පැය වල අධිවේගී මාවතේ බැල්ටිමෝර් වෙත රිය පැදවීම අතිශය වෙහෙසකර බැවින්, කැබ් රථ ඉතා සුදුසු විකල්පයක්...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඒත් දැන්....මේ නාඳුනන රියදුරා අර අදින්නේ නම් ඉතා දිග කථාවකට...විනාඩි හතළිස්පහක්...මා ඔහුට කතා කරන්නට අනුබල දිය යුතුද ?..මා රහසේම විමසුවේ මගේ හිතෙන්...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">හ්ම්...ජීවිතේ අලුත් දෙයක් අහන්න ලැබේවි, ඒ හින්ද කතා කරපන්, ඒ මට සිතෙන් ලැබුන අණ...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඔව් </span><span style="font-size: large;">නාඳුනන</span><span style="font-size: large;"> රියදුරෙක්, අවධානයෙන් ඉඳින්...හිත තවත් හේතු කිව්වා...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඊළඟට ඒ මිනිසාට මගේ සුපුරුදු සිනහව දුන්නේ අඩුවක් නැතුව...කොහොමත් අඩක් හිනාවෙන, ව්යාජ සිනහව මට පුරුදු දෙයක් නෙවේ...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඇත්තටම ඔහු කථාව පටන් ගත් තැන මට ඒ හැටි මතකයක් නැති උනත්, ඔහු නොනැවතී ආමන්ත්රණය කලේ ජිවිතයේ යථාර්තයට...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඒ නිසා මාත් ඉබේටම ඔහුගේ කතන්දරයේ කොටස් කරුවෙක් වුනා කිව්වොත් නිවැරදියි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මයි ෆ්රෙන්ඩ්...මගේ මිතුරිය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඔහු මාව ඇමතුවේ එහෙමයි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">අපි මේ රටට ආවේ දෙදහස් දෙක වර්ෂයේ...මගේ දරුවෝ දෙන්නයි, මගේ බිරිඳයි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඒ එද්දී මට ඉංග්රීසි භාෂාව බිඳක්වත් බැහැ....</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඇත්තෙන්ම ඔහුගේ ඉංග්රීසි භාෂාව අදත් තිබුනේ බොහොම සාමාන්ය මට්ටමක...ඒ නිසාමද කොහේදෝ මා ඔහුගේ වාක්ය ඌණ පුරණය කරන හැම මොහොතකම ඔහු මට ස්තුති කළා...නමුත් මේ රට තුල ඉංග්රීසි භාෂාව නොදැනීම කිසිවෙකුට ගැටළුවක් නොවෙයි...එය ගැටළුවක් වන්නේ ශ්රී ලංකාව වැනි රටවලින් එන සුදු රුධිරාණු අධික කළු සුද්දන්නට බව මා අත් දැකීමෙන් දන්නා දෙයක්...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">"දිස් ඉස් පොළොස්" වැනි යමක් මෙහි වෙළද සැලකදී ඇසුනහොත් ඔබ කිසි සේත්ම පුදුම නොවිය යුතු කරුණක්...ඒ තමන්ගේ ඉන්ගිරිසියේ දිග පළල පෙන්වන හෙළයෙක් විය හැකියි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">සමාවෙන්න, අපි යලිත් අපේ මිත්රයාගේ කතාවට සවන් දෙමු...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">"ජීවිතය පහසු වුනේ නැහැ, මගේ මිතුරිය"</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">"භාෂාව නොහැකි වුවත් මා රැකියාවල් ගණනාවක් කළා, මගේ පළමු වැටුප පැයට ඩොලර් හයයි"</span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">"මේ රටේදී නිතරම ඔබට තෝරාගන්න අවස්ථා ලැබෙනවා, ඔබට දියුණු වෙන්නත් පුළුවන්, නැතිනම් විනාශ වෙන්නත් පුළුවන්"</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">"මගේ මිතුරිය, මිනිසුන් හරි පුදුමයි, ඔවුන් ජීවත් වෙන්නේ පඩි පත මත්තේමයි, ඉතුරුම් නැහැ, සුළු රැකියාවක් සොයා ගත ගමන් ඔවුන් කරන්නේ අලුත්ම වාහනයක් හෝ ගෙයක් මිලදී ගන්නෙක, ඉන් පසුව ජීවිතේම දුකින්..."</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඔහු පවසන මේ සියලු කරුණු සත්ය බව මා කියන්නේ වගකීමෙන්... </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඉතාම මෑතකදී ග්රීන් කාඩ් ලොතරැයි හරහා සංක්රමණය වූ ලංකික පවුලක්, නිවාස කුලිය හෝ ගෙවා ගැනීමට හැකියාවක් නොමැති වුවත්, නවතම රූපවාහිනී යන්ත්රයක් මිලදී ගත්තා යැයි උදම් ඇනූ බව මට පැවසුවේ මගේ මිතුරියක්...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මෙවන් දේශයක ජීවිතයට සවිමත් අත්තිවාරමක් ගොඩ නගා ගැනීම, අතිශය නුවණක්කාර ලෙස කල යුතු බුද්ධිමය මෙහෙයුමක්...සෑම පඩි පතකින්ම සියයට තිහක පමණ බදු ගෙවා, කොටසක් නිවාස කුලී හෝ නිවාස ණයද, සෞඛ්ය, නිවාස, වාහන එකී නොකී සියලු රක්ෂණ ආවරණද, ඒ ආවරණ වලින් ආවරණය නොවන ඒ සියලුම සේවා සඳහා අය වන වියදම්ද, සියලුම පාරිභෝගික හා වෙළද සේවා වලට බදුද, දරුවාගේ දිවා සුරැකුමට හෝ පාසලෙන් පසු රඳවා ගැනීමට වැය වන මුදල්ද, ඔවුන්ගේ සියලු උසස් අධ්යාපන වියදම්ද..............මේ එයින් සුළු විස්තරයක්...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">සියල්ල නොමිලේ ලැබෙන දේශයක ජීවත් වන ඔබට, ජීවිතය උගන්නට නම් මෙය පාසැලක්...ඔබේ වැඩිහිටි දෙමාපියන් දරුවන් රැක බලා ගනිද්දී, රජයෙන් ඔබේ දරුවන්ට අධ්යාපනය ලබා දෙන්නේ නොමිලේ...අපේ දරුවෝ තාවකාලික රැකියා යන සංකල්පයක් ගැන වද විය යුතුත් නැහැ...ඔවුන් වද වෙන්නේ නොමිලේ ලැබෙන දේ, තවත් වැඩියෙන් ලබා ගන්නා හැටියක් ගැන...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">"මගේ මිතුරිය, මට වුවමනා වුනා ඇමෙරිකානු දරුවෙක් හදන්න.. මට මෙහෙදී ඉපදුනා පුතෙක්...ඔහු දැන් පළමු උපාධිය හදාරන වයසේ...ඔහුට පහසුවක් ලෙසයි මා මේ අමතර රැකියාව කරන්නේ, ඔහුගේ අධ්යාපනයට උදව්වක් වෙන්න..."</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මගේ රියදුරු මිතුරාගේද බුද්ධිය පරයා, පිතෘ ප්රේමය අන්ධව නැගී ගොස් බව මට හැඟුනේ ඒ මොහොතේදී...එහෙත් මා කලේ ඔහුට දොඩමලු වන්නට ඉඩ දීම...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">"මට නිවාස දෙකක් තිබෙනවා...මගේ වැඩිමහළු පුතාට අවුරුදු තිහක් පමණ...ඔහුගේ විවාහයට පෙර මා ඩොලර් තිස්දහසක මූලික අගයක් ගෙවා, ඉතිරිය නිවාස ණයක් ලෙස ඔහුට නිවසක් මිලදී ගත්තා..."</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">"මගේ මිතුරිය, ඔහු මගේ හිත රිද්දාපු තරම...එය අදටත් මගේ පපුවට පිහියෙන් අනින්නා වාගෙයි...නිවාසය මිලදී ගත් පසු මා ඔහුට කිව්වා ණය ගෙවාගෙන යන ලෙස...ඔබ දන්නවාද මගේ මිතුරිය ඔහු මට පැවැසූ දේ..." </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">"තාත්තා, ඔබ ඔය කළා වාගේම රැකියා කිහිපයක් කරමින් මා වෙනුවෙන් ඔය ණය මුදල ගෙවා දමන්න...මා ඔබෙන් නිවාසයක් ඉල්ලුවේත් නැහැ..." </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">"ඒ තමයි ඔහු මට පැවසූ දෙය...මා නිවාසය මිලදී ගත්තේ මගේ නමින්...ඔහු ගෙව්වේ වාරික දෙක තුනයි...මටත් නොදන්වා ඔහු එක් වාරිකයක් ගෙවීම පැහැර හැරියා...අවසානයේ එය බලපෑවේ මගේ ණය අගයට..."</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මේ රටේදී, ණය අගය හෙවත් ක්රෙඩිට් ස්කෝර් ඉතා ඉහල අගයක පවත්වා ගැනීම ඉතා අත්යවශ්ය දෙයක්...දීර්ඝ කාලීන, විශ්වාසදායී ණය පත් හිමියෙකු වීම එහි මූලික කරුණක්...එලෙසම, තමන් ලබා ගන්නා සියලුම ණය සහ බිල්පත් ගණුදෙනු නිසි කලට පියවීමත් අනිවාර්යයි....වාහන සහ නිවාස මිලදී ගැනීමේදීත්, කුලී පදනමට නිවාස ලබා ගැනීමේදීත්, ඔබගේ මුල් මුදල සහ පොළිය තීරණය කරන්නේ මෙම අගය මගින්...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ජීවිතය කෙතරම් සුක්ෂම ලෙස හැසිරවිය යුතුද යන්න ඇත්තෙන්ම මා උගත්තේ අමෙරිකාවේදී...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">"මගේ මිතුරිය...මේ අලුත් පරම්පරාවේ දරුවන්...ඔවුන්ට විනයක් නැහැ...වැඩිහිටියන්ට ගරු කරන්න දන්නේ නැහැ...ඒ වගේම ඔවුන්ට මානුෂීය හැඟීම් නැහැ...සියල්ලම මුදල් පමණයි..."</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">"ඔවුන් විවාහ වන්නේ රැකියාව, තත්වය සහ මුදල් පදනම් කරගෙන...ඔබේ ගුණවත් කම, සෙනෙහස, සුන්දරත්වය...මේ කිසිවක් ඔවුනට වැදගත් නැහැ..."</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">"ඔබ දන්නවාද...මගේ වැඩිමහල් පුතා දැන් විවාහකයි... විවාහයට කලින්, ඔහුගේ මනාලියත්, ඇයගේ දෙමාපියනුත් අපගේ නිවසට ආවා...ඔබ පුදුම වෙයි, ඔවුන් මගෙන් ඇසුවේ, මා ඔවුන්ගේ විවාහයට වෙන් කරන මුදලේ ප්රමාණය ගැන...මා එවෙලේම එතැනින් ඉවත් වුනා...මගේ බිරිඳ ඔවුන්ට මුදල් දුන්නා...මා අදටත් දන්නේ නැහැ ඒ කොපමණක්ද කියා...ඒ වෙද්දී ඔහුට මා නිවාසය මිලදී ගෙන හමාරයි...ඔවුන් දෙදෙනාම ඉතා හොඳ රැකියාවන් කරන උදවිය..."</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">"ඔවුන් දෙදෙනා ඔවුන්ගේ පළමු දරුවා බලාපොරොත්තු වන සාදය පසු ගිය සතියේ මහා ඉහලින් සැමරුවා...ඉතා විශාල පෙට්ටියකින් නිල් පැහැ බැලුම් මතු වුනා....ඒ තමයි ඔවුන්ගේ පුදුම කරවීම...සියල්ලන්ම ප්රීති ඝෝෂා කලා...මා දන්නවා, මගේ බිරිඳ, ඔවුන්ට මුදල් දෙන්නට ඇති..."</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඔහුගේ කටහඩේ තිබුනේ වෙහෙසට පත් වූ මිනිසෙකුගේ, කලකිරීමක්...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">"එහෙත් ඔබලා දැන් ඉතුරුම් වැඩි කල යුතුයි නේද...නැතහොත්, ඔබ දෙදෙනාටම වෙන්නේ පිහිටක් නොමැතිව අසරණ වන්නට "</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මා ඒ අදහස මතු කලේ, හිත පත්ලේ මේ දිරිය මිනිසා වෙවුවෙන් උපන් සානුකම්පිත හැඟීමෙන්....</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">"ස්තුතියි මගේ මිතුරිය...ඔබ එය තේරුම් ගත්තාට..."</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">"මිනිසුන් නම් කියන්නේ මා වාසනාවන්ත බව...ඔබ දන්නවාද, මා අදත් අවදි වූයේ උදෑසන හතරට...මා රාත්රී වනතෙක් නොනවත්වා වැඩ කරනවා...මා කලිනුත් කිව්වා වාගේ තීරණය අප සතුයි..."</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඔහු තවත් එක් දිරිය මිනිසෙක්...ආදරණීය සැමියෙක්...වගකීම් ඉටු කල පියෙක්...ඔහුගේ දරුවන්, තව දුරටත් ඔහුගේ පිහිට පැතිය යුතුද....</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මේ කියවන ඔබත් එවන් දරුවෙක්ද...නිදහසේ සිතා බලන්න...ඔබගේ හිතිවිලි කිසිවෙකුට නොපෙනෙන වග මා ඔබට සහතික වෙන්නම්....</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">.........................................................................................................................................................</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මේ කතාන්දරයේ වැනි දරුවන් ඔබත් උස් මහත් කර ඇත්නම්, මම එහි වරද පටවන්නේ දෙමාපියන් වූ ඔබටය...ආදරය, සෙනෙහස ලබා දීම යනු දරුවන්ගේ සේවකයන් වීම නොවන වග මාගේ මතයයි...දෙමාපියන් වන ඔබගේ ජීවිතයේ සෑම තත්පරයක්ම වෙහෙසකර බව දරුවන්ට ඒත්තු ගැන්වීමේ කලාව ඔබ ප්රගුණ කල යුතු දෙයකි...එහිදී, ඔබ සමග දුක, සතුට සියල්ල විඳ දරා ගැනීමට දරුවන් උගත යුතුය...ස්වාධීන මිනිසෙකු ලෙස හිස ඔසවාගෙන් දෙපයින් ගමන් කිරීම, දෙමාපියන්ගේ මුදලින් ලැබූ සුඛෝපභෝගී වාහනයක් පැදවීමට වඩා අභිමානයක් බව සිතීමට තරම් ඒ දරුවාට ආත්ම විශ්වාසයක් ඇති විය යුතුය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ලෝකයට බරක් වන, මානුෂිය හැඟීම් නොමැති දරුවන් බිහි කරන්නේ ඔබේ සැලසුමකින් තොරවූ ආදරයම මිස අන් යමක් නොවන්නේය...දරුවාගේ මූලික අවශ්යතා ඉටු කිරීමේදී ඔබට සීමාවන් තිබිය යුතුය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඇමෙරිකාවේ උසස් පවුල් වල දරුවන් තාවකාලික රැකියා නොකරන බව සිතන ශ්රී ලාංකික පියෙක් සිය දියණියව රැකියාවට නොයැවීමට තීරණය කල බව මම පසු ගිය දිනෙක ඇසුවෙමි...ඔහු රැකියාවන් කිහිපයක් කරන මගේ රියදුරු මිත්රයා වැන්නෙකි...ඔහුගේ තරුණ දියණිය, සුළු රැකියා ඉතා පහත් කොට සලකමින්, තමාගේ පියාගේ ණය පතින් උසස් අධ්යාපනයට වියදම් කරයි...ඔවුන්ගේ ජීවිත කොහේ නවතීදැයි මම නොදනිමි...එහෙත් බොහෝ තරුණ ඇමෙරිකානු දරුවන් දෙමාපියන් මත යැපීම යනු කුමක්දැයි නොදන්නා බව පමණක් මම පැහැදිලිව දනිමි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">දාරක ප්රේමය යනු දරුවන්ගේ සේවකයන් වීමද නැතහොත් ඔවුන්ගේ ආදරණීය සහ වඩාත් විශ්වාසදායී මාර්ගපදේශකයා වීමද යන්න තීරණය කිරීම ඔබ සතුය... </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
WW</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
WW (පොකුරුවැහි)http://www.blogger.com/profile/10587623449695329723noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-7176648103183096346.post-77087504180258003282017-11-02T21:12:00.000-04:002019-06-09T18:03:19.821-04:00Fantasy vs Reality....යථාර්තයෙන් ඔබ්බට...<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8T2GCfTog7DuhLSei38KpRzGaPQ4E0-C6TZrSOlhxMmSZACQnA9uAx4wHA-FgEGKDw5fGevkrWwcyZSTeiV5f8rQXQyWFfCzPMcr7WwGI0zVYF1Z4lIeVIQcQ60wWEbballIBxbyxQmw/s1600/Daimond-Painting-Square-diamond-full-diamond-angel-love-couple-romantic-bedroom-decoration-painting-new-wedding-room.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="800" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8T2GCfTog7DuhLSei38KpRzGaPQ4E0-C6TZrSOlhxMmSZACQnA9uAx4wHA-FgEGKDw5fGevkrWwcyZSTeiV5f8rQXQyWFfCzPMcr7WwGI0zVYF1Z4lIeVIQcQ60wWEbballIBxbyxQmw/s400/Daimond-Painting-Square-diamond-full-diamond-angel-love-couple-romantic-bedroom-decoration-painting-new-wedding-room.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">A couple in heaven-Image from the internet</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Are you okay?</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">සියල්ල සිදුවී අවසානයේ ඇයට කෙටි පණිවුඩයක් ලැබින.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඇය හුන්නේ ඉතා කලබල වූ නගරය මැද බොහෝ ඉවසිලිවන්ත වූ නිල් අහස දෙස බලාගෙනය. එහෙත් සිත තුල වූයේ අධිවේගී මාවතකි. එහි තැනක කැබලි වී ගිය කාරය තුල, ඇය අසීරුවෙන් අවසන් සුසුම් පොද පිට කරමින් උන්නාය. ඇයගේ ස්නායු හරහා සිදු වූ සියලු රසායනික ප්රතික්රියා නැවතී තිබිණි. මහා දවාලේ, හිරිගඩු පිපෙන සීතලක, ඉර වගක් නොමැතිව සිටින කල, ඒ කෙටි පණිවුඩය අසනි වැස්සක් සේ දැනෙන ෆැන්ටසියෙන් ඇය ඒ මොහොත වෙද්දී මිදී තිබිණ. ඇය කළු කුහරයක සැඟවූ ප්රේමය, මන්දාකිණියක, ඔහුගේ සඳ එළිය වැටෙන මානයේ නැවතත් තැබිය යුතු නැත.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">අහස බොහෝ සේ විසල් බවත්, ඒ සාම හිස් බවත් ඇයට හැගිණි. තව නොබෝ දිනකින් උදාවෙන දින සියල්ලම ඒ තරමටම හිස් වනු ඇත.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඇයට බොහෝ වෙහෙසකර බවක් දැනිණ. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">විසි අවුරුද්දකට වඩා දින පිරවූ එකම අරමුණ වුයේ සිය ආදරණීයයන්ගේ සතුට නොවේදැයි, ඇය තමාගෙන්ම ප්රශ්න කලාය. ඒ ගමන තුල, තමාගේ හැඟීම් කවරාකාරදැයි යම් තරමකින් හෝ තෝරා, බේරා ගැනීමට ඇය නොනැවතුණු බව දන්නී ඇයම පමණකි. පිටත සිට බලන්නෙකුට ඇය, අපරාජිත, අරමුණු සපුරා ගත් ගැහැණියකි. එවන් ලොවක, තමා සතු සියලු ශක්තිය, අන් අය කෙරෙහි කැප කල බොහෝ වෙහෙසකර යුවතියකගේ, සැඟවුණු ප්රාර්ථනා තිබීම, මරණ දඬුවම ලැබිය හැකි වරදක් බව අද ඔප්පු වී හමාරය.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">"Poor Sad Woman...She is ruining happiness of everyone else...looking for her own happiness..."</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඒ වචන ඇයගේ මොළයේද, හදවතේද සියුම් ම නහර විනිවිදිමින් තිබිණි. එයින් ඇති වූ කුඩා සිදුරු වලින් පිටවූ වේදනාව ඇයගේ හදවත අකර්මන්ය කිරීමට තරම් ප්රබලව නැගිණි. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඔහු ඇය දිනා ගැනීමේ තරඟය තුල, ඉතා අවදානම් අන්ත කරා යාම අරඹා බොහෝ කාලයක් ගත වුවද, ඔහුට අවැසි කුමක්දැයි ඔහුවත් නොදැන හුන්නා වෙන්නට පුළුවන. එසේත් නොමැති නම් ඔහු හුදෙක් සෙල්ලක්කාරයෙකු වන්නටද පුළුවන.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">එහෙත්, ඔහු අසලදී ඇයට ආදරණීයම වූ ප්රේමයද, රැකවරණයද දැනෙනා තරමටම, ඔහු කුමක් හෝ එක්තරා අන්තයක් ප්රගුණ කල අයෙකු වග පමණක් ඇය නිහඬවම තීරණය කලාය. ජීවිතයේ ප්රථම වතාවට, ප්රේමයට අකුරු මදිවෙද්දී, බොහෝ විට ඔහු ගේ දෑ ස මත්තේ කාලය නැවතී තිබිණි. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඔහු දෑස් වලින් උණ්ඩ විසි කල අතර, ඇය ඒවායින් වෙඩි තබා ගත්තාය.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">අප අරඹන සියලු වැකි අවසන් වන්නේ නැවතීමේ තිතකිනි. ඒ තිත ඉක්මනින් තැබීමට ඇය ආත්මාර්ථකාමී යැයි කියූ ඒ වචන පෙළ බොහෝ ඉවහල් වූ බව කිසිවෙකු දන්නේ නැත. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඇයද ඔහු තරමටම උමතු, හිතුවක්කාරියක වග, ඇයගේ සමු ගැනීමේ අවසන් කෙටි පණිවුඩය ලැබෙන තුරු ඔහු සිතන්නට නොමැත. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">තම හිතෛෂියන් වෙනුවෙන් වෙන් කල ගමනේ, මදකට නැවතී ඔහුට අසීමිත ලෙස ප්රේම කිරීමේ දඬුවම තීරණය කිරීම ඇය සතු අයිතියකි. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඇය හිමාලයාවේ උසම තැන් වෙත ජීවිතයේ සුක්කානම ගෙන ගියේ, ඇය වටා හුන් සියල්ලෝම සතුටින් තබන්නටය. බැඳීමට කිසිවක් නොතිබූ කල, ඇය ඒ ගමන සඳහා මෙහෙයවූ සුක්කානමට බොහෝ සේ බැඳී තිබිණි. අන් සියල්ලෝම ඇයගේ ආදරයෙන් සතුටු වෙද්දී, ඇය අජීවී, හැඟීම් දැනීම් නොමැති කාල සටහන් ලුහු බැඳ සැනසුනාය. රැයක්, දවාලක් වෙනසක් නැති ජීවිත කාල සටහනේ නිද්රාවෙන් ඇය අවදි වූයේ, ඔහු එන දාට අහසේ ඇඳුන විදුලි සැර වල තිගැස්මෙනි. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඒ කාල සටහන් සියල්ලම මතකයක් කර ඇය යන්නට යන බව ඇසීමෙන් පුදුම වූවා යැයි කියූ ඔහුගේ ස්නායු දත්ත කොයි යම් දැයි සිතන්නට ඇයට නිනව්වක් අද නැත.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Are you okay, please let me know that you are?</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඇය මළානික දුරකථන තිරයට හිස් බැල්මක් හෙලා, රියදුරු අසුන තුල ගුලි වූවාය. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">හිස ගසා හඬා වැලපෙන්නට අවැසි උරහිසේ අයිතිකරු, ඔබ හොඳින්දැයි, ඇයගෙන් අසයි.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Kill me...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">එසේ නොකියා ඇය දුරකථනය ක්රියා විරහිත කලාය.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">බොහෝ දුර සිට බැලූ කල ඉතා උස්ව නැගී ඇති කඳු මුදුන් සියල්ලම, අසීරුවෙන් නැග ගත් කල, ඇත්තේ හාත්පස හිස් බවකි, තැනිතලාවකි, හුදකලාවකි. ඔබ නොදන්නා, නොදුටු කිසිවක්, ඒ මහා උස කඳු මුදුන් වල නැත. එහෙයින් තැනිතලාවේ සුවෙන් ජීවත් වනු විනා අසීරුවෙන් කඳු මුඳුන් තරණය කිරීම, අනවරත වෙහෙසකි.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Do you love me ?</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඔහුගේ දෑස මත, අළු පැහැයෙන් දිලිසුන කුඩා මැණික් පලිඟු තුල ඇය එයට පිළිතුර කෙටූ වග, ඔහු නොදකිනු ඇත. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඒ අප කිසිවෙක් තමන්ගේ දෙඇස් වල ලියැවී ඇති දෑ මන්දැයි විශ්ලේෂණය නොකරන බැවිනි....</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">..........................................................................................................</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඇයගේ උකුල මත අළු වන් ඇස් ඇති, කුඩා සින්ඩරෙල්ලාවක නිදා වැටෙන්නීය. ඔහුගේ කැරලි හිස කෙස් ඇයගේ උරහිස මතය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඔහුගේ පය පාමුල කුඩා කෝච්චියක් සමඟ හරඹ කරන කොලු පැටියාද, ඔහු සේම හිතුවක්කාරයෙකි.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">අවසාන තිත් තැබීම ඒ තරම් පහසු නම්, බොහෝ දෙනා ඒ තිත තමා ලඟම තබා ගනු ඇත.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඇය එදා නික්ම ගොස් ජීවිතය සොයා ගියේ නැත. ඇයට උවමනා වූයේ සියලු රැහැන් බිඳ ලා තනි වන්නටය. එසේ ගිය ගමනක ඔහුගේ දෑස කොළ එළියක් වී දැල්වෙද්දී, ඇයට රතු එළියේ නවතින්නට අමතක විය. ඇයගේ සියලු ඉන්ද්රියන් අවසඟ වෙද්දී, ඔහු සියලු ලේ නහර වල කිමිදී දැනෙන වේදනාව කොයි තරම් සියුම් දැයි ඇයට දැනුණි.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">දින ගණන් ගෙවී යද්දී, ඇයට හුරු පුරුදු අකුණු සැරය ඇයගේ ඇඳ ඉහපත ඇඳෙනු ඇය බලා සිටියේ මලානික දෑසිනි. ඔහු ඇයගේ හදවත පුරා තැනින් ඇති කල සුව නොවූ පැලුම් වලට, ප්රේමය බහාලූයේ ඉතා මට සිලිටි ලෙසය.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">විල් යූ මැරි මී....ඩූ යූ ලව් මී....</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඇය තබන්නට සිතු අවසාන තිතට, නොනවතින තිත් එක් කල හිතුවක්කාරයාගේ හිස ඇයගේ උරතලය මත කඩා වැටී තිබුණි. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඇය ඔහු අවදිවන තුරු නොසෙල්වී දෑස පියා ඉන්නට තීරණය කලාය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
...................................................................................................................................................................</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මේ කතන්දර දෙක තුලට ෆැන්ටසිය හෝ රියැලිටිය ආරෝපණය කිරීම ඔබ සතු වග කීමකි. වටිනාම දෙය වන්නේ සෑම ෆැන්ටසියක්ම, රියැලිටියක් කිරීමට උත්සාහ නොදැරීමයි. ඒ මන්ද යත්, </span><span style="font-size: large;">රියැ</span><span style="font-size: large;">ලිටියේ ඇත්තේ, ෆැන්ටසියට වඩා බොහෝ වෙනස් මනෝ භාවයන් බැවිණි.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">............................................................................................................</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මට ආදරේදැයි ආයෙමත් නාසන්න </span></div>
<span style="font-size: large;">ඕනෙමද හේතුවක් ප්රේමයක් උපදින්න <br />අහඹු ඇස් බැල්මකට, ඕනෙ නෑ උප්පැන්න <br />අයිතියක් කුමකටද හෙවනැල්ලෙ හැප්පෙන්න...<br /><br /><br />උල්පතක් හිර කරන් දුක් විඳින කන්දකට <br />අකුණු සැර එව එවා සමච්චල් නොකරන්න <br />දරා ගන්නට බැරිව නාය ගියොතින් ඔන්න <br />මේ තරම් ආදරේ තිබුනිදැයි නාසන්න...<br /><br /><br />පුර හඳක් සැරසෙද්දි පෝරුවට ගොඩ වෙන්න <br />මියැදිච්ච තරුවකට නාඩන්න නොකියන්න<br />කළු කුහර තියෙන්නෙම හිතුනාම තනිවෙන්න <br />සඳ එළිය නොවැටෙන්න, ආයිමත් නොබලන්න....<br /><br /><br />.................................................................................<br />මට ආදරේදැයි ඉතින්, ආයෙමත් නාසන්න<br />................................................................................</span><span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">WW!!!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
WW (පොකුරුවැහි)http://www.blogger.com/profile/10587623449695329723noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7176648103183096346.post-89964358565192269462017-10-28T00:07:00.001-04:002019-06-09T18:03:31.807-04:00Last good bye....<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhELbtx_Uq49WJYcwhC7weyNa0qUkXkkoSFIfwpQf6sMrApHe4XXeI-0O9458OJ6yCZwUzp1nkOLdFf7G2YhsWdz9HvTcfCNhUCoz9RV-hx1UEGTcvOm2tq3ZVILW8HFrpPnjpDFBLOO2s/s1600/sad-wallpaper.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="1600" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhELbtx_Uq49WJYcwhC7weyNa0qUkXkkoSFIfwpQf6sMrApHe4XXeI-0O9458OJ6yCZwUzp1nkOLdFf7G2YhsWdz9HvTcfCNhUCoz9RV-hx1UEGTcvOm2tq3ZVILW8HFrpPnjpDFBLOO2s/s400/sad-wallpaper.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">https://www.chobirdokan.com/wp-content/uploads/sad-wallpaper.jpg</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<span style="font-size: large;"> </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b>I'll let my heart burn in to millions of pieces </b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b>In a wild fire, which feels like a rain </b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b>Next comes the silence, and there will be ashes</b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b>Don't let them rust your tiny little heart...</b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b>A one tight hug, went inside my blood</b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">The world was paused, </span><span style="font-size: large;">for a moment of ours</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b>I felt love & care, but was it really there</b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b>And who cares baby, I needed it right there...</b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b>The clouds are falling, and the earth is rolling</b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b>Is it the lightning in your eyes, or is it my dream</b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b>I try to squeeze my heart, heavy as a storm</b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b>Yeah Baby you've every right, but it is tonight</b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b>...My Very Last Night...</b></span></div>
<div style="text-align: start;">
<span style="font-size: large; text-align: center;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: start;">
<span style="font-size: large; text-align: center;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: start;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<b>By,</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>WW</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>27 October 2017</b></div>
<br />
<br />
<br />WW (පොකුරුවැහි)http://www.blogger.com/profile/10587623449695329723noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7176648103183096346.post-73247123096480930542017-06-04T22:43:00.002-04:002019-06-09T18:03:47.412-04:00Will never surface for the world to see...<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfKW0piirhh7g0SRG-QBz9-cKx9aeO731Ai1DtLwopRLRwnFouu2hYxPSVqaGnIsMfAfQ9WPU_SIp2rJ8MPZGuXX0fjEEX7Y5KVXvwmKxuz8ZlnBoln5uZ5ok0CFReWolpo-NsfOT_TY8/s1600/20130327-commercial-amykarp-1031-870x580.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="580" data-original-width="870" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfKW0piirhh7g0SRG-QBz9-cKx9aeO731Ai1DtLwopRLRwnFouu2hYxPSVqaGnIsMfAfQ9WPU_SIp2rJ8MPZGuXX0fjEEX7Y5KVXvwmKxuz8ZlnBoln5uZ5ok0CFReWolpo-NsfOT_TY8/s320/20130327-commercial-amykarp-1031-870x580.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: large;">Deep down in a darkest cave<br />Below the sunlit surface waters<br />There is a tiny little fish in the sea<br />That the world will never get to see...<br /><br />He spreads the light of thousand stars<br />Which keeps the darkness far away<br />Deep inside...always happy and warm<br />But...will never surface for the world to see...<br /><br />He sings a song in the longest nights<br />Echoing waves...touching the cave<br />The silent romance with so much beauty<br />But...It is too deep, so the world won't see...</span><br />
<div class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #1d2129; display: inline;">
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<br /></div>
<div style="font-family: inherit; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<br /></div>
<div style="font-family: inherit; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<br /></div>
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: large;">By</span></div>
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: large;">WW<br />04 June 2017</span></div>
</div>
WW (පොකුරුවැහි)http://www.blogger.com/profile/10587623449695329723noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-7176648103183096346.post-8959916459489938182017-04-23T02:26:00.001-04:002019-06-09T18:04:07.879-04:00සුරංගනාවී...........<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJUmRugZzlxhYBOgf-i3hOX7yXjGu6qPves8P1fjXHMVeQgrXfCVfuenngiW7Se5J1OQTqMil-gmZGfP0RwrQahKR8idMoWAyNM9B_QFBCHJqyKW3vq34QXP8NfB9AortsixlI9QSNp60/s1600/download.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJUmRugZzlxhYBOgf-i3hOX7yXjGu6qPves8P1fjXHMVeQgrXfCVfuenngiW7Se5J1OQTqMil-gmZGfP0RwrQahKR8idMoWAyNM9B_QFBCHJqyKW3vq34QXP8NfB9AortsixlI9QSNp60/s400/download.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">A girl walking away...</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">සමහර මිනිසුන්ට අතීතස්මරණයට</span><span style="font-size: large;"> දෑස පියා ගත යුතුය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">තවත් අයෙකුට නිදහසේ මධු බිඳක් තොල ගෑ යුතුය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">එහෙත් මගේ වර්තමානයද, අතීතයම පමණි...එහෙයින් මම එළඹි සිහියෙන් අතීතයේ ජීවත් වෙමි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">බොහෝ කලෙකින් මවිසින් කිසිවෙකුට ප්රේම කල බවක් මතකයට නගා ගත නොහැක...පෙම්වතියක් වීමත්, සැබෑ ලෙස ප්රේම කිරීමත් දෙයාකාරය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">සැබෑ ලෙස ප්රේම කිරීමේදී කෙනෙකුගේ පංචස්කන්ධයේ සමින් වැසුන ආවරණය ඉවත් කල යුතුමය...එහි උරුමක්කාර ආත්මය සමඟ ඉතා විශ්වාසදායී ලෙස ගණුදෙනු කල යුතුය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ආගන්තුකයෙකුගේ රුධිර පීඩනය පිළිබඳව සැබෑ අවබෝධයක් ලැබීමට තරම් ප්රඥාව ප්රගුණ කල යුතුය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">එකිනෙකාගේ නියුරෝන වල සංවේදීතාවයද, ඔවුහු අතුනු බහන් වල දරා හිඳිනා අනේක අපද්රව්යයොද, </span><span style="font-size: large;"> වැනි එකී නොකී බොහෝ දෑ පිලිබඳ නිසි අධ්යනයක් නොමැති කිසිවෙකුට සැබෑ ලෙස ප්රේම කල නොහැක...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">එවන් අවබෝධයක් නොමැතිව ගලා යන සබඳතා සියල්ලම රඳා පවතින්නේ පංචස්කන්ධයේ මතුපිට පෘෂ්ටයේ සුමටභාවය භාවාතිශය ලෙස රස විඳීමේ හැකියාව මතය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ටෙක්සාස් ප්රාන්තයෙහි පනස් පස් වියැති කාන්තාවක් පෙම්වතියක් වීම, දෝෂාභියෝගයකට ලක් වීමට කාරණාවක් නොවන වග මම තරයේ කියමි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ආකර්ෂණය, කරුණාව, රැකවරණය, රාගය මේ කුමක් හෝ මුල් කර එකිනෙකා කෙරෙහි ආශක්ත වන්නෝ තමන් පෙම්වතුන් බව කියති...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">එහෙයින් මමද පසුගිය වසර කිහිපය තුල, කිහිප වරක්ම පෙම්වතියක් වීමි...සැබෑ ප්රේමය යළිදු කිසිදිනෙක හමු නොවන බව දැන දැනම පෙම්වතියක් වීමි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">එහෙත් ප්රේමය සැබෑවක් විය යුතු බව මා උගත්තේ ඔහුගෙනි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">එදා විසි නව වියැති ඔහු, පින්තාරු කලේ හතළිස් පස් විය ඉක්මවමින් සිටි මගේ ජීවිතයයි...ඔහු පියානෝවෙන් මගේ ජීවිත ගීතයේ කිසිදාක නොවැයුනු රසාලිප්ත ස්වර වැයුවේය...මගේ පංචස්කන්ධයෙහි ඇතුල් ගර්භය ඔහුගේ මනසින් විනිවිදින ලද්දේය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">එහි පෙළඹවීමෙන් මා කවුරුන්දැයි, මම සොයා ගතිමි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඔහුගේ ඇතුලාන්තය ප්රේමයේ සෞම්ය සඳ කිරණ වලින් පිරී තිබිණි...මම හෙමින් සීරුවේ ඔහුගේ ආත්මයද, සියලු අභ්යන්තර ඉන්ද්රියයන්ද විවර කර බැලීමි...එවිට </span><span style="font-size: large;">ඒ සියුම් රශ්මි ධාරාවන් </span><span style="font-size: large;">හාත්පස පැතිර ගියේය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">තෙත් වූ පස් පිඩැල්ලකින් එළියට</span><span style="font-size: large;"> ඇදෙන්නට තතනන ගැඩවිලෙකු පවා එය අත් වින්ද බව මම දනිමි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඉතින්...මා ඒ කිරණ ඉසියුම්ව විඳීම වරදක් යයි නොකියන්න...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඔහු සතුව ඒ නගරයේ බොහොමයක් ඉපැරණි පල්ලි වල අගුළු විවර කල හැකි යතුරු තිබිණ...ඒවායේ ඇති සිත්තම් වල අපූර්වත්වය විඳින්නට ඔහු මට හුරු කළේය...ඒ ගිය බොහොමයක් ගමන් වලදී, ඔහු සමඟ ස්වර්ගයේ ද්වාරයෙන් ඇතුළු වන්නට මගේ හිත බල කල වාර අනන්තය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">"ඔයාට දරුවෝ හදන්න ඕනෙද"....</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">එවන් දිනෙක මම අසා සිටියෙමි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">"ඔව් මං බොහොම ආසයි පුංචි කෙලි පැංචියෙකුට"...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">පිපෙනා සියලු මල් පරවන බවද, වර්තමානයේ සෑම දවසක්ම අතීතය වන බවද එදා ඒ මොහොතේදී මට වැටහින...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඒ වෙද්දී මගේ පළමු විවාහයේ දරුවන් දෙදෙනාම විශ්ව විද්යාල පිවිසුම් ආසන්නයේ සිටියවුන් වූහ...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඔබ කෙසේ සිතුවද ප්රේමය අපරාධයක් නොවිය යුතුය...ඔහුගේ ප්රේමයේ සඳ කිරණින්, පරඬලකට නැවුම් ජීවයක් නොලැබෙනා බව සහතිකය...එහි අයිතිය සුවිශේෂ වූ කඩුපුලකටය... </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">එහෙත් හිතවත...එයින් පසුව, අපි පුරා වසර හතරක් පුරා එකිනෙකාගේ රශ්මියෙන් මිදෙනු නොහැකිව දැවුනෝ වෙමු...වෙන් වීමේ ගිවිසුම් බොහෝ විට එක සඳ පළුවකට පමණක් සීමා විය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඔහු දරුවන් එපා යැයි කීවේය...මම ඔහුට දරුවන් දෙන්නෙමියි පොරොන්දු වුනෙමි...අඳුරු කාමරයක, මගේ ලැම මත ඔහු කඳුළු සලකුණු තබද්දී, මම මගේ කඳුළු මගේම ලේ නහර තුලට වත් කලෙමි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඔහුට ගැහැණු යහළුවන් අඳුන්වා දෙමින් ඔවුන් සමඟ මිත්ර වීමට බල කෙළෙමි...එහෙත් ඒ සෑම විටකම ඔහු බලා සිටියේ මගේ දෑස දෙසම පමණි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ජීවිතය තිත්ත වෙද්දී, මට මගේ සිහිය වදයක් විය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">එවන් දවසක, ඇය මා පසු කර ගියේය...රතු කෙස් ඇති ඇයගේ දෙපා යුග්ම වල බෝනික්කියගේ දෙපා වල හැඩය විය...මම එසැණින්ම ඇයව නවතාලුයෙමි...අපි මිතුරියන් වීමු...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මාසයක ඇවෑමෙන්, මම ඇයට මගේ මිත්රයාව හමු වෙන ලෙස ආරාධනා කලෙමි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ප්රේමයට සාධාරණයක් කල නොහැකි නම්, එය නිර්ලෝහී පරිත්යාගයක් විය යුතුය...ආත්මාර්ථයෙන් ලැබෙන සැනසීමට, වඩා පරාර්ථයෙන් ලැබෙන වේදනාව සැනසීමක් බව මම විශ්වාස කරමි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඔවුන් දෙදෙනාගේ දෑස් හමු වූ මොහොතෙහි විසිර ගිය කුඩා පුලිඟු වලින් මගේ සියොලඟම දැවුන බව ඇත්තකි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">එහෙත් ප්රේමය සැබෑ නම්, එය එහි පාර්ශවකරුවන්ට කිසිවිටෙක මාර්ග බාධකයක් නොවිය යුතුය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">එදා ඒ මොහොතේ මම ඒ බාධකය ඉවත් කලෙමි...කල් තියා සැලසුම් කල පරිදි මගේ යෙහෙළිය දුන් ඇමතුමින් ඔවුන් දෙදෙනා තනිකර දමා මම එදා පිටව ආවෙමි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">"යන්න එපා"</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඔහු අසීරුවෙන් කී කල, මට ඔහුට හාදුවක් දෙන්නට වුවමනා විය...ඔහු වැලඳ, යළිඳු ඒ සුමුදු සඳ රැස් විඳීමට හිත කෑ ගසා කියද්දී, මම පිටව ආවෙමි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඉන් පසු, මගේ දුරකථන තිරය මත බොහෝ විට වියළී ගිය කඳුළු පැල්ලම් විය...ඊටත් පසුව දුරකථනය බොහෝ සේ නිසොල්මන් විය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">එය කෙබඳු හැඟීමක්දැයි විග්රහ කරන්නට වැය කරන්නාවූ ඔබේ කාලය අපතේ යන වග පමණක් සිහි තබා ගන්න...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඉර, සඳ, තරු...මේ සියල්ලම ඇත්තේ බලා සැනසෙන්නට පමණි...ඒවා අයිති මන්දාකිණි වලින් ගලවා, ඔබේ දෙපා මුලට ගන්නා සෑම උත්සාහයකම අවසාන ප්රථිපලය, ලෝක විනාශය පමණි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ජීවිතය, අතීතය වී ගලා ගියේය...මම අත්මිටකින් ගත හැකි වූ ප්රේමය, එක සුසුමකින් අන් සන්තක වන්නට ඉඩ හැර බලා හුනිමි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මම ඔහුට ඉන් වසර හතරකට පමණ පසු ඇමතුමක් දුනිමි...ඔහුගේ පින්තාරු එකතුවක් නැරඹීමට එන්නැයි එදා ඔහු මට ආරාධනා කළේය...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මගේ සුසුම් වල තිගැස්මක් තිබුනේ නැත....ඔහුගෙන් නික්ම ආ දා පටන් ඒවාට එකතු වූ මළකඩ රස පමණක්, පෙරසේම තිබුනේය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">කඩුපුල ඔහු ලඟින්ම පිපී තිබිණ...මගේ සුසුම් වලට වඩා, ඒ සුවඳ බොහෝ නැවුම් වග මට දුර තියාම දැනිණ...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">රැලි වැටෙන්නට තතනන මගේ සීතල කම්මුලට, ඇයගේ පිරුණු රෝස පැහැති කම්මුල් වලින්, උණුසුම් හාදුවක් ලැබිණ...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මම ඔහුගේ දෑස මග හැරියෙමි...එහෙයින්, ඔහුට එදා මෙන් මගේ දෑස දෙස ඕනෑකමින් බලන්නට වුවමනාවක් තිබුනා දැයි මම නොදනිමි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ප්රේමයද විටෙක පිළිලයකි...එවන් කලෙට එය සියලුම පෝෂක වලින් ඈත් කල තැබිය යුතුමය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">"ඔයාද ඒ සුරංගනාවී"....</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">"තාත්ත කිව්වා, මගේ අම්මිව එයාට ගෙනත් දුන්නේ ඔයා කියල"....</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">..........................................................................................................................................</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ප්රේමය නම් එසේ විය යුතුමය...එක් හදවතක් දැඩි ශීතලෙන් හිස්ව ගියද, තවත් හදවත් සිය දහසක් </span><span style="font-size: large;">උණුසුම්ව</span><span style="font-size: large;"> පිරී යා යුතුමය... </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">............................................................................................................................................ </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
පසු සටහන : එය වොෂින්ටනයේ එක් වැසිබර සැන්දෑවකි...දහසය වන වීදියේ ඉබි ගමනින් ඇදෙන රථවාහන පෝලිමක ගාල් වී සිටීම දැඩි සේ වෙහෙසකර වූ අතර, මා එහි වාඩුව ගත්තේ මෝටර් රථයේ ගුවන් විදුලි යන්ත්රය මෙහෙයවන බොත්තමට නොනැවතී තට්ටු කරමිනි...<br />
<br />
ඇය දිගු සුසුමක් හෙලුවාය...එකිනෙකා පරයා නැගුන එක් ගුවන් විදුලි නාලිකාවකින් පිටවූ ඒ සුසුම මගේ දෙකන් පෙති අතර වදිද්දී, ඉස්පාසුවේ එය විඳින්නට මට වුවමනා විය...<br />
<br />
එතැන් සිට ඔබ කියවූ මේ කතාව ඇයගේ සජීවී හැඟුම්බර හඬින් මම අසා සිටියෙමි....වරෙක, කතාව අතරතුර ඇය තදින් හුස්ම ගන්නා හඬද, ඉකිය සිර කර ගැනීමට දරන මහත් ආයසයද, හදවත කලම්බන සුළු විය....ඇය ඔහුගේ වර්තමාන බිරිය ඔහුට මුණ ගැස්වූ තැන්හිදීද, ඔවුන්ගෙන් පිටව තම දුරකථන අංකය පවා වෙනස් කොට ඔහුගෙන් පලා ආ හැටිය කියද්දීද, ඇගේ කට හඬ බොහෝ සෙයින් බිඳී ගිය වග මට දැනින...<br />
<br />
මේ නිර්මාණයේ අඩංගු සියලු සංසිද්ධීන් සියල්ලම සත්ය වන අතර, එයට වෙනස් අරුතක් දීම සඳහා මා සමහර තැන්වලදී අටුවා ටීකා එක් කල බව මම පිළිගනිමි...<br />
<br />
ඇය තම ලාබාල පෙම්වතාට, පෙම්වතියක් සොයා වෙහෙසුනාය....මාර්ගයේ තමා පසු කර ගිය රූබර යුවතිය, ඔහුට ගැලපෙන බැව් ඇසුරු සැණකින් සිතූ ඇය, එසනින් ඇය හා මිත්ර වූවාය....ඔවුන් දෙදෙනා සුක්ෂමව මුණ ගස්වා, ඔවුනගෙන් පලා ආවාය....<br />
<br />
සිනමා පටයක තිර රචනයක් නොවූ ඒ කථාවේ තුබූ,අධි සන්වෙදිභාවය මගේ කතාවෙන් හිතාමතාම ඉවත් කලෙමි...<br />
<br />
ඔබ මේ පිටුව වසා දැමිය යුත්තේ තවත් සංවේදී කඳුලක් සමඟ නොව, මිනිසුන් ආත්මාර්ථයෙන් ඔබ්බට ගොස් කරනා කැප කිරීම් වල ගැඹුරු වූ වටිනාකම සිත්හි දරාගෙනය...<br />
<br />
එය තවත් එක් රාගයෙන් උමතු වූ ගැහැණියකගේ කථාවක් නොව, තම ප්රේමය හා අනෙකුත් බැඳීම් වෙනුවෙන් අරගල කරන්නාවූ සියල්ලන්ටම පරමාදර්ශයකි...අප බැඳීම් වෙනුවෙන් අරගල කළ යුතු නැත...ඒ සියලුම බැඳිම් වලට වලට නියම වටිනාකමක් දිය හැක්කේ උසස් මනසක් ඇත්තවුන්ට පමණි...<br />
<br />
<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
----WW---</div>
WW (පොකුරුවැහි)http://www.blogger.com/profile/10587623449695329723noreply@blogger.com33tag:blogger.com,1999:blog-7176648103183096346.post-37384490177229477272017-04-09T23:53:00.000-04:002019-06-09T18:04:31.971-04:00ගල් වලක තිබිය හැක කුඩු වෙච්චි ප්රේමයක්...<br />
<br />
<span style="font-size: large;">ඉර කෙන්ද උණු වෙවී වැටෙද්දී ගල උඩට</span><br />
<span style="font-size: large;">පෙම්බරී බර ගත්තෙ මං මගේ තනි අතට</span><br />
<span style="font-size: large;">කළුගලක් බිම හැපී මෙලෙක වූවත් දුකට</span><br />
<span style="font-size: large;">දුකක් දැනුනේ නෑලු මුදු රෝස මල් වලට...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">දකින්නට හිතුවාම නොපෙනිච්ච හීනයක්</span><br />
<span style="font-size: large;">ඇස් වසා ගල බිඳිමි සිවුරු ලා ගීතයක්</span><br />
<span style="font-size: large;">මල් වලට නොහොබිනා දුප්පත්ම හාදුවක්</span><br />
<span style="font-size: large;">ගල් වලක තිබිය හැක කුඩු වෙච්චි ප්රේමයක්...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">කුළු ගෙඩිය තිස්සේම වදිද්දී කළු ගලේ</span><br />
<span style="font-size: large;">මේ දැනුත් රිදෙනවා කළු කුහර හදවතේ</span><br />
<span style="font-size: large;">මල්සරා උඹ මගෙන් උදුරාන ගිය වෙලේ</span><br />
<span style="font-size: large;">බෝරයක් පිපුරුනා ඇතාගල මහගලේ...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අත් දෙකක් තිබුනෙ නෑ ඉඹින්නට ඇත්තයි </span><br />
<span style="font-size: large;">එක අතක වාරුවෙන් ගල බින්ද සත්තයි</span><br />
<span style="font-size: large;">කළු ගලින් කිරි ගරුඬ අඹනු බෑ ඇත්තයි</span><br />
<span style="font-size: large;">මැණිකෙ මට ටජ් මහල වැරදුනා සත්තයි...</span><br />
<br />
<br />
WWWW (පොකුරුවැහි)http://www.blogger.com/profile/10587623449695329723noreply@blogger.com23tag:blogger.com,1999:blog-7176648103183096346.post-63490956866075672742017-03-18T12:21:00.002-04:002019-06-09T18:04:52.357-04:00අයි වොන්න හග් යූ...<div style="text-align: justify;">
</div>
<span style="font-size: large;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: medium;">
</span>
<br />
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz8D5cHik1v3KJHU7fKxY4H8ffPLuhN0ckvRhscYr9k531Sn4ItKAujSStOZ6PVkMtKUNBNS8SQpCHRWN6bCK_1rYKqKPhVNWMTspxk-7DkpA59x3UfQFbJt88QoaegZi7KgiJAjbFr4Q/s1600/images.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="199" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz8D5cHik1v3KJHU7fKxY4H8ffPLuhN0ckvRhscYr9k531Sn4ItKAujSStOZ6PVkMtKUNBNS8SQpCHRWN6bCK_1rYKqKPhVNWMTspxk-7DkpA59x3UfQFbJt88QoaegZi7KgiJAjbFr4Q/s320/images.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">A couple hugging each other </td></tr>
</tbody></table>
</div>
<span style="font-size: medium;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<span style="font-size: medium;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">ඇතුල් වීමේ දොරටුව වසන්නට ආසන්නය...</span></div>
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: x-small;">
</span>
</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">සමාවෙන්න...මා හිඳින්නේ ගුවන් තොටුපොළකය...හොඳින් උණුසුම් වූ හදවතක් ඇති මිනිසෙකුට එකවර හඬන්නටත්, හිනැහෙන්නටත් හැකි තැනක් ඇත්නම් ඒ මෙතැනය...</span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-size: large;">
</span></span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><br /></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">මා යා යුතු තැනද, කල යුතු දෑද, දෛවය විසින් කල් තබාම තීරණය කොට තිබිණ...එහෙත් මට කිසිදු අරමුණක් නැත...</span></div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<br />
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><br /></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">මගේ ජීවිතයද නිශ්චිත ධාවන පථයකට ඇතුළු වූ ගුවන් යානයක් වැනිය...සියලු දත්ත බහා ඇති මොළය හදවත සමඟ ඇති සබඳතා සියල්ලම නවතා දමා, ස්වයංක්රිය ධාවනයක යෙදෙයි...</span></div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<br />
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><br /></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">එය වෙනස් වන්නට නම්, ඇගේ දෑසෙහි ඇති සෞන්දර්යය, මගේ හදවත මත පින්තාරු කල යුතුය...</span></div>
<span style="font-size: x-large;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><br /></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: x-small;">
</span>
</span><br />
<span style="font-size: x-large;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">එහෙත් මා හදවත සන්තකව තුබූ සියලු වර්ණද, පින්සල් ද, කඩදාසි කොළද, දැන් අයිති ඇයටය...ඇය ඒවා සොරා ගත්තාද, නැතහොත් මා ඒවා රැගෙන යන ලෙස ඇයට පෙරැත්ත කළාදැයි, මට නිශ්චිතවම කිව නොහැක...</span></div>
<span style="font-size: x-large;">
</span>
<div>
<br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: x-small;">
</span>
</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">මම දෑස් පියා ගන්නෙමි...</span></div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<br />
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><br /></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">ගුවන් යානා අසුනට උඩින් ඇති වා කවුළුව වසන්නැයි ඈ මගෙන් ඉල්ලා සිටින්නීය...ඉන් පසු, ඈ මගේ වම් උරතලය මත ඇගේ සීතල කම්මුලක් රඳවන්නීය...මගේ වමත ගෙන, ඇගේ දකුණතේ ඇඟිලි කරු තුල රඳවා ගන්නීය...ඒ අතැඟිලි බොහෝ සීතලය...එදා සේමය...ඇයට කථා කරන්නට වුවමනා නැත...එහෙත් ඇය මා දෙස හොරැහින් බලන බව මම දනිමි...ඇයට හාදුවක් වුවමනා වී ඇත...</span></div>
<span style="font-size: x-large;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><br /></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">ඔබට සිහිනයක් කෙතරම් චමත්කාරජනකදැයි අනුමාන කරන්නට හැකිදැයි මා නොදනිමි...විශ්වීය තරු සියල්ලම පෑයූ අහසද, නොනැවතී කඩා හැලෙන නයගරාවද, ශ්රී පාදයේ ඉර සේවයද, සිය මවගේ තනයේ එල්ලී සිටින පොඩිත්තෙකුගේ අහංකාර බැල්මද, ඒ අමන්දානන්දයේ කුඩාම ඒකකයට සම කල හැකි බව පමණක් කියමි...</span></div>
<span style="font-size: small;">
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
සිහින එසේය...එය මනෝවිද්යාවේදී ඔබ කෙසේ වර්කගීරණය කලද, සිහින යනු ලොව ඇති මිල අධිකම මත් පැන් වර්ගය බව දන්නේ, එයට ඇබ්බැහි වූවන් පමණි...</div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
ඇය මට හමු වන්නේ එක්තරා අඳුරු කොරිඩෝරයකදීය...එක සෙවනැල්ලක අවෑමෙන්, එදා මට නොපෙනී ගිය ඇගේ දෑස නැවත මා දකින්නේ, ඒ කොරිඩෝරයෙන් අවසන් වන හුරුබුහුටි කාර්යාල කාමරය තුලය...</div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
ඇයට තිබුනේ අඳුරු වීදියක දැල්වෙන, එකම පහන් කණුවක් වන් වූ දෑසකි...විටෙක ඒ තුල මල් සොයා යන සමනලුන්ද, සිහිනයෙන් අවදි වූ නිදි කුමාරියන්ද බහුල විය...තව බොහෝ විටෙක තොරතෝංචියක් නැතිව කියවන කුඩා දැරියක්, ඒ දෑස් තුල ඉබා ගාතේ යනු මම අනන්ත දැක ඇත්තෙමි...</div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
"අකාශ් පොඩි ඇක්සිඩන්ට් එකක් කරගෙනනේ...තියෙන හදිස්සිය...කොච්චර කිව්වත් අහන්නේ නැහැ"</div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
අපි මුණ ගැසී දෙදිනකට පමණ පසු හදිසියේම මා සොයා පැමිණි ඈ දුක්මුසුව කීවාය...</div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
ආකාශ් කවුදැයි මා ඇගෙන් ඇසුවේ නැත...මට අසන්නට අයිතියක් තිබුනේද නැත...එහෙත් එදා මෙදා තුර නොවෙනස්ව දැනෙන, නිධන් ගත හදවතේ දැවිල්ල ඇරඹුනේ එදාය...</div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
එතැන් පටන් අප දිවා ආහාරය ගත්තේද, බොහෝ විට කාලය ගත කලේද එකටය...</div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
ඈ ඇහැකි සෑම විටකම මගේ සුසුමක් වැදෙන දුරින් හිඳින්නට යත්න දරුවාය...වරෙක සෙමින් පැමිණ, ඈ මගේ උරතලය මත ඒ සීතල අතැඟිලි තැබුවාය...</div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
ඇයගේ සෙවනැල්ල ප්රමාද වන දාකට, මගේ හදවත බොහෝ සේ හිස් බව මට දැනුන වාර අනන්තය...</div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
ඈ නොපැමිණි සෑම දවසකම, මා විසින් සොයා ගත් අඳුරු මුල්ලකට වී, දිනපොතක පිටු පුරා මම ඇය ගැන ලියා තැබුවෙමි...</div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
"අපි දෙන්න ආදරේ කරනවා...ඒක මං දන්නවා...ඒත් එයා මට තවම ඒක කියල නැහැනේ..."</div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
ඇය එසේ කියූ සෑම වතාවකම මම ඇයව අස්වැසුවෙමි...නිසි කලට ඔහුගේ ප්රේමය ඇයට පවසනු ඇති බව කීවෙමි...</div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
"අයි වොන්න හග් යූ"</div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
එදා ඇය එසේ කියූ විට මම දෙපාරක් නොසිතාම ඇයව තදින් වැළඳගතිමි...ඒ ඉතා කෙටි වූද, දැඩි වූද, චුම්බ්නයේ ගැබ්ව තුබුනේ අප්රකාශිත ප්රේමයක ගැඹුරය...වේදනාවය...කඳුළුය...එහෙත් ඒ කිසිවක් ඇගේ නොව මගේය... </div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
මම ඇය කල කී දෑ කිසිවක් විශ්ලේෂණය නොකරමි...ප්රේමය ඇත්තේ සොය සොයා ලතැවීමට නොව, රිසි සේ බෙදා දීමට බව මම අදහමි...</div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
ඔහු නිසි කලට පැමිණ ඇයව නිද්රාවෙන් අවදි වන හාදුව දුන් කල, ඇය මා අපේක්ෂා කල ලෙසටම අවදි වූවාය...මම එතැන් සිට සිසිර තාරක නින්දට වැටුනෙමි...</div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
මගේම සොහොන් ගැබ තුල පණ පිටින් මිහිදන් කල විටෙක දැනෙන අප්රමාණ වූ වේදනාවක් මට එදා දැනින...</div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
අද මගේ හදවත ප්රේතයින් පවා අත්හැර දැමූ සොහොනකි...තවෙකෙකුට ඇලී, ගැලී විඳින්නට තරම් සෞන්දර්යයක් එහි නැත...සොහොනක් මතින් සත් මහල් ප්රාසාදයක් ඉදි කල පසු, බොහෝ පෘතග්ජන සිත් ඇත්තෝ එහි පොළොව කැණ පතුල හාරන්නේ නැත...</div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
ප්රේමය මනෝ ව්යාධියක් බව නොකියන්න...</div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
එහෙත් ඉඳහිටක දරා ගත නොහැකි තනිකමක් දැනුන විටක, ඇය, ඔහු ගැන හෝ කියවමින්, මා ලඟින් සිටියා නම් යෙහෙකැයි සිතෙන වාර අප්රමාණය...</div>
<div style="font-size: x-large; text-align: justify;">
<br /></div>
</span><br />
<span style="font-size: x-large;">එවන් මොහොතක ප්රේමය නම් විඳවීම පමණක්ම වෙයි...මම එය පරිත්යාගය යැයි සිතා සැනසෙමි...<br /><br />......................................................................................................................<br /><br />රෑහියෙකු ළඟ ඇණ තියාගෙන<br />නෑසියෙකු නැති රැය ගෙවාලන<br />අමාවක අද වෙඩි තියාගෙන<br />සඳ වැටුණි හදවත පලාගෙන<br /><br />මෙච්චරක් කාලයක් ඒ තරම් කලුවරක්<br />ඇති අමාවක හදක්, හංගාන උන් සඳක්<br />සුසුමකින් නොඅගවා ප්රේමයක් ඇති වගක්<br />කවි ලියා තිබුනාලු, පිරෙන්නට දිනපොතක්<br />...............................................................................</span><br />
<div>
<span style="font-size: x-large;">ප්රේමයේ ඉඟි මැරුම් නොපෙනෙනා කලුවරක<br />සඳ පරිස්සම් කලෙමි හදවතේ හරි මැදක<br />අමාවක හා සඳක් නොපෑහෙන ලෝකයක<br />සඳ නිදහස් කරමි, කලුවරින් මම සබඳ<br /><br />ග්රීෂ්මෙට හැකිලිච්ච වියළි තණපතක් යට<br />කුඹියෙක් නැවතුනත් මොහොතකට හෙවනකට<br />ආයිමත් ඈ මෙහේ නේන වග දැනෙන කොට<br />විඳවීම මිසක මට අරුත් නැත ප්රේමයට<br /><br />රෑහියෝ මං නැතත් නුඹේ ගී උස් හඬින්<br />ගයාපන් තනි වෙච්ච නිශාචර හිත් ලඟින්<br />ඈ හිනැහෙන්නෙ, මං හඬන්නෙත් එක හදින්<br />ඒ හිතට වෙඩි තිබ්බෙ, ඈ ඇගේ ඇස් දෙකෙන්<br /></span></div>
<div>
<span style="font-size: x-large;">.......................................................................................................................</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span>
<span style="font-size: x-large;">සියලු රසික ජනතාවගෙන් සමාව අයදිනවා කවිය නැවත පල කල එක ගැන...කමී ඔබේ අදහසට ස්තුතියි...ඔබ කියූ වචනය වෙනස් කලා...</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span>
<span style="font-size: x-large;">WW</span></div>
</div>
WW (පොකුරුවැහි)http://www.blogger.com/profile/10587623449695329723noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-7176648103183096346.post-82855139160702373342017-03-16T00:19:00.000-04:002019-06-09T18:05:07.482-04:00ඒ හිතට වෙඩි තිබ්බෙ, ඈ ඇගේ ඇස් දෙකෙන්...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2xJqi2CUcPokLEqZNFyYipHAqhjFSVDTQavaWPhO1SYahD574IxX5iomKK9iZuUT6Ub9CfcJz7RouT3Sw-pyLB_KLwncrN9N6Qbqle-pUEaCZo_eK2uAH0Esyd2O2WLmGI07UToYy3A4/s1600/6263381346_b91a709f5d_b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2xJqi2CUcPokLEqZNFyYipHAqhjFSVDTQavaWPhO1SYahD574IxX5iomKK9iZuUT6Ub9CfcJz7RouT3Sw-pyLB_KLwncrN9N6Qbqle-pUEaCZo_eK2uAH0Esyd2O2WLmGI07UToYy3A4/s400/6263381346_b91a709f5d_b.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /><br />රෑහියෙකු ළඟ ඇණ තියාගෙන <br />නෑසියෙකු නැති රැය ගෙවාලන <br />අමාවක අද වෙඩි තියාගෙන <br />සඳ වැටුණි හදවත පලාගෙන<br /><br />මෙච්චරක් කාලයක් ඒ තරම් කලුවරක් <br />ඇති අමාවක හදක්, හංගාන උන් සඳක් <br />සුසුමකින් නොඅගවා ප්රේමයක් ඇති වගක් <br />කවි ලියා තිබුනාලු, පිරෙන්නට ඩයරියක්<br /><br />...............................................................................<br />ප්රේමයේ ඉඟි මැරුම් නොපෙනෙනා කලුවරක <br />සඳ පරිස්සම් කලෙමි හදවතේ හරි මැදක <br />අමාවක හා සඳක් නොපෑහෙන ලෝකයක <br />සඳ නිදහස් කරමි, කලුවරින් මම සබඳ<br /><br />ග්රීෂ්මෙට හැකිලිච්ච වියළි තණපතක් යට <br />කුඹියෙක් නැවතුනත් මොහොතකට හෙවනකට <br />ආයිමත් ඈ මෙහේ නේන වග දැනෙන කොට <br />විඳවීම මිසක මට අරුත් නැත ප්රේමයට<br /><br />රෑහියෝ මං නැතත් නුඹේ ගී උස් හඬින් <br />ගයාපන් තනි වෙච්ච නිශාචර හිත් ලඟින් <br />ඈ හිනැහෙන්නෙ, මං හඬන්නෙත් එක හදින්<br />ඒ හිතට වෙඩි තිබ්බෙ, ඈ ඇගේ ඇස් දෙකෙන්</span><br />
<div>
<br />
WW</div>
<div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>
WW (පොකුරුවැහි)http://www.blogger.com/profile/10587623449695329723noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-7176648103183096346.post-52175597705082295052017-03-05T23:44:00.002-05:002019-06-09T18:05:23.331-04:00සියායාවේ තුන් දවසක්...<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">අයි විශ් දැට් වී ඕල් කැන් ගෝ දෙයා...දෙන් යූ විල් අන්ඩස්ටෑන්ඩ් ද ඉම්පොර්ටන්ස් ඔෆ් මේකින් ඇන් ඉෆෙක්ටිව් මලේරියා වැක්සින්...(අපි සියලු දෙනාටම එහි යා හැකි නම්...එවිට ඔබට වැටහේවි සාර්ථක මැලේරියා එන්නතක ඇති වටිනාකම)</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ටොම් ගේ හඬ තිරසාරය...එහෙත් බොහෝ හැඟුම්බරය...ඔහු මට හමුවූ අතිශය මානව දයාවෙන් පිරි සුළුතරයක් මිනිසුන්ගෙන් කෙනෙකි...වෛද්ය නිලධාරියෙක්, විද්යාඥයෙක් සහ විශ්රාමික උසස් හමුදා නිලධාරියෙක් වශයෙන් වසර ගණනාවක පළපුරුද්ද ඇති, ඔහුගේ එකම අරමුණ මානව සංහතියට යහපතක් කිරීම බව මම ඉඳුරාම දනිමි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">එහෙයින්, අප ආයතනයේ යොවුන් පර්යේෂණ සහායකයින්ට, මෙවන් කතා වලින් උකහා ගත යුතු බොහෝ දෑ ඇත...ඇමෙරිකාවේ වාසය කරන ඔවුහු ගෙවන්නේ අතිශය සුඛෝපභෝගී ජීවිත වෙති...සෞඛ්ය හෝ ආහාර පාන හෝ නිවාස ගැන ගැඹුරින් සිතා බලන්නට තරම් ගැටළු ඔවුනට නැත...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">දෝස් චිල්රන්...දේ හෑව් ඕල් කයින්ඩ්ස් ඔෆ් හෙල්ත් ප්රොබ්ලම්ස්...මැලේරියා ඉස් ද ටොප්...(ඒ පොඩි දරුවෝ...ඔවුන්ට නේක විධ සෞඛ්ය ගැටළු තියනවා...මැලේරියාව තමයි ඉහලින්ම තියෙන්නේ)...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">එසේ කියනා ඔහු, ඩිජිටල් තිරය මත ඒ කුඩා දරුවන්ගේ සෞඛ්ය ගැටළු වට්ටෝරුව දිග හරියි...මැලේරියාව, ආහාර ජීර්ණ පද්ධතිය ඇසුරු කොට ගෙන ඇති විවිධ පණු රෝග, නිව්මෝනියා තත්වයන්, රුමැටික උණ මුල් කරගෙන හට ගන්නා හෘද කපාට රෝග, ක්ෂය රෝගය, ඒඩ්ස්...මා ඉදිරියේ තුබූ තිරය බොඳවී යාමට ආසන්නය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මම ඔවුන් සියැසින් දුටුවෙමි...ඒ මින් දෙසතියකට පමණ පෙරය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඔවුන් සිටියේ දුහුවිලි සහිත රෝහල් සිමෙන්තියේ පෙරලෙමිනි...සමහරු මව් ඇකයේ උණුසුමට ගුලි වී සිටියහ...එහි මාස පහේ සිට මාස එකොළහ තෙක් කුඩා දරුවෝ වූහ...ඔවුන්ගේ සම කළු පැහැතිය...කළු කිව්වාට දැලි අඟුරුය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඔවුන්ගේ කැරලි කොණ්ඩය, තනි මුදු ස්ථරයක් වන තෙක් කපා තිබිණ...එහෙයින්, පිරිමි හෝ ගැහැණු බව සෙවීම උගහටය....අපේ දරුවෝ මෙන්, ඔවුහු කෑ ගසා නොහැඬුහ...දණ ගාන වයසේ සිටි දරුවෝ, සෙල්ලම් බඩු යැයි කිව හැකි ප්ලාස්ටික් කැබලි අත ගාමින් සිනාසුනහ...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඔවුන්ගේ මවුවරුද බොහෝ කෙසඟය...කට්ට කළුය...කොණ්ඩයද පොඩි වුන්ගේ හැඩයමය...කිසිම හැඩක් නැති ගවුම් කඩමාල්ලක් ඇඟ දවටා සිටි හෙයින්, උන් ගැහැණුන් වග හඳුනා ගත හැකි විය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">කළුවන් නොවූ සම සහිත සියල්ලෝම, ඇමෙරිකානුවෝ බව ඔවුන් සිතන වග පෙනිණ...ඔවුන්ගෙන් සමහරෙක් මා සමඟ ඉතා පියකරු ලෙස සිනාසුනහ...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මා ඒ දුටුවේ, අපගේ දෙවැනි සායනික පරීක්ෂණ මට්ටමේ පවතින මැලේරියා එන්නත ලබා ගැනීමට පැමිණි දරු පැටවුන්ය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මේ ඔබ කියවන්නේ බටහිර කෙන්යාවේ, සියායා ප්රාන්තයේ ඇති රෝහලක විස්තරයයි...ටොම්ට අනුව එය කෙන්යාවේ හතරවැනි මට්ටමේ රෝහලක් හෙවත් දිස්ත්රික්ක රෝහලකි...එය කෙන්යා වෛද්ය පර්යේෂණ ආයතනය හා අනුබද්ධව පවතින හෙයින්, මෙවන් සායනික පර්යේෂණ සඳහා පහසුකම් ඇත...නමුත් එහි පෙනුම ලංකාවෙහි අතිශය දුෂ්කර පලාතක ඇති රජයේ රෝහලකට සමානය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මින් වසර දහයකට පෙර මා දුටු කෙන්යාවේ නයිරෝබි නගරයට වඩා සියායාව බොහෝ සෙයින් වෙනස්ය...වියළි කාර්තුවේ අවසානයට ලංව ඇති සියායාවේ හාත්පස තුබුනේ වියළි, දූලි පැහැයකි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ආසන්නතම නගරය වන කිසුමු වල සිට සියායාවට, ගොඩබිම් මාර්ගයේ කිලෝ මීටර හැත්තෑ පහක් පමණ දුර ගෙවා යා යුතුය...ඒ මාර්ගයේ යම් තැනක ඔබට සමකයේ මනෝම රේඛාව පසු කල හැකිය...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCGfI3xspIAq1AGjtg8mRj2zmWwFLJdyqc2bkcr6ow-AxrMmvGiXbWuMEFQJjFoO3YpLV0_LjwF6dPWIHoQ9mZ7ByvJPKWAAyUiXZUxxXZPMlBVNvUPmdDKlh197g8jbHgfg0nBhu8ZKM/s1600/Equator-sign.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCGfI3xspIAq1AGjtg8mRj2zmWwFLJdyqc2bkcr6ow-AxrMmvGiXbWuMEFQJjFoO3YpLV0_LjwF6dPWIHoQ9mZ7ByvJPKWAAyUiXZUxxXZPMlBVNvUPmdDKlh197g8jbHgfg0nBhu8ZKM/s320/Equator-sign.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Equator Sign (from internet)</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<span style="font-size: large;">එවෙලේ අසීරුවෙන් දෑස හැර හුන් මම, එය දුර තියාම දැක ගතිමි...සමකයෙහි රේඛාව ගිනියම්ව තිබිණ...එහෙයින්, ජීවයක් සහිත සියල්ලෝ අඟුරු පැහැයෙන් යුක්ත වූහ...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">එය ඉතා වෙහෙසකර ගමනක් විය...සේවා ස්ථානයේ රාජකාරී අහවර කර වොෂින්ටනයෙන් පිට වූයේ සඳුදාවක හවසකය...</span><span style="font-size: large;">ඒ අතර </span><span style="font-size: large;">නෙදර්ලන්තයේ පැය හතරක්ද අ</span><span style="font-size: large;">ඟහරුවාදා රාත්රියෙහි </span><span style="font-size: large;"> </span><span style="font-size: large;">නයිරෝබියේ පැය හයක් පමණද, ගුවන් </span><span style="font-size: large;">හුවමාරු සඳහා වැයවී තිබිණ...විනාඩි තිස් පහක් පමණ කෙටි ගමනක් සහිත වූ ගුවන් යානය නයිරෝබි සිට කිසුමු බලා පිටත් වූයේ බදාදා අළුයමය...රටවල් අතර කාල වේලා සියල්ලම ගණනය කල විට මා බොහෝ වේලාවක් සිට ඇත්තේ අවදියෙනි...ඒ වන විට පැය හතරකට වඩා මා නිදාගෙන තිබුනේ නැත...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">එහෙත්...මා සිටියේ ඉතා උද්යෝගයෙනි...වසර ගණනාවක් පරීක්ෂණාගාර තුල පර්යේෂණ සිදු කල මා හට, මනුෂ්ය සංහතියෙහි යහ පැවැත්ම සඳහා සෘජුව දායක වීමට අවස්ථාව ලැබීම ඊට හේතුවයි...ඒ මගේ ප්රථම සායනික පර්යේෂණ අත්දැකීමයි...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මගේ ගමන් සගයෝ මග දෙපස නැරඹීම සඳහා මට ඉදිරි පස අසුන ලබා දී ඇත්තේ හේතුවක් ඇතුවය...මා අසීරුවෙන් දෑස් හැර සිටීමට උත්සාහ ගත්තේ එහෙයිනි...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">කිසුමු ගුවන් තොටුපොළ විශාල නිවසක් බඳුය...පිටවීම සහ ඇතුල් වීම ඉතා පහසුය...උදෑසනක ගුවන් යානය ගොඩ බස්සවන විට පෙනෙන දර්ශනය ඉතා මනරම්ය...එක් පසෙකින් කඳු වළල්ලකි...අනික් පසින් වික්ටෝරියා වැවය...එහෙත් එහි විශාල ප්රදේශයක් වසා ජලජ ශාක පැතිරීමෙන්, එය කළු පැහැ ගැන්වී තිබිණ...</span><br />
<br />
<br />
<span style="font-size: large;">මග දිගට පානීය ජලය සොයා යන ගැහැණුන් සහ මිනිසුන් වූහ...සමහරකගේ හිස් මතද, තවෙකෙකුගේ පාපැදියක හැඩලයකද ප්ලාස්ටික් බුජම් රැඳවී තිබිණ...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLpLDik9TKXba_O-os25m81E5T51SCElac6Nvml4X9_u0eLOZoY6WTE6Zdu1kpDyDzHw_I4VADebI3vaVE5M1IF2ub0NjPdXahGAJic_ylISCgssE3fsH5d_FDfV13OIJOnAvSdUhsfp8/s1600/download.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLpLDik9TKXba_O-os25m81E5T51SCElac6Nvml4X9_u0eLOZoY6WTE6Zdu1kpDyDzHw_I4VADebI3vaVE5M1IF2ub0NjPdXahGAJic_ylISCgssE3fsH5d_FDfV13OIJOnAvSdUhsfp8/s1600/download.jpg" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ජලය සොයා යන කෙන්යානුවන් (රුව අන්තර්ජාලයෙනි)</td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඔවුන්ගේ නිවාස බොහොමයක් </span><span style="font-size: large;">පිදුරු සෙවිලි කර, මැටියෙන් සරසා තිබිණ...</span><span style="font-size: large;">උළු වහල සහිත </span><span style="font-size: large;">සිමෙන්ති බිත්ති</span><span style="font-size: large;"> තිබුනේ රෝහල් සහ පාසැල් වලට </span><span style="font-size: large;">පමණය...විය සිදුරක් අතරින් උළු හෙවිලි කල ගෙයක් දැක ගත හැකි විය...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgA6mjDAu9LuRFerkCq5wzNnpLwlCB1s06JiivxwXi1WpERK41tZafghI1Rye1lIo4RjRNJQvLlT8eBS8P0FbLhoAATo33OoZxojwNy8ugBAoi493s8poy3jyW6JDxX5nCRH8sq_xsf-7M/s1600/thatch.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgA6mjDAu9LuRFerkCq5wzNnpLwlCB1s06JiivxwXi1WpERK41tZafghI1Rye1lIo4RjRNJQvLlT8eBS8P0FbLhoAATo33OoZxojwNy8ugBAoi493s8poy3jyW6JDxX5nCRH8sq_xsf-7M/s320/thatch.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">පිදුරු සෙවිල්ලූ ගෙවල් (රුව අන්තර්ජාලයෙනි)</td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">සියායාවේ දුක්ඛිත ජීවිත ගත කරන ගම් වැසියන්</span><span style="font-size: large;"> හැරෙන්නට, එහි </span><span style="font-size: large;">රැකියාවන් වල නිරත සියල්ලෝම පාහේ ජීවත් වන්නේ කිසුමු නගරයේ බව මට පසුව දැනගන්නට ලැබිණ...එහෙයින් අපත් ඇතුළුව, ඒ</span><span style="font-size: large;"> සියලු දෙනාම</span><span style="font-size: large;">, දිනපතාම </span><span style="font-size: large;">පැය එක හමාරක්,</span><span style="font-size: large;"> උදේ සවස ගමන් කාලය සඳහා වෙන් කල යුතු විය</span><span style="font-size: large;">...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මේ ප්රාන්ත වල මිනිසුන් ප්රවාහනය කරන ප්රධාන මාධ්ය මිනි වෑන් හෙවත් මටාටුය (Matatu)...ඒවා ධාවනය වන්නේ සුළගේ වේගයෙනි...එහි මිනිසුන් අට්ටි ගසා ඇත...මේ මටාටුවන් නිරන්තරයෙන්ම, මග දෙපස සිටි පොලිස් නිලධාරීන්ගේ ග්රහණයට ලක් වීම සුලබ විය...</span><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieGdOtafkVb-BiewyQKOmodZ3RQ1CLXX3qEM_1o2q9BdGZSfCnjbqjwGFWSmPd0f1_ulLWBvFdbvXT3sf4_MGHKKKthWZdivLqoOF9jwSj3Lu-pWO0W4Fi9fqJ7_J71cAomZofhsWRa1Q/s1600/DSC07893.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieGdOtafkVb-BiewyQKOmodZ3RQ1CLXX3qEM_1o2q9BdGZSfCnjbqjwGFWSmPd0f1_ulLWBvFdbvXT3sf4_MGHKKKthWZdivLqoOF9jwSj3Lu-pWO0W4Fi9fqJ7_J71cAomZofhsWRa1Q/s320/DSC07893.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">මටාටු -Matatu (රුව අන්තර්ජාලයෙනි)</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<span style="font-size: large;">මා එහි සිටියේ දවස් තුනකි...ඒ තුන් දවසේම දවල් ආහාරය වූයේ චපාති සමඟ කළු බෝංචි ඇට හොද්දකි...ඒ මා මස් නොකන නිසාය...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">නැතහොත් ඔබට හරක් මස් හොද්දක් සමග උගලි රස විඳිය හැක...උගලි යනු බඩ ඉරිඟු පිටි වලින් සෑදු සුදු පැහැති ඝනකම් ආහාරයකි...එය රසකින් තොරය...ඔවුන් එය කෑමට ගන්නේ මස් වර්ගයක් සමගය...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhW3-vbA6IfkEF8Z0gJmMOVieKlb8SQIIJmnVVoxUrsJmf8S_DhRRkh-WBLED9x_C3OwnbbdwLvYBWiD8058IJNoYXuQmqEXxMCJ0Ub4TufRJN2UiKA6XOlCLPPNR3ra4lWRR9BRW9JdRQ/s1600/download+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhW3-vbA6IfkEF8Z0gJmMOVieKlb8SQIIJmnVVoxUrsJmf8S_DhRRkh-WBLED9x_C3OwnbbdwLvYBWiD8058IJNoYXuQmqEXxMCJ0Ub4TufRJN2UiKA6XOlCLPPNR3ra4lWRR9BRW9JdRQ/s1600/download+%25281%2529.jpg" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">උගලි-ugali (රුව අන්තර්ජාලයෙනි)</td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-size: large;">උළු වහලක් ඇති නිවසක් නැති ගම්මානයක, ආපන ශාලා ද එසේමය...බොහෝ දුෂ්කරය...එහෙත් අතිශයින් සුන්දරය...එක් ආපන ශාලාවක, </span><span style="font-size: large;">කුඩා ලී මේසයක් වටා, ලී බංකු තබා තුබුණු</span><span style="font-size: large;"> අතර,</span><span style="font-size: large;"> එහි පොළොව, මහ පොළොව පමණය</span><span style="font-size: large;">...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">රෝහල් ආපනශාලාව හිමි කෙන්යානුවා බොහෝ ප්රිය මනාප මිනිසෙකි...සැබවින්ම කෙන්යානුවන් සියල්ලෝම සුහදශීලි මිනිසුන්ය...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අප දවල් ආහාරයට යන විටම ඔහු ආහාර බෙදා පිළිගන්වන්නට උත්සුක වෙයි...අත් පිස්නා කඩදාසි කිහිපයක් ඔහු ළඟ ඇත...පිගානෙහි කොනකින් ඒවා තබන ඔහු, ගෑරුප්පුවක් දෙන්නටදැයි අසයි...ඒ සෑම වතාවකම මට ශෝකයක් දැනුනා කිවහොත් නිවැරදිය...ඒ මා උපන් රටේද මෙවන් පළාත් අදටද ඇති බැවිනි...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අමෙරිකාවෙන් පිටත් වීමට පෙර මා යෙලෝ ෆිවර් එන්නතද, මැලේරියාවට ලබා දෙන බෙහෙත් පෙතිද ලබා ගත යුතු විය...එපමණක් නොව මා කෙන්යාවට ඇතුළු වීමට පෙර සිටම මැලේරියාවට බෙහෙත් ලබා ගැනීම ඇරඹිය යුතු විය...සායනික උපදෙස් අනුව බෝතල් කල ජලය බීමටත්, නොපිසූ ආහාර මග හැරීමටත් උපදෙස් ලැබිණ...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ජල නල පහසුකම් නොතිබූ </span><span style="font-size: large;">රෝහල් </span><span style="font-size: large;">ආපන ශාලාවේ අත</span><span style="font-size: large;"> සේදීමට </span><span style="font-size: large;"> ජලය තබා තිබුනේ බුජමකය...කවුරු කෙසේ උපදෙස් දුන්නද, ඒ ශුෂ්ක කාලයේ බෝතල් කල ජලය වල පවා විශේෂ පිරිසිදුකමක් තිබිය නොහැක...කිසුමු වල තරු පන්තියේ හෝටලයේ පවා ජල කරාම වල ජලය අපුල ගන්ධයකින් යුක්ත විය...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඒ ජීවිත බොහෝ දුෂ්කරය...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මේ රෝහලේ සේලයින් නැහැ...කෙන්යාවේ වෛද්යවරු වැඩ වර්ජනයක් මාස තුනක් තිස්සේ, අපේ සායනයේ වෛද්යවරු හැකි අයුරින් රෝහල් ගත වෙලා ඉන්න කුඩා දරුවන් බලනවා...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ටොම් දිගටම සිය කතාව කරගෙන යයි...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">එක දැරියක් උන්නා...ඇයට ගිනි ඇවිලිලා...ඇය දෙමාපියන්ගෙන් ඈතට දුවගෙන ගිහින්...ඇයව බේරා ගන්න විට, ඇයගේ ශරීරයෙන් බොහෝ ප්රමාණයක් පිළිස්සී අවසන්...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඔබ දන්නවාද...ඇය රෝහලේ ඇඳක වැතිරිලා ඉන්න හැටි මා දැක්කා...කිසිම බෙහෙතක් නැතිව...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">..................................................................................................................................................</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මා කඳුළු නවත්වා ගැනීමට ආසයක් දැරුවේ නැත...ටොම් ගේ දෑස් රතුවී තිබිණ...සමහරු සිය දෑස් බිමට නැඹුරු කරගෙන සිටිය අතර සමහරුන්ගේ ඉරියව් නොවෙනස්ව සහ සාමකාමීව තිබිණ...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">..........................................................................................................................................................</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඉතිරිය ලියන්නට සිතුනොත් පසුව ලියමි...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">WW</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
WW (පොකුරුවැහි)http://www.blogger.com/profile/10587623449695329723noreply@blogger.com26tag:blogger.com,1999:blog-7176648103183096346.post-24451670435409333972017-02-20T18:20:00.000-05:002019-06-09T18:05:36.916-04:00සොඳුරු හිතුවක්කාරයා 1<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhk8vNjdn-CnYjgRX-s8NRuXCBG20ZrQ-esCMiU5hOmMr7JtouP5BS2C4oPDNJHkUcOrl0d44D5JcDB_prKT9K5iAFQuGMYzoDkBHBpq8yzlY_eSYVaTC7HQSNenNuFvlZdXPaG_wGD2Og/s1600/breaking_bad_title.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="252" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhk8vNjdn-CnYjgRX-s8NRuXCBG20ZrQ-esCMiU5hOmMr7JtouP5BS2C4oPDNJHkUcOrl0d44D5JcDB_prKT9K5iAFQuGMYzoDkBHBpq8yzlY_eSYVaTC7HQSNenNuFvlZdXPaG_wGD2Og/s400/breaking_bad_title.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Mr Walter White, a fictional character from Breaking Bad TV series</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඇය රෝහලේ කොරිඩෝරය දෙස බලා සිටියේ අරමුණක් නොමැති දෑසිනි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">පෙරදා රාත්රිය ඇයගේ ජීවිතයට එක්කාසු කලේ අලුත්ම අත්දැකීමකි...ජීවිතේ පළමු වතාවට රෝහලක රැය පහන් කලා මදිවාට, ඇයට නිදාගන්නට සිදු වූයේ සීතල සිමෙන්ති පොළොව මතය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">විවිධාකාර හෘද රෝග වලින් පෙළුණු, නා නා ප්රකාර ගැහැණුන්ගේ ජීවිත වල තුබූ අනේක වූ දුක්ඛ දෝමනස්සයන් අසා හුන් ඇය, තමාට විඳවන්නට කිසිත් සිදුවී නැතැයි පසක් කරගත්තාය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">එහෙයින් සිමෙන්ති පොළොව මත, අලුත් මිතුරියන් විසින් ලබා දුන් රළු ඇතිරිල්ලක් එලා, ඒ මත ඇය රැය ගෙවා දැමුවාය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඔහු ඉකුත් දා රැයේ ආපසු නිවස කරා ගිය බව ඇයගේ දුරකතන තිරය මත, කෙටි පණිවුඩයක සටහන් වී තිබිණි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඇය තවමත් හැඳ සිටින්නේ, පෙරදා ඔහු තකහනියක් මිලදී ගෙනදුන් තරමක් විශාල මල් වැටුන බ්ලවුසයත්, ත්රී ක්වාටර් කලිසමත්ය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">රෝහල් ගත වීම සඳහා සූදානම්ව පැමිණියද, ඇය ගෙනැවිත් තුබූ බ්ලවුසය, ඇයට සවි කල යුතු කුඩා හතරැස් යන්ත්රය සමඟ පෑහුණේ නැත...ඇය කලේ ඔහු දෙස අසරණව බලා හිඳීම පමණි...එසැණින් පිටව ගිය ඔහු ආවේ, ඔහුගේ ආදරණීයම වූ ඒ සිනහවත් සමගය...ඔහු අත රැඳුනු ෂොපින් මල්ලෙන්, නෙක වර්ණ සපිරුණ, මල් වැටුන බ්ලවුසය ඇය අතට පත් විණි...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඇයට මන්දස්මිතයක් නැගුනේ ඉබේටමය...මතක ඇති කලෙක පටන් ඉතා ලා පැහැති වර්ණ පමණක් ප්රිය වූ ඇය, වෛවර්ණ ඇඳුමක් ඇඟලු පළමු වතාව එය විය...ඒ ඔහුගේ පළමු තෑග්ගද විය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">අවර්ණ පැහැ වූ ඇගේ ජීවිතයට, ඔහු වර්ණ අතුරන්නට ගත්තේ එතැන් පටන්ය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඔහු පාන්දරින්ම රෝහල් කොරිඩෝරයෙන් මතු වූයේ, ඇයව විස්මයට පත් කරවිමිනි...පෙරදා හැඳ සිටි පොඩි වූ කමිසය...විඩාබර දෑස...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">"ඔයා ගෙදර ගියේ කීයටද"</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">"මං ගෙදර ගියේ නැහැ"</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">"එහෙනම්..."</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">"මං උන්නේ මරදානේ ස්ටේෂන් එකේ...බංකුවක් උඩ...මට ගෙදර යන්න හිතුනේ නැහැ..."</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඇය ඉන් එහාට කිසිවක්ම ඇසුවේ නැත...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඒ හිතුවක්කාර, ආදරණීය, මිනිසාට ඇය වෙනුවෙන් කල නොහැක්කක් නොමැති බව ඇය එදා පසක් කොට ගත්තාය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ගත වුන කාලය තිස්සේම, ඔහු නැවත නැවතත් එය, ඇය ඉදිරියේ ඔප්පු කොට පෙන්වීය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඇයට මවද, පියාද, ඉසිවරයාද, විවේචකයාද, මග පෙන්වන්නාද ඔහුම විය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඇය විටෙක ඔහු ගැන මෙසේ ලියූවාය....</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-size: large;">ප්රේමයට කොයි තරම් <br />කවි ලියා ඇති තරම්<br />උඹ ඒ කවි අස්සෙ <br />උන්නේම නැති තරම්<br />උපමාවක් නැතුව <br />හිතේ හංගාන උන්<br />මේ කවිය උඹ නමින්<br />අමුවෙන්ම ලියමි මං<br /><br />අත් වැටක් නැති කන්ද<br />නොවැටීම නගින හැටි<br />උඹ කියා දුන්නේම<br />නැගිටිමින් වැටි වැටි<br />ඇස රුදා දෙනකල්ම <br />මං කොතැන, සෙවූ හැටි<br />අම්මෙකුට, අප්පෙකුට <br />කැක්කුමට දෙවැනි නැති..<br /><br />මහා පිලොසොෆි වලින් <br />කතා ලිය ලියා මං<br />සෝදුපත් බැලුවෙ නම්<br />උඹ උගත් ජීවිතෙන්<br />ඉලක්කම් වලින් නම් <br />හතළිහක් උඹට දැන් <br />හාදු නම් රත්තරන්<br />පෙර වගෙයි ඉස්තරන්...<br /><br />අපි දෙන්න ජීවිතේ<br />පාට එක් කල හැටිය<br />ඇහුවොතින් කියා දෙයි<br />උඹේ සුදු කෙස් කැටිය<br />රත්තරනෙ එක වාගෙ<br />නොවෙනස්ව ඇති සැටිය<br />එක දේකි ඇත්තේම<br />ඒ උඹේ ඇස් වැටිය...<br /><br />උඹට විතරයි ඇහැකි <br />මගේ හිත කියවන්ට <br />ඉතින් ඉර හඳට මට <br />බෑ උඹව සසඳන්ට <br />බුදු බණෙහි තිබුනාට</span><br />
<div>
<span style="font-size: large;">බැඳුම් අතහැර යන්ට<br />රත්තරනෙ තනියෙන්ම <br />බෑ නිවනට යන්ට....</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">එවන් කවක් දෙස බලන ඔහුගේ ඇසිපිය වේගයෙන් සැලෙන හැටි, ඇය ඇස් කොනකින් බලා සිටින්නීය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ඊලඟට මතු වන්නේ, ලොව හිඳින හිතුවක්කාරම පිරිමියාගේ, අවිහිංසකම සිනහවයි...</span><span style="font-size: large;">හෙට දවසේ ඇයට අවැසි ජීවිතය දෙන, ඇය පමණක්ම දකින සිනහවයි....</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මෙවන් ප්රේම කථා අටෝ රාසියක්, මේ මිහි තලය නිහඩවම සඟවා ගෙන හිඳී...ඒවායේ රස ඇත්තේ, ඒවා සඟවා තබන තරමටමය...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">..........................................................................................................................................................</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-size: large;"><br />WW<br />පෙබරවාරි 20, 2017</span></div>
WW (පොකුරුවැහි)http://www.blogger.com/profile/10587623449695329723noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-7176648103183096346.post-17230265365270239502017-02-14T05:23:00.001-05:002019-06-09T18:05:52.163-04:00ඇය එහි මෙසේද ලියා තිබිණ...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVygHixn8hdD5be4AGYtx50vr0WcYgPHRYoSm3F9EsNClDvBuYC-rWEqdzTMQeoE4plpJgL2tiMTAV5eQEtPack11qajN_DkKmGz5OEFQ9Vs_-Hk0GD5M_ik6hMYg7-m55v7yE9zv6Qgk/s1600/7982630446_b863aea8dd_large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="450" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVygHixn8hdD5be4AGYtx50vr0WcYgPHRYoSm3F9EsNClDvBuYC-rWEqdzTMQeoE4plpJgL2tiMTAV5eQEtPack11qajN_DkKmGz5OEFQ9Vs_-Hk0GD5M_ik6hMYg7-m55v7yE9zv6Qgk/s640/7982630446_b863aea8dd_large.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-size: large;"> </span><span style="font-size: x-small;">දම්වැලකින් ගැට ගැසූ දෙඅත්</span><span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">මම ඇයව මඩ ගොහොරුවක එබීමි...</span></div>
<span style="font-size: large;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ඇයට හුස්ම ගන්නට හැකි වන සේ කුඩා සිදුරු කිහිපයක් පමණක් ඉතිරි කලෙමි...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
එහෙත් ඇය සිය ජීවිත සටන අත් නොහලාය...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ගිනි කාෂ්ටක අව්වත් , දෙගොඩ තලා යන වතුරත්, තඹයකට නොතකා, මා වෙනුවෙන්ම ප්රේමයේ බිජුවට වපුලාය....</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
මම විටක හරකුන්ට තරවටු කරමින් කෙවිටින් පහර දුන්නෙමි...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
එවිට ඔවුන් මඩෙහි සිර කර හුන් ඇය හට, කුර වලින් වලින් අනිමින් ඇයගේ හදවතෙහි විශාල ආවාටයන් මතු කල හැටි මා බලා උන්නේ හැඟීමකින් තොරවය.... </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ඉතා අන්ධකාර, සීතල රාත්රීන් වල, ඇය ඉතා තදින් හුස්ම අල්ලාගෙන, හැකි තරම් පහත් ස්වරයෙන් ඉකි බිඳින්නීය...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
හැඬුම්, ඉකි බිඳුම් ඇයගේ දින චරියාවේ කොටසක් වූයේ, ඇය මේ මඩ ගොහොරුව තුල ජීවත් වන්නට හුරු වූ දා පටන් බව මම දනිමි...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
එහෙත්, බොහෝ කලකට පෙර මා මුණ ගැසුන අලුත, උන් හිටි ගමන් ළදැරියක සේ මහ හඬින් හිනැහුන , ඇයගේ ඒ සිනහව ඉල්ලමින් අදත් මම වෙහෙසෙමි...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
එවිට ඇය ආයාසයෙන් සිනාසෙන්නීය...එහෙත් ඒ මුහුණේ ඇත්තේ දිය සිඳී ගිය ළිං පතුලක ඇති, බොහෝ නිසල අඳුරු සෙය්යාවක් පමණය...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ඉවසා ගැනීමට නොහැකි තැනකදී මම ඇයට වැරෙන් පහරක් ගසමි....මා තව තවත් ප්රේමය වුවමනා යැයි ඇයට තර්ජනය කරමි....</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
එකල මා සිතාරය වයද්දී, ඇය කොළ පුරා කුරුටු ගී ලීවාය...මා ඒ පද වලට තනු යොදා, නැළවිලි ස්වරයෙන් ඒ ගී ඇය වෙනුවෙන්ම ගැයුවෙමි...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ඇයට වුවමනා වූයේ පුතෙකි....මා වැනි පුතෙකි....ඇය විටෙක ඒ නූපන් පුතුට නොයෙකුත් නම් මුමුණමින් මා පසු පස දැවටුනාය....</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ජීවිත කාලය පුරාම ඇයගේ ප්රේමය මටම පමණක් විඳිනු රිසියෙන් මම උපායක් කල්පනා කලෙමි ....</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ඇය මා මේ මඩ ගොහොරුවේ සිර කලේ, ඇය කෙරේ තිබූ උහුලාගත නොහැකි අප්රමාණ ප්රේමය නිසාම වග පමණක් බව දන්නේ මා පමණෙකි...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ඇය දැන් බොහෝ රෝගී වී වැහැරී ගොසිනි...එකල මෙන් ඈ අතින් සුපසන් පෙම් කවි නොලියවෙයි...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
මම නැවත, නැවතත් ඒ ඉපැරණි ප්රේමය සොයා ඇයව හැකි තාක් වෙහෙසවමි....එහෙත් ඇය කිසි දිනෙක ප්රේමය ඉල්ලා මා ඉදිරියේ හඬා වැලපී නැත...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
මම ඇයව සියල්ලන්ගෙන්ම වෙන් කලෙමි...ඒ ඇයගේ ප්රේමය මට අහිමි වේ යයි ඇතිවූ අහේතුක බියෙනි...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
එහෙත් වී ඇත්තේ අනෙකකි...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ඇයට ඇයවද, මට මාවද අහිමි වී ඇත...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ඇය ආයාසයෙන් සුසුම් හෙලන බව, මඩ අතරින් පිටවන බුබුළු තුලින් මම දකිමි...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ඇය ජීවත් වන්නට නිමිත්තක් සොයනවා විය යුතුය...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
තැලී ඉදිමී, ඉහඳ තැබු හදවත, යන්තමින් හෝ තවාගන්නට එක සුසුමක් හෝ ඉතිරිව ඇත්දැයි සිතනවා විය යුතුය...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
රාත්රීන් කිහිපයක්ම එක දිගට නිදි වැරූ ඇයට, කුසගින්නේම නින්ද ගොස් ඇත....</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
තදින් මිට මොලවා සිටි, පොඩි වූ කොල කැබලි වල ඇය කවි කුරුටු ගා තිබුණි....</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
එහි මෙසේද ලියා තිබිණ,</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
එදා මම ඔබට මුළු හදවතින්ම ප්රේම කලෙමි...එහෙත් අද මගේ හදවත තිබු තැන ඇත්තේ ඉතා විශාල හිස් කුහරයකි...ශිරා සහ ධමනි පමණක් එහි අපහසුවෙන් එල්ලී, සියලු රිදුම් ඉවසාගෙන හිඳියි....</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
ඔබට ප්රේම කරන්නට හදවතක් නැතුවාටත් වඩා මට ඇති වේදනාව නම් , මා සතුව තිබූ එකම සම්පත වූ කවි කමද මට අහිමි වීමය....</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ඔබ දැන ගත යුතු දෙයක් ඇත...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ගංගාවක් ඉතා උස් තැනක සිට ඉතා පුළුල්ව ඇදහැලෙන්නට කිනම් වූ නිදහසක් වුවමනාද, ප්රේමයටත් එවන්ම නිදහසක් වුවමනාය....</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
.........................................................................................................</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
හඳ දිහා මං බැලුව...හඳත් ඇස් වහගත්ත </div>
<div style="text-align: justify;">
තරු දිහා මං බැලුව...තරුත් වැට බැඳ ගත්ත </div>
<div style="text-align: justify;">
ඉර දිහා මං බැලුව...ඉරත් අද ගිනි ගත්ත </div>
<div style="text-align: justify;">
ආයෙමත් නාරින්න...මමත් ඇස් වහ ගත්ත</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
..........................................................................................................</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
මහද මිහිදන් කෙරූ ඔබෙ සුසානය වසා </div>
<div style="text-align: justify;">
රතු සෛල කැටියක් ඝණකමට මිදී ඇත </div>
<div style="text-align: justify;">
මිනී මලකට පවා දැන් එතන තෙතක් නැත </div>
<div style="text-align: justify;">
ගන්ධබ්බ ඔබ ඉතින් එහි පැමිණ පලක් නැත...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
එම්බාම් දියර ඉස රකින මල හදවතක </div>
<div style="text-align: justify;">
ප්රේමය ඉවත් කල යුතුමය සුපෙම්වත </div>
<div style="text-align: justify;">
නිරන්තර රිදුම් දෙන ඔබ නිදන සොහොන් කොත </div>
<div style="text-align: justify;">
උණුහුම් කරනු බැරි හීතලෙන් මිදී ඇත...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
....................................................................................................<br />
<br />
WW</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
WW (පොකුරුවැහි)http://www.blogger.com/profile/10587623449695329723noreply@blogger.com32